NT - 12.01.1985, Blaðsíða 8

BLAÐBERA VANTAR
SUNDLAUGAVEGUR
OTRATEIGUR
HRAUNTEIGUR
KIRKJUTEIGUR
GULLTEIGUR
EINNIG VANTAR BLAÐBERA A
BIÐLISTA í ÖLL HVERFI
Síðumúlil 5. Sími 686300
Laugardagur 12. janúar 1985 8
ndur haf
Upplýsingamiðlun
ekki skoðanakúgun
■ Hluti af tækjabúnaði ísmyndar, sem ísfílni hefur nú fest kaup á.
Oftá
■ Ágæta blað!
Nú get ég ekki lengur orða
bundist. Trekk í trekk hef ég
ætlað að hringja í einhverja
aðila hjá Reyjavíkurborg, en
það er alltaf sama sagan -
alltaf á tali. Það er einskær
hending ef maður nær sam-
bandi við þetta ágæta bæjarfél-
tali
ag sem maður er svo (ó) hepp-
inn að bua í.
Ég get varla ímyndað mér
að ég sé einn um að lenda í
þessu og mennirnir hljóta að
hafa orðið varir| við þetta
mikla álag scm er á símanum
hjá þeim. En hvers vegna er
ekkert gert í málinu. Það ætti
að vera hægt að fjölga línum
eða sjá til þess á einhvern hátt
að borgararnir geti náð sam-
bandi við bæjarfélag sittefþeir
þurfa á því að halda.
„Símnotandi“
-Svar um hæl
Við hringdum í borgina
þeirra erinda að afla einhverra
svara við spurningum „símnot-
anda“. Við höfðum þó ekki
árangur sem erfiði! - Það var
nefnilega á tali.
Skrifíð til:
NT
Lesendasíðan
Síðumúla 15
108 Reykjavík
... eða hringið í
síma 686300
milli kl. 13 og 14
■ íslendingar virðast vera að
fara út á þannig brautir í
fjölmiðlun að óþekkt er meðal
annarra þjóða. I sjónvarpinu á
miðvikudagskvöld var okkur
gefið í skyn hvað koma skal.
Fyrirtækið ísfilm, sem er hluta-
félag þarsent Árvakur, útgáfu-
félag Morgunblaðsins, Frjáls
fjölmiðlun, sem gefur út Vik-
una og DV og setti á fót
ólöglegan útvarpsrekstur s.l.
haust, Almenna bókafélagið
h.f., SÍS og Reykjavíkurborg
eru helstu hluthafar að. hefur
þegar fest umtalsverða fjár-
muni í tækjum til að geta hafið
sjónvarpsútsendingar þegar
útvarpslagafruinvarpið hefur
verið samþykkt, en flestir virð-
ast nú taka það sem sjálfsagt
mál.
Þeir sem hafa hæst um
einkarekstur á útvarpi og sjón-
varpi tala með fyrirlitningu um
einokun ríkisins á slíkum
rekstri. Þeir hafa þó svo sann-
■ arlega sýnt í verki að þeir eru
ekki á móti einokun, svo fram-
arlega sem þeir sitja sjálfir að
kjötkötlunum. Ekki er hægt
að setja upp skýrara kennslu-
bókardæmi um einokunar-
hugsunarhátt, en birtist í sögu
og framferði þessa fjölmiðla-
risa. Hvert stórfyrirtækið á fæt-
ur öðru, sum á sviði fjölmiðl-
unar binst samtökum um að
ryðja úr vegi hugsanlegum
keppinautum áður en þeir hafa
tekið til starfa. Þetta sýnir
nauðsynina á, að í löggjöf um
útvarpsrekstur verði sett skýr
ákvæði til að hamla gegn
hringamyndun á þessu sviði.
Fáir virðast hafa gert sér grcin
fyrir þessu, en vert er að benda
á merka grein í Morgunblað-
inu nýlega um þessi mál eftir
Eið Guðnason alþingismann.
Útvarps-og sjónavarpsrekst-
ur er til að gefa almenningi
kost á afþreyingarefni og til
upplýsingainiðlunar. Ekki til
skoðanakúgunar.
Það er undarlega hljótt um
þessi mál um þessar mundir og
mættu þó atburðir sl. hausts
verða víti til varnaðar í þessum
efnurn, fyrir almenning og al-
þingismenn. Þá mættu blaða-
menn gjarna velta því fyrir sér
hver örlög blöðum þeirra
verða búin ef útvarps- og sjón-
varpsstöðvar fjársterkra aðila
fjármagnaðar með auglýsing-
um verða að veruleika.
Sjónvarpsnotandi.
Lúxus
að nota
ritvél?
■ Ágæta lesendasíða!
Ég er einn þeirra ólánssömu
manna sem hef atvinnu mína
af því að pikka á ritvél og er
orðinn af því álútur og boginn
í baki langt fyrir aldur fram.
Atvinnuveitandi minn sér
sóma sinn í að skaffa mér
ritvélarrokk, og þó hann sé
ekkert til að hoppa hæð sína í
loft upp fyrir, þá má notast við
hann en spurning hvort hávaða-
varnir ríkisins myndu sam-
þykkja gripinn. í frítíma mínum
„freelansa" ég pínulítið eins
og er orðið svo fínt hjá flestum
skríbentum á íslandi, enda get-
ur enginn lifað af nema hafa
mörg járn í eldinum. Til þeirra
verka nota ég mína eigin ritvél,
af bestu gerð og eru notaðar í
hana sérstakar kasettur með
leturborða. Og nú fer ég að
komast að efninu.
Þannig er mál með vexti að
hver kasetta kostar 370 kr. út
úr búð með leiðréttingarborða
og þér að segja, persónulega í
trúnaði, þá endist slíkur gripur
varla nema vikuna, ef vel er
unnið. Útgjöldin eru því mikil
í borðakaupum og varla fyrir
hvítan launaþræl að standa und-
ir þessu. Þeim mun undarlegra
finnst mér þetta þar sem ég
veit að þessir sömu borðar eru
miklu ódýrari í útlöndum.
Ég nefndi þetta einhvern
tímann við kaupmanninn
minn, að mér fyndist þetta allt
of dýrt og hann var alveg
■ Eru ritvélaborðar lúxusvara? Spyr Númi.
sammála mér! Sagðist hann
ekkert geta að þessu gert, ég
ætti bara að sjá hversu miklir
tollar og gjöld væru lögð á
þessa vöru. Mætti helst ætla af
því að hér væri um algeran
lúxusvarning að ræða.
Nú langar mig til, ágæta
lesendasíða, að þú kannir þessi
mál oní kjölinn og komist að
því hversu miklir þessir tollar
eru. Einnig væri ekki úr vegi
að fá skýringar á því hjá yfir-
völdum þessa skattpínda lands
hvort ritvélar, sem enn verða
að teljast mikilvægt verkfæri í
atvinnu margra, sé á pappírum
þeirra ennþá á skrá yfir lúx-
usvarnig á borð við sykruðu
ávextina frystu, sem frægir
urðu hér um árið.
Með fyrirfram þökk NÚMI.
- Svar um hæl
Samkvæmt þeim upplýsing-
um sem Lesendasíðan hefur
aflað sér leggjast ýmis gjöld á
pessa vöru sem samtals nema
um 140 prósentum af innflutn-
ingsverðinu. Ber þar hæst 80%
toll, en auk þess kemur vöru-
gjald, svonefnt jöfnunargjald
og svo að sjálfsögðu sölu-
skatturinn. Ofan á þetta allt
saman kemur síðan smásölu-
álagningin.
Það virðist því engu líkara
en litið sé á þetta sem lúx-
usvöru af opinberum aðilum.