Heimilistíminn - 10.10.1974, Blaðsíða 11

Leynilögreglumaðurinn frægi, Dr. Edmund
Locard komst stundum að þeirri niðurstöðu
að mál, sem virtist einkar flókið,
væri ekkert annað og rrteira en......
1 frönsku borginni Lyon áttu sér staö
fjölmargir dularfullir þjófnaöir.
Verömætir hlutir, svo sem úr og skart-
gripir, sem lágu á lausu, hurfu ef einhvers
staöar var opinn gluggi.
Þjófurinn starfaöi um hábjartann
daginn og skildi ekki eftir sig nein merki.
Þar sem stundum var fariö inn um opinn
glugga á efstu hæöum hárra húsa, þar
sem ekki virtist nokkur leiö aö klifra upp,
var lögreglan alveg rugluö.
— Þetta voru engir stórþjófnaöir, en þar
sem þeim fjölgaöi stööugt, tók lögreglu-
stjórinn þá ákvöröun, aö fá sérfræöing
sér til aóstoðar.
— Dr. Locard hefur gaman af erfiöum
þrautum, sagöi lögreglustjórinn viö aö-
stoöarmenn sinn. — Hann fær sannarlega
aö beita heilanum i þetta sinn.
Dr. Edmund Locard var forstjóri
vlsindadeildar lögreglunnar I Lyon, og
þegar heimsfrægur fyrir brautryðjanda-
starf sitt I rannsóknum glæpamála.
Þekking hans á fjölmörgum sviöum var
víötæk, hann var frábær stæröfræöingur,
sérfræöingur i jurtum eiturefnum, rit-
höndum, skjalafölsun, fingraförum, fri-
m '.jum, tónlist og mannlegri náttúru.
Hann fæddist 1877, nam lög og starfaöi
slöan meö Alphonse Bertillon, franska
glæpamálasérfræöingnum, sem fann upp
kerfi til aö þekkja menn meö þvi aö mæla
viss bein I llkamanum. Arið 1910 varö
Locard yfirmaöur tilraunastofu lögregl-
unnar I Lyon.
Þessi snjalli Frakki var frábær leyni-
lögreglumaöur, bókstaflega raunveru-
legur Sherlock Holmes. Ekkert fór fram-
hjá augunn hans.
Eitt sinn þegar hann vann aö rannsókn
morðmáls, gekk hann gegnum lögreglu-
stööina og staönæmdist þá hjá flakkara
sem handtekinn haföi veriö' fyrir aö
þvælast. Locard sá á yfirhöfn mannsins
hluta af mjög sjalfgæfu blómi og tók aö
spyrja hann út úr. Maöurinn sór og sárt
viö lagöi, aö hann heföi hvergi nærri
morðstaönum komiö. En þegar Locard
stakk blómhlutanum undir smásjána,
vissi hann aö flakkarinn sagöi ósatt. Þetta
blóm óx nefnilega aöeins á túninu, þar
sem fórnarlambið fannst. Þegar
flakkarinn horföist I augu viö visindaleg-
ar staöreyndir, játaði hann á sig glæpinn.
Annaö sinn leitaöi Locard mörgum
sinnum I herbergi einu, án þess aö finna
nokkuö sem gæti leitt hann á sporiö Loks
fann hann á gluggasyllunni lltinnn dropa
af storknuöu kertavaxi. Undir smásjánni
kom I ljós fingrafar á vaxinu. Locard fór
þegar I fingrafarasafn sitt, og þannig
haföi hann uppi á glæpamanninum.
Maöurinn haföi gert þau mistök, aö taka
af sérhanzkana til þess aö kveikja á kerti,
vax haföi leikiö á fingur hans, en siöan
dottiö af.
Þá var Locard sérfræöingur I fri-
merkjasöfnun. Dag nokkurn kom vinur
hans til aö leita ráöa um mjög sjaldgæf
frlmerki, sem hann haföikeypt af fri-
merkjasala einum. Vinurinn var ekki
grunlaus um, aö einhver brögö væru i
tafli, og vildi aö Locard rannsakaöi frl-
merkin. Þessi frimerki voru sjaldgæf og
hátt megin vegna mistaka i prentun
Þannig var, aö eitt frlmerki var rétt, en
þaö næsta viö hliöina spegilvent. Locard
skoöaöi þau lauslega undirstækkunar-
gleri, en fyllti siöan skál af vatni og lagöi
frimerkin ofan á yfirboröiö
Eftir nokkrar mlnútur losnaöi öll
myndin af öfuga merkinu og flaut burt.
Frlmerkiö var falsaö. Locard taldi, aö fri-
merkjasalinn heföi meö mikilli þolinmæöi
skoriö sundur frlmerkið og snúiö
mynztrinu, limt þaö slðan á blaö, þannig
aö ekki sást meö berum augum.
Þegar lögreglustjórinn baö Locard aö
taka aö sér rannsókn þjófnaöanna I Lyon
fór hann meö aöstoöarmönnum sinum og
rannsakaöi allar aöstæöur á innbrotsstöö-
unum. Þaö eina sem þeir fundu, voru
skrýtin fingraför á gluggakörmunum —
skrýtin vegna þess, aö þau líktust alls
ekki mannlegum fingraförum og allar
Hnur lágu þversum.
í nokkra daga reyndu Locard og menn
hans aö leysa þetta mál, og skyndilega
fann Locard svariö: — Þetta eru fingraför
apa sagöi hann. — Apar eru fimir aö
klifra, og þá má venja til að stela.
— En hvernig finnum viö rétta apann?
spuröi einn aöstoöarmannanna.
— Þaö er skoöun min, ungi maöur,
svaraöi Locard, aö hægt sé aö þekkja
sundur apa á fingraförunum, rétt eins og
menn. Við tökum fingraför allra apa I
Lyon þangaö til viö finnum þann rétta.
Og á einum, erfiöum degi voru tekin
fingraför allra apa i borginn,i, og þeir
voru alls ekki fáir. Litlir apar voru vinsæl
gæludýr á þessum tíma, og einnig var
fjöldi Hrukassamanna á götum úti með
apa sér til aöstoðar viö aö safna pening-
um. Þaö gekk ekki átakalaust fyrir sig aö
ná fingraförum sumra apanna. Þeir
kæröu sig ekkert um þetta, og hljóöuöu og
bitu leynilögreglumennina, sem héldu
þeim.
Locard hafði á réttu aö standa eins og
venjulega. Þegar öllu var lokiö, kom I
ljós, aö apinn, sem leitaö var aö, var I eigu
ltala, sem lék á lirukassa á götunum.
Þegar leitaö var i hibýlum hans, fundust
margir stolnu gripanna, og maöurinn
játaöi aö hafa tamiö apann til aö stela
fyrir sig.
Dr. Edmund Locard leysti mörg flókin
og erfiö mál I starfstíö sinni. Hann
andaöist áriö 1966, þá 89 ára gamall.
11