Heimilistíminn - 07.05.1975, Blaðsíða 24

og Kata notuðu tækifærið til
að skoða sig um. Þau gengu
urn langa, upplýsta ganga og
alls staðar voru fagrir skraut-
munir. Nú höfðu þau eitthvað
að segja pabba og mömmu.
Allt i einu sáu þau stóran,
dökkan skugga koma þjótandi
að sér. Þau urðu hrædd, Halli
þreif í Kötu, sneri sér við og
tók á sprett til hinna. Þegar
þangað kom, voru þau dauð-
þreytt. Vinir þeirra spurðu,
hvað væri að.
í ljós kom, að þarna hafði
stóri kolkrabbinn verið á ferð-
inni.
Loks kom að þvi að veizlan
var á enda. Halli og Kata báðu
vin sinn að koma þeim heim,
þvi pabbi og mamma yrðu
kannski hrædd um þau. Þegar
gamli þorskurinn heyrði
þetta, kallaði hann á þau og
rétti þeim tvær afar fallegar
perlur.
— Þessar eigið þið að fá
fyrir að verá svo góð við son
okkar, sagði hann. Halli og
Kata þökkuðu fyrir sig og
kvöddu siðan þessa nýju vini
sína, sem báðu þau að koma
bráðum aftur.
Þegar Halli og Kata gengu
aftur fram göngin, sáu þau
þar tvo fiska, sem voru menn
að hálfu leyti. Þeir voru með
sporð, en handleggi og höfuð
manna og ljóst, sitt hár.
Þau spurðu vin sinn, hver
þetta væru og hann sagði að
þetta væru prinsessurnar,
dætur Neptúnusar sjávarkon-
ungs.
Loks voru þau öli tilbúin að
leggja af stað og Halli og Kata
settust á bak vini sinum. Nú lá
leiðin upp á við og aftur þaut
um eyru systkinanna af hrað-
anum. Bráðlega voru þau
komin upp i fjöru á sama stað
og þau lögðu af stað frá. Þar
kvöddu þau vin sinn og flýttu
sér heim.
Þið megið trúa að það urðu
fagnaðarfundir. Foreldrarnir
höfðu leitað Ilalla og Kötu
tímunum saman og skildu
ekki hvert þau hefðu getað
farið. Loks töldu þau að þau
hefðu drukknað, þar sem
báturinn var tómur við land.
Siðan sögðu börnin frá við-
burðunum og hvnð þau hefðu
haft það indælt heima hjá
þorskunum. Þau .sýndu for-
eldrum sinum fallega perlurn-
ar og það var næstum Uðið yfir
þau af gleði.
Ef þið trúið þessu ekk.5, skul-
uð þið bara fara til litlu líyjar-
innar úti i hagsauga, þar sem
Halli og Kata eiga heirn^ og
skoða fallegu perlurnar
þeirra.
Köttur úti i mýri, setti upp á
sér stýri, úti er ævintýri!
H n
— Karlmenn eru allir eins, verða óðir,
ef maður fær sér nýja flík.
— Já, en þú hcfðir átt að sjá þann
sem slapp.