Íslendingaþættir Tímans - 12.04.1973, Síða 2

með þvi að taka þátt i kristilegu starfi.
Hún var virkur starfsmaður og þátt-
takandi Heimatrúboðsins. Ég hygg að
það viti enginn nema Guð einn, hversu
mikið framlag og starf Þórunnar var
þar. Heimatrúboðið, undir stjórn og
forystu Sigurðar Vigfússonar, starf-
rækti til dæmis sumardvalarheimili
fyrir börn úr Reykjavik um árabil.
Þar varði Þórunn, að þvi er ég bezt
veit, bæði sumarleyfum, fridögum og
fristundum við starf i þágu hinna
ungu, vitandi að þau frækorn trúar og
bænar, sem þar var sáð, gátu spirað og
orðið til biessunar seinna i lifi hinnar
uppvaxandi kynslóðar. Hún var i trú
sinni sem i öðru heilshugar, heilsteypt
og hiklaus. Kristur var henni meiri og
áþreifanlegri veruleiki en froðukennt
hljóm glamursins, sem margur nú-
timamaðurinn ljær eyra. — Kristur,
bjargið alda, sem i 20 aldir hefur stað-
ið af sér fárviðri ofsókna og illsku,
háðs og haturs, — ljósið skæra, sem
lýsir til himinsins heim, var traust og
athvarf hennar. — Þórunn vissi að
hún var að fara heim i hans dýrð. —
„Fegurð lifs þó miklist mér, meira er
hitt að deyja”.
Lif Þórunnar var fagurt og heimför
hennar til framhaldslifsins er fögur.
Fyrirheitin um fegurð og dásemd bak
við dauðans dyr tilheyrðu henni, þvi
hún var sönn i trú sinni, lifi sinu og
störfum. Henni hljóta að hljóma orðin:
„Gott þú góði og trúi þjónn, yfir litlu
varstu trúr, yfir mikið mun ég setja
þig. Gakk inn til fagnaðar herra þins”.
Hjartans þökk, Þórunn fyrir órofa
tryggð þina og vináttu, bænir þinar, lif
og störf. Megi Guð gefa Islandi marga
þér lika, heilsteypta menn og konur,
sem fyrirverða sig ekki fyrir Fagn-
aðarerindið heldur vita að það er
kraftur Guðs til sáluhjálpar, sérhverj-
um sem trúir”. — Krjúptu að fótum
friðarboðans, fljúgðu á vængjum
morgunroðans, meira að starfa Guðs
um geim.
Griður Guös sé með þér um, eilifð
alla.
Sigurlaug Arnadóttir.
Þórunn Þorsteinsdóttir, deildar-
hjúkrunarkona Fæðingardeildar
Landspitalans er látin. Ég veit að það
væri sizt að hennar skapi að fluttar
væru harmatölur við andláthennar, en
lifslöngunin og lifbarátta einkenndi
allt hennar starf, og þess vegna hafði
hún lika valið sér þetta mikla og full-
komna hlutverk i lifinu. Henni var
áskapað mikið lifsþrek og óbilandi
vilji, enda alltaf vinnandi, þvi hennar
vinna var ekki bundin við vinnustað.
Allt lif er þó háð lögmáli fallveltu og
dauða og okkur, sem hlotnaðist að
vinna með henni hafði ekki grunað aö
hennar skeið væri runnið og okkar
vegir myndu skilja svo brátt.
Samstarf okkar frk. Þórunnar Þor-
steinsdóttur hófst með árinu 1940 á
handlæknisdeild Landspitalans hjá
prófessor Guðmundi Thoroddsen,
þessu ljúfmenni^sem alltaf var viðbú-
inn og hjálplegur ef með þurfti og
okkur var oft tiðrætt á seinni árum,
um hans samvinnu og viðmót, og vitn-
uðum stundum til þegar vanda bar að
höndum. Við áttum siðan eftir að
vinna saman á Fæðingardeild Land-
spitalans, og þó árin liðu og ótrúlega
miklu meiri möguleikar séu orðnir til
þess að lækna sjúklingana þá er mann-
lifið hið sama og alltaf nóg af erfiðum
viðfangsefnum hjúkrunar og lækning-
ar. Þann fyrsta febrúar siðastliðinn
voru samstarfsárin okkar i Fæðingar-
deildinni orðin tuttugu og fimm. Þegar
fr. Þórunn veiktist fyrir tæpu ári siðan
vorum við með hugann við nýbygging-
una og hve miklu fullkomnari vinnu-
aðstæður væru framundan og hún var
lifið og sálin i hvernig hjúkrun og öll-
um vinnuskilyrðum væri bezt komið
fyrir.
Það voru orðnir margir sjúklingarn-
ir sem fr. Þórunn hefur léð liknarhönd
frá þvi fyrst hún byrjaði hjúkrunar-
námið um leið og Landspitalinn tók til
starfa. Hún var alltaf viðbúin og
stundaði verk sin með rósemi og ein-
beitni, en hún var lika ákveðin ef þvi
var að skipta, enda er það mikill vandi
að gera öllum til geðs, ekki sizt þegar
erfiða sjukdóma er við að striða.
Margur sjúklingur á erfitt með að
sætta sig við sitt hlutskipti i lifinu og
reynir þá oft á kjarkinn til þess að taka
upp baráttuna við það, sem forsjónin
býður upp á. Þá var gott að eiga að frk.
Þórunni þvi hjúkrun var köllun hennar
og reynslan var mikil og mannþekking
og hennar sterka trú gaf þeim lika
styrk til þess að taka þvfsem að hönd-
um bar og oft var það hinzta hvildin.
Framan af var langur vinnudagurinn
við hjúkrunina og næturvaktir miklar
en hún hlúði að og liknaði hvað sem
klukkan sló, ef þess var þörf sjúklings-
ins vegna. Eins og hún sjálf var ósér-
hlifin, var þá lika oft ætlazt til mikils
af öðrum Það var lika hennar starf að
kenna nemum, bæði hjúkrunarnemurn
og ljósmæðranemum, hvort tveggj3
hugnæmt en oft erfitt, einkum getur
verið erfitt að koma þeinvsem er að
læra til þess að skilja hvers vegna
reynsla og vani hefur skapað ákveðnar
aðferðir og lika að þó hægt sé að gera
hjúkrun eins og aðra hluti með ýmsú
móti til þess að ná sem fullkomnustum
árangri er mikið unnið við það að þar
sé mörkuð kerfisbundin fræðsla. Þetta
veit ég að margar hjúkrunarkonur og
ljósmæður fundu seinna sinn styrk I
þegar þær fóru að vinna sjálfstætt.
Það er ómetanlegt fyrir lækninn að
hafa sömu hjúkrunarkonuna árum
saman og einkum var það oft áður fyrr
þegar aöstoðarfólk var af skornum
skammti og oft með litinn undirbún-
ing, að reynda og þrekmikla hjúkrun-
arkonan gerði sér ljóst hvar hætta var
á ferðum og gerði lækninum aðvart i
tima. A seinni árum hefur oft verið
erfitt að fá hjúkrunarfólk en frk. Þör-
unn fann alltaf hjálp, hún vissi af svo
mörgum og lika hvernig ástæður voru
hjá fólki, en þær gerðu þá fyrir hana að
koma til hjálpar.
Ekki verður hjá þvi komizt að minn-
ast þess sérstaklega hve mikinn hlut
frk. Þórunn átti að þeirri baráttu sem
það kostaði að fá i gang nýbyggingu
Fæðingardeildarinnar. Hennar heit-
asta ósk var fá upphafi að hafa aðal-
lega kvensjúkdóma á sinni deild, enda
mikil þörf fyrir þá sjúklinga, og með
nýju deildinni verður mikill munur á
þvi sviði og öll aðstaða til hjúkrunar
allt önnur.
Að lokum vil ég þakka hennar
óeigingjarna starf fyrir deildina og
áratuga tryggð i samvinnu og ræktar-
semi við mig og ekki sizt við konu
mina i hennar mikla heilsuleysi, eins
ótal glaðar og góðar samverustundir i
vinnunni. Innileg samúðarkveðja er
hér með send systkinum hennar og
frændfólki og veit ég að þar mæli ég
lika fyrir allt starfsfólk Fæöingar-
deildarinnar.
Pétur H.J. Jakobsson.
2
íslendingaþættir