Heimilistíminn - 13.02.1975, Blaðsíða 5

gagnvartheimili og fjölskyldu og ekki all-
ar konur jafn óheppnar og frú Boonruen.
Meöal kvenna, sem ég ræddi viö, var ef til
vill frú Anong, þritugur barnaskólakenn-
ari einna mest andstæða frú Boonruen
hvaB kjör snerti. Hún hefur háskólapróf
og hefur numið á Filippseyjum og f
Bandarikjunum. EiginmaBur hennar
starfar fyrir rikisstjórnina og hefur svip-
aBa menntun og hún. Þau eiga tvö börn,
fjögurra ára stúlku og tveggja ára dreng
og ætla ekki að eignast fleiri. Þeim vegn-
ar vel, og eiga bæði hús og bil.
VarBandi uppeldi barnanna, segist frú
Anong reyna að eyBa eins miklum tima
nieB þeim og hún geti og láti þau nota
mannasiBi og tala gott mál. Einnig inn-
rætir hún þeim einlægni, bliðu og hrein-
læti i þessari röð.
Hlutverk föðurins
Hvað meB pabba?
— Hann er sjaldan heima, kemur
venjulega ekki heim fyrr en um miðnætti,
þar sem hann hefur aukastarf eftir aBal-
starfstima. Hann vinnur meira aB segja
um helgar. En á morgnana áður en hann
fer til vinnu, er hann yfirleitt meB börnun-
um um stund. Afmælisdagar eru alveg
sérstakir. Þá tekur hann sér fri allan dag-
inn og við förum á ströndina. Ég kenni
börnunum aB elska pabba sinn og skilja
oð hann verður að vinna svona mikiB til
þess aB þau geti notið góðs lifs og fengið
göBa menntun. Þau hringja i hann I vinn-
una á hverjum degi.
Dekurdrengir
ABspurð hvort hún væri sammála þeirri
skoBun, aB uppeldi barna i Thailandi væri
yfirleitt þannig, aB dekrað væri viB
drengi, en stúlkum sýnd harka, svaraði
frd Anong aB það væri rétt.
— ÞaB er vegna þess aB við dekrum viB
drengina okkar og kennum stúlkunum að
lúta vilja eiginmannanna, sem svo marg-
lr karlmenn verBa eigingjarnir og sjálfs-
elskir eiginmenn. Þeir búast viB þvi að
konur þeirra haldi áfram að dekra við þá
ú sama hátt og mæðurnar. Ég reyni að
kenna syni minum að vera skilningsrfkari
gognvart kvenþjóðinni, bætti hún við.
Kröfur — en ekki margar
Aðspurð um framkomu manns hennar,
svaraði hún: — Nú, ég verð að viðurkenna
þá staöreynd, að i Thailandi býst karl-
úiaður viö þvi að geta alltaf gert eins og
onum sýnist, en slöku sinnum geri ég
úiinar kröfur lika. Athyglisvert, að frú
n°ng notaðiorðið „kröfur” á ensku, þar
|Sem ekki er til nein hliðstæða i Thai-
y"zku- Þar krefjast konur aldrei neins. —
‘ð höfum þrátt fyrir allt sömu menntun
ég vinn lika fyrir fjölskyldunni.
1 ðit frú Anong finnist hjúskaparlögin i
jj ðúinu ranglát og þarfnisl breytinga,
e ur hún litla samúð með hreyfingum til
frelsunar kvenna.
— Það er sama hvers konur kunna aö
vilja krefjast, við getum ekki sniðgengið
þá staðreynd, að við erum konur, við er-
um veikari og verðum að fæða og ala upp
börnin. Við erum bundnar á mörgum
sviðum, þar sem karlar eru frjálsir. Við
ættum að vera ánægðar með að hafa nóg
fyrir okkur og börnin, eiga góða eigin-
menn og friðsæl heimlli.
Siðvenjur ásamt
menntun
Konurnar sex, sem ég ræddi við, voru
sammála frú Anong um að fyrir stúlkurn-
ar væru siðvenjurnar: — hrein mey til
giftingar, kurteisi, undirgefni, virðing og
hlýðni — i jafn miklum heiðri hafðar nú
sem fyrr og þeim fannst að þetta ásamt
góðri menntun nægði stúlkunum til að fá
næstum hvað sem þær vildu. Thailenzkar
konur geta gegnt hvaða starfi sem er, svo
lengi sem eiginmaðurinn er þvi ekki mót-
fallinn. Flestir thailenzkir karlmenn eru
ekkert á móti þvi að konur vinni úti, þeir
fagna viðbótarpeningum, en vilja ráða yf-
ir þeim sjálfir.
Frá sjónarmiði vestrænna kvenna eru
ummæli frú Anong ef til vill gamaldags,
en i Thailandi eru þau talin mjög frjáls-
leg. Hún sér misréttið gagnvart konunum
IThailandi, en telur það hluta af lifinu og
eðlilegan hlut. Sjónarmið frú Darunee
eru venjulegri og flestir karlmenn i Thai-
Framhald á bls. 38

Mæður læra og börn njóta þess sem kennt er i 35 heilsugæslu
miðstöðvum, sem UNICEF hefur komið upp i Thailandi. Sér
staklega er námið mikilvægt i fátækrahverfunum, þar sem
allt vantar til alls. Félagsráðgjafar hvetja konurnar til að
koma með börn sin og læra undirstöðuatriðin, sem eru hrein-
læti og næringarfræði.
5