Íslendingaþættir Tímans - 23.01.1972, Blaðsíða 31

Meðan Jón var á Hafursá, tók
hann að líkum mikinn þátt í fé-
lagsmálum sveitarinnar. Fyrst í
Unigmennafélaginu, þar var hann
lengi í stjórn, einnig í stjórn Bún-
aðarfélags Norður-Valla og Skóga.
í hreppsnefnd tók hann sæti, er
faðir hans lét af störfum, en hann
hafði setið í hreppsnefnd hátt á
þriðja áratug, þá var hann ný'kom
inn í sýslunefnd er hann fluttist
burt. Árið 1941 urðu heillavænleg
þáttaskil í lífi Jóns Kjerúlfs. Það
ár gekk hann að eiga Guðlaugu
Pétursdóttur frá Eskifirði, hina
mætustu konu. Móðir hennar var
•Þórunn Benediktsdóttir frá Slétta-
leiti í Suðursveit, komin í móður-
ætt frá séra Jóni Steingrímssyni.
Lan'gamma hennar var systir séra
Þorsteins Einarssonar á Kálfafells
stað. Föðurætt hennar er úr Aust-
urnSkaftafellssýslu. Af þeirri ætt
eru t.d. þeir Halabræður Þorberg
ur og Steinþór, einnig séra Gunn-
ar Benediktsson og Kristján heit
inn í Einholti. Faðir hennar var
Pétur Pálsson Þorvarðarsonar
bónda á Þiljuvöllum á Berufjarð-
arströnd.
Börn þeirra Guðlaugar og Jóns
eru þrjú og ein fósturdóttir, ágæt-
lega gefin öll og vel menntuð.
Elzt er Þórunn, sem er gift David
P. Ivey, sem er meðeigandi og for-
stjóri verzlunar- og iðnaðarfyrir
tækis í Askewille í Norður-Caro-
lina í Ðandaríkjunum. Þá Pétur,
sem les lögfræði við Háskólann í
Reýkjaví'k, Vilborg vinnur hjá Rík
isútgáfu námsbóka í Reykjavík og
fósturdóttirin Ásta Haraldsdótt-
ir, systurdóttir Guðlaugar, hefur
starfað undanfarið hjá Elli- og
Hiúikrunarheimilinu Grund í
Reykjavík.
Hjónaband þeirra Guðlaugar og
Jóns hefur í alla staði reynzt far
sælt og gott, þó aldursmunur væri
mikill, en Guðlaug fæddist 1. des.
1919. — Jón hefur látið svo um
mælt, að kvonfang sitt liafi verið
mesta gæfusporið á lífsleiðinni,
enda Guðlaug hin myndarlegasta
húsmóðir og nærgætin.
Jón er í eðli sínu elju- og starfs-
maður og hann lagði mikið að sér
á Hafursá. Hjálpartæki við hey
skap og önnur heimilisstörf voru
á þeim árum ófullkomin, borið
saman við það sem nú er óg verka-
fólk til sveita að hverfa úr sög-
unni. Hann var því um fimmtugs
aldurinn farinn að finna til þreytu
og gigtar og vildi því breyta um
starf. Vorið 1943 var honum boð-
ið að taka að sér verðlagseftirlit
á Austurlandi og af því að hann
var verzlunar- og viðskiptamálum
ekki alls óikurtnur, þar sem hann
hafði starfað í 3 ár (1922—1925)
hjá Kaupfélagi Héraðsbúa á Reyð-
arfirði, réð hann af að taka því
boði og fluttust þau hjón þá til
Eskifjarðar og áttu þar heima í 3
ár, en þá var eftirlitið lagt niður.
Nú hafði Jón leyst landfestar, þó
með nokkrum söknuði, og barst
suður á land, þar sem möguleik-
arnir hafa bæði fyrr og síðar
reynzt fleiri og betri en annars
staðar. Tók hann nú á leigu bú
Guðmundar Jónssonar skipstjóra á
Reykjum í Mosfellssveit og komst
vel frá því, þó stóð sá búskapur
ekiki nema í eitt ár. Guðmundur
lézt um sumarið mjög um aldur
fram, rómaði Jón mjög öll sam-
s'kipti við þau Reykjahjón, Ingi-
björgu og Guðmund.
Næst gerðist Jón starfsmaður
Áfengis og Tóbaksverzlunar ríkis-
ins um nokkurra mánaða skeið, en
þá var honum boðið enn ó ný verð-
gæzlustarfið á Austfjörðum, þar
sem ráðizt hafði að halda verðlags
eftirlitinu áfram.
Það bar saman, að húseignin
Tunga á Reyðarfirði var þá auglýst
til kaups. Hafði Brynjólfpr Þor-
varðarson með þá sölu að gera og
studdi að því að Jón næði þeim
kaupum. Þar hafa líka þessi sæmd
arhjón ráðið húsum síðan og starf-
inu hélt Jón þar til hann varð að
láta af því fyrir aldurs sakir. Einn-
ig gegndi hann um tíma tollgæzlu
frá Eskifirði til Djúpavogs.
Síðan Jón lét af þessum störfum
og raunar áður, hefur hann unnið
ýmis störf hjá Kaupfélagi Héraðs-
búa, verið endurskoðandi reikn-
inga félagsins (annar af tveim) um
lengri tíð. Kjötvigtarmaður í slát-
urhúsi félagsins um áratugi og á
skrifstofunni eftir því sem verk-
efni hafa til fallið. Nokkur síðustu
árin hefur hann verið prófdómari
við Barna- og uniglingaskólann á
Reyðarfirði. Fleiri störfum mun
hann ef til vill hafa gegnt á Reyð-
arfirði, þó hér séu ekki talin.
Ég hef orðið langorðari en ég
ætlaði í fyrstu. Þó er það ekki
með ólíkindum, því að Jón hefur
'komið viða við og fengizt við
margt og það sem gerir hann góð
an á efri árum, er hann nú rifar
seglin, er sá vitnisburður samferða
mannanna, að öll störf, sem hon-
um hafa verið falin, hafi farizt
honum vel og lánlega úr hendi.
Jón er sterkigreindur maður,
hreinn í framkomu, einarður og
velkur fljótt traust, segir hiklaust
meiningu sína og hirðir lítt um,
þótt hann mæti mótspymu. Þó er
hann tillögugóður og sáttfús, ef því
er að skipta. Ilann hefur góða yfir-
sýn um almenn mál og stjórnmál
eru honum ofarlega í huga, þótt
hann hafi ekki sjálfur tekið virk-
an þátt í þeim. Jón var strax í
æsku harðpólitískur og flugmælsk
ur í þeim efnum. Vissi skil á lands-
málum umfram flesta sína jafn-
aldra, svo ekki sé of mikið sagt,
kom þar til hin góða greind hans
og mikilll blaðaikostur föður hans.
En Guðmundur mun hafa keypt
ein fiöeur landsmálablöð þ.e. Þióð
ólf, Þjóðviljann (blað Skúla Thor
oddsen) og austfirzku blöðin
Austra og Bjarka. Jón las þessi
blöð, eins og allt, sem hann komst
yfir og myndaði sér fljótlega siálf-
stæða skoðun. Hann hefur fylgt
Framsóknarflokknum að málum
frá því að hann varð til, en kannski
ekki alltaf sem ánægðastur, þótt
ekki hafi komið til friðslita.
Jón ber aldurinn með ágætum,
— stálhraustur að séð verður,
bæði andlega og líkamlega. Þegar
hann var í gagnfræðaskóla iðkaði
hann leikfimi og glímu af kappi
og lengi síðan, ber hann þess nokk-
ur merki enn í dag, hvikur á fæti
og frjálslegur, fer á hestbak með
vini sinum og granna í Hermes og
er þá manna glaðastur, ef gott er
í glasi Þorsteins og klárinn ekki
bandvitlaus.
Ég lýk svo þessu rabbi með ein-
lægum árnaðaródkum frá mér og
konu minni til þeirra Tunguhjóna
og vandamanna þeirra. Sérstak-
lega þakka ég Jóni Kjerúlf trausta
vináttu, allt frá okkar „gömlu
góðu dögum“, er við vorum ná-
grannar og samsveitungar.
Friðrik Jónsson,
Þorvaldsstöðum.
ÍSLENDINGAÞÆTTIR
31