Íslendingaþættir Tímans - 12.04.1973, Síða 7

GROA JONSDOTTIR
fyrrum húsfreyja í Syðra-Langholti
Fædd 18. april 1877
Dáin 5. marz 1973.
Þin mikla miðuriðja
var menning þinna niðja
með kærleiksrikri rögg.
Þú byggðir hús þitt betur
en bezti smiður getur,
þött enginn heyrði axarhögg.
M. Jch.
Þessar ljóðlinur þjóskáldsins koma
mér i huga, er ég minnist Gróu Jóns-
dóttur, fyrrum húsfreyju i Syðra-
Langholti i Hrunamannahreppi. Hún
andaðist á heimili dóttur sinnar hér i
borg hinn 5. marz á 96. aldursári, og
var útför hennar gerð frá Hrepphóla-
kirkju sl. laugardag að viðstöddu fjöl-
menni.
Með Gróu er gengin góð kona, sem
með gæzku sinni og góðvilja lagði
aldrei nema gott eitt til málanna hvort
heldur i hlut áttu menn eða málleys-
ingjar.
Gróa fæddist að Sandlækjarkoti i
Eystrihreppi hinn 18. april 1877.
Foreldrar hennar voru þau hjónin
Margrét Eiriksdóttir og Jón Bjarna-
son, bóndi þar. Hún var elzt 8 systkina,
og eru nú aðeins tværsystur hennar eft
ir á lifi, háaldraðar, þær Guðrún, hús-
freyja á Reykjum á Skeiðum og Guð-
rún Elisabet nú búsett i Reykjavik.
minnsta kosti er það vist.að i þau 35 ár,
sem við þekktumst sá ég hann aldrei i
flik, sem nálgaðist það að vera ný.
Og þannig var það á öllum sviðum.
Mér er það til efs að nokkur annar
maður hafi eytt jafn litlu fyrir sjálfan
sig á tuttugustu öld.
Það siðasta sém ég vissi Hallgrims
i lifanda lifi var i fullu samræmi við
allt hans lif. Nú fyrir jólin fékk hann
útborgaðan ellistyrkinn sinn. Þá sem
jafnan áður fór hann á stúfana að
kanna hvort vandamenn hans hefðu
ekki meiri þörf fyrir þessa peninga en
hann. Þannig var Hallgrimur á
Hrafnabjörgum
Blessuð sé minning hans.
Árni Benediktsson
Tuttugu og fjögurra ára að aldri,
hinn 18. júni 1901, giftist hún föður-
bróður minum, Kristjáni Magnússyni,
Magnússonar bónda i Syðra-Lang-
holti, Andréssonar bó>'da oa alhineis-
manns þar. Þau reistu sér bú að Bóla
fæti i Hrunamanriahreppi og bjuggu
þar áratug. Þá fluttust þau heim að
Syðra-Langholti, föðurleifð Kristjáns,
og bjuggu þar myndarbúi, þar til hann
lézt 13. janúar 1947, Eftir lát hans hélt
Gróa áfram búskap all mörg ár i félagi
við son sinn.
Syðra-Langholt er eitt fegursta
bæjarstæði á Islandi, og þar er gott
undir bú. Þar undu þau hjón hag sinum
og búnaðist þeim vel. Þau bættu jörð-
ina og juku búið jafnt og þétt, og sann-
aðist á þeim, að sigandi lukka er bezt.
Nú er Syðra-Langholtið ein bezta jörð i
Hreppunum, og er ánægjulegt til þess
að vita, að dóttursonur þeirra, Þórður
Þórðarson situr nú jörðina með prýði.
Þeim Gróu og Kristjáni varð sex
barna auðið. Þau eru þessi:
Katrin og Margrét, báðar starfandi
og búsettar i Reykjavik.
Jóhanna Katrin, gift Sigurjóni Guð-
jónssyni bifreiðastjóra frá Syðra-Seli i
Hrunamannahreppi, og eru þau búsett
hér i borg.
Bjarni, bóndi i Syðra-Langholti, er
féll fyrir aldur fram árið 1965. Hann
var kvæntur Laufeyju Sigurðardóttur,
systur hins merka búhölds Sigmundar
i Syðra-Langholti. Hún lézt aðeins 38
ára gömul árið 1950. Þá kom það mjög
i hlut Gróu og fyrrnefndra dætra
hennar að annast uppeldi fjögurra
barna Bjarna og Laufeyjar, sem þær
gerðu með prýði.
Jóna sem er gift Öskari Sigurðssyni
útgerðarmanni á Stokkseyri.
Yngst er Ólina, sem gift er Kristni
Guðnasyni starfsmanni Mjólkursam-
sölunnar i Reykjavik, og i skjóli
þeirra var Gróa hin siðustu árin. Hjá
þeim naut hún ástar og umhyggju og
átti fagurt ævikveld.
Ennfremur ólu þau upp sem sinn
son, systurson Gróu, Sigurjón Krist-
björnsson, húsasmið i Reykjavik.
Ég, sem þessar linur rita, dvaldist
nokkur sumur i Syðra-Langholti, á
æskuárum minum. Þaðan á ég aðeins
ljúfar minningar um þessi góðu og
hógværu hjóna.
Blessuð sé minning Gróu og
Kristjáns i Syðra-Langholti.
Viggó Helgason.
íslendingaþættir
7