Íslendingaþættir Tímans - 15.05.1976, Side 6

Ólöf Jónsdóttir
Fædd 27. mai 1893.
Dáin 24. april 1976.
Tengdamó&ir min Ólöf Jónsdóttir,
Hverfisgötu 13b, lézt aðfaranótt 24.
april sl.
Ólöf var fædd i Miöfirði, V-Húna-
vatnssýslu 27. mai 1893. Haustið 1924
giftist hún eftirlifandi manni sinum
Jóni Sigurgeirssyni, f.v. fulltrúa. Þeim
hjónum varð þriggja barna auðið,
Bjarna Sævars, er lézt 1963, en hann
var giftur Huldu E. Jónsdóttur, Erlu,
sem gifter undirrituðum, og Baldurs,
sem giftur er Asdisi ólafsdóttur. Einn-
ig ólu þau upp elztu dóttur Baldurs,
sem var þeirra sólargeisli.
Ólöf var mikil atorkukona, sistarf-
andi fram á siðasta dag, enda umtöluð
atorka hennar á yngri árum. Glaðværð
hennar var sönn, greind og starfsvilji
mikill, en rósemi og geðstilling svo af
bar þegar mest á reyndi.
Á Hverfisgötunni var oft gestkvæmt
og gott að vera þar gestur. Húsmóðirin
var vanda sinum vaxin og naut sin vel
sem veitandi. Hún var vinföst og
trygglynd. Hún var hjálpsöm og mjög
bóngóð. Trúkona var Ólöf, en flikaði
ekki fremur en öðru þvi, sem henni var
mikilsvert.
Ég ætla að ólöfu hafi verið sú raunin
þyngst, er hún þjáðist með ástkærum
syni sinum i hans miklu og erfiðu veik-
indum og missti hann langt um aldur
fram. Þegar þannig stendur á er mik-
ils um vert að ráða yfir rósemi hugans
og eiga þá arfleifð, sem vaxið hefur af
rótum góðleikans og nærzt og vökvazt
af dögg kærleikans mesta.
Ég trúi þvi að Ólöf hafi nú fundið
Guð slnn. Með lifi sinu hjálpaði hún
öðrum á leið, og með Guði sinum held-
ur hún þvi starfi áfram.
Blessuð sé minning hennar.
Þorvaldur ó. Karlsson.
t
Ólöf var elzt fjögurra systkina,
barna þeirra sæmdarhjóna, Elisabet-
ar Benónýsdóttur og Jóns Jónssonar,
er lengi bjuggu snotru búi i Fosskoti,
fremsta bæ i Núpsdal i Miðfiröi, i
6
næsta nágrenni við hina vötnum
prýddu Tvidægru.
Jón bróðir Ólafar er nýlega látinn,
en yngsta systirin, Guðrún og Ragn-
hildur, fyrrum húsfreyja i Núpsdals-
tungu, kona Ólafs Björnssonar bónda
þar, eru á lifi og búsett i Rvik, en
Guðrún I Hafnarfirði. Ólöf giftist 1924
eftirlifandi eiginmanni, Jóni Sigur-
geirssyni og bjuggu þau alla tið i Hafn-
arfirði, þar sem Jón gegndi ýmsum
störfum, var m.a. útsölustjóri Áfeng-
isverzlunarinnar þar, einnig bóka-
vörður við bæjarbókasafnið og siðast
fulltrúi á skattstofu Hafnarfjaröar.
Áttu þau hjón einkar fallegt heimili,
lengst af að Hverfisgötu 13 B i hlýlegu
og gróðurriku umhverfi, eins og svo
viða er i Hafnarfirði. Þeim hjónum
varð þriggja barna auðið, og var
Bjarni Sævar þeirra elztur, látinn fyrir
nokkrum árum, giftur Huldu Jónsdótt-
ur. Þá Baldur, giftur Ásdisi ólafsdótt-
ur og Erla gift Þorvaldi Ó. Karlssyni.
Auk þess ólu þau hjónin, Ólöf og Jón
upp elztu dóttur Baldurs, Sigrúnu, sem
nú er liðlega tvitug, gift Brynjólfi
Hólm Ásþórssyni, Minna-Knararnesi á
Vatnsleysuströnd.
Ung að árum lærði Ólöf fatasaum,
sneið og saumaði bæði á karla og kon-
ur. Kom sú kunnátta sér einkar vel, er
maður hennar missti heilsuna og var
með öllu óvinnufær um þriggja ára
skeið fyrir 1930, svo hún varð að öllu
leyti að sjá heimilinu farborða og var
það ekki létt verk, þvi engra naut þá
trygginga eða annarrar fyrirgreiðslu,
sem nú þykir sjálfsagt i sílkum tilfell-
um. — Og jafnan lagði hún sitt af
mörkum til að drýgja tekjurnar, eftir
þvi sem tóm gafst til frá heimilisstörf-
unum, bæði með prjóna og sauma-
skap.
Allmörg ár eru nú siðan að Fosskot,
æskuheimili Ólafar og þeirra systkina,
fór i eyði, en þar hefi ég vitað mesta
gestrisni, meðan þar var búið. Sér-
staklega reyndi á það vor og haust, i
kambandi við fjárrekstra, á vorin
fram á heiðina og á haustin um göng-
ur, og var þá altitt að heimilisfólkið
eftirléti gangnamönnum rúm sin en
svæfi sjálft i framhýsum við litinn að-
búnað.
Þeim systkinum var þvi gestrisnin I
blóð borin, ef svo mætti segja, enda
munu nú, að leiðarlokum ótaldir vinir
og kunningjar þeirra hjóna, Jóns og
Ólafar, er minnast fjölmargra
ánægjulegra samverustunda á heimili
þeirra, fyrr og síðar. Var þá timinn
fljótur að liða við gnægð góðra veit-
inga, fallegt bros húsfreyjunnar og
fróðlegar og fjörugar samræður hús-
bóndans, sem aldrei skorti umræðu-
efni við hæfi.
Er ég lit til baka og rif ja upp kynni
min af þeim, ei^ oft er nefnd aldamóta-
kynslóðin, fólkið sem svo oft átti naer
engan kost skólagöngu, undrast ég,
hve gagnmenntað það var, i þess orðs
beztu merkingu, hafði tileinkað sér
þann fróðleik og þau lifssannindi, sem
einungis verða lærð I nánu sambandi
við landið sjálft, gróður þess og fjöl-
breytt lif i fögru umhverfi. — Þess
vegna fær maður sting i hjartað, þegar
manni verður hugsað til þess, að nú er
Fosskot ekki lengur til, bærinn fram
undirheiðinn þar sem Olla litla lék sér
i hópi kátra systkina og skjóli góðra
íslendingaþættir