Morgunblaðið - 06.01.2005, Blaðsíða 30

30 FIMMTUDAGUR 6. JANÚAR 2005 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Brynjólfur Sæ-mundsson fædd-
ist á Kletti í Gufu-
dalssveit í Austur-
Barðastrandarsýslu
13. janúar 1934.
Hann lést á Heil-
brigðisstofnuninni á
Hólmavík 23. desem-
ber síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
hjónin Sæmundur
Brynjólfsson bóndi
og hreppstjóri á
Kletti, f. 12. maí
1888, d. 13. júlí 1974
og kona hans Þór-
katla Soffía Ólafsdóttir, f. 11. jan-
úar 1892, d. 1. mars 1983. Systkini
Brynjólfs eru Matthías Fanndal, f.
14. nóv. 1919, d. 7. maí 1934,
Drengur, f. andvana 10. jan. 1921,
Sigurbjörg, f. 3. ágúst 1922, Mar-
grét, f. 26. okt. 1924, Ólína, f. 4.
fræðingur frá Hvanneyri 1955 og
búfræðikandidat þaðan 1957.
Hann var um tíma við nám í loð-
dýrarækt á árunum 1979-1981
bæði í Skotlandi og Noregi. Hann
útskrifaðist sem svæðisleiðsögu-
maður á Vestfjörðum frá Farskóla
Vestfjarða árið 1994. Brynjólfur
vann hjá Ræktunarsambandi Aust-
ur-Barðastrandarsýslu og Land-
námi ríkisins 1957-1958. Hann
varð ráðunautur hjá Búnaðarsam-
bandi Strandamanna árið 1959 og
þegar rekstur þess sameinaðist
Ráðunautaþjónustu Húnaþings og
Stranda varð hann starfsmaður
hennar, þar til hann hætti störfum
vegna heilsubrests á árinu 2003.
Hann var einn af stofnendum
Hestamannafélagsins Blakks í
Strandasýslu 1960 og formaður
þess til 1973. Stofnaði nýbýlið Vík-
urbú í Hólmavíkurhreppi með loð-
dýrarækt sem aðalbúgrein 1983.
Var í hreppsnefnd Hólmavíkur-
hrepps 1974-1994, þar af oddviti
árin 1983-1986 og árin 1988-1994.
Brynjólfur verður jarðsunginn
frá Hólmavíkurkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
maí. 1926, Brynhildur,
f. 31. maí 1928 og Har-
aldur, f. 22. júní 1929,
d. 9. nóv 1974.
Brynjólfur kvæntist
21. maí 1961 Erlu Þor-
geirsdóttir, f. 4. mars
1938, dóttur Þorgeirs
Sigurðssonar tré-
smíðameistara á
Hólmavík og konu
hans Kristbjargar
Pálsdóttur frá Víði-
dalsá í Hólmavíkur-
hreppi. Börn þeirra
eru: a) Árni, f. 27. des.
1973, kona hans er
Heiða Eiríksdóttir, f. 13. desember
1975, sonur þeirra er Jason, f. 23.
febrúar 2001 og sonur Heiðu er
Bjartur Birkisson, f. 17. ágúst
1994. b) stúlka, f. 17. sept. 1975, d.
19. sept. 1975.
Brynjólfur útskrifaðist sem bú-
Hann Binni tengdapabbi minn er
farinn, fallegu englarnir eru búnir
að sækja hann. Mikið er það gott að
þú skulir vera komin með hvíld frá
þessum sjúkdómi.
Ég man hvað ég var stressuð að
hitta tengdó í fyrsta skipti, þegar
þið buðuð okkur út að borða í Perl-
unni. En það var alveg ástæðulaus
ótti, og hvarf líka fljótt eins og dögg
fyrir sólu. Alveg einstaklega hlý og
notaleg nærvera sem þú hafðir, og
ekki var stressið í kringum þig.
Mikið er ég ánægð með að þið
skylduð getað komið til okkar á
Bornholm í sumar, og átt svona
góðar stundir saman. Þú með hatt-
inn góða í sól og sumaryl, gast ald-
eilis dúllast í prinsunum sem að
skiptu svo miklu máli í þínu lífi.
Verið við útskriftina hans Árna og
opnun búðarinnar. Þetta er ómet-
anlegur tími fyrir okkur öll.
Þér fór því miður að hraka eftir
ferðina, en viljinn var mikill, og þú
hafðir svo mikinn áhuga á því sem
að ég var að gera. Og vildir styðja
við bakið á mér með því að súta
skinn fyrir mig sem ég gæti notað í
búðinni. Kæri Binni, hugsunin er
ótrúlega falleg og gleymist aldrei.
Ég varð rík af að kynnast þér.
Þín er sárt saknað.
Elsku Erla, og þið öll hin. Þið fá-
ið dýpstu samúð frá mér.
Heiða Eiríksdóttir.
„Góðum manni getur ekkert
grandað, hvorki lífs né liðnum og
guðirnir eru ekki afskiptalausir um
hans hag.“
Þetta forna spakmæli er gott að
rifja upp er ég í dag kveð kæran
mág minn, Brynjólf Sæmundsson,
Binna eins og við nefndum hann
ætíð. Þetta forna spakmæli á svo
sannarlega við um hann, hann var
meira en nógu góður til þess að
bæði að guð og menn eru ekki af-
skiptalausir um hans hag. Í veik-
indum hans sl. tvö ár kom það vel
fram að margir létu sér annt um líf
hans og heilsu, einnig þá sýndi
Binni okkur sem á horfðum hvílík
hetja hann var. Af baráttu hans við
hinn illvíga sjúkdóm getum við öll
lært og hvað mig varðar þá voru
þessi síðustu ár Binna þvílík lífs-
reynsla að aldrei gleymist. Af hans
lífshlaupi öllu vil ég reyna að læra,
því svo mörgu gat hann miðlað okk-
ur samferðamönnum í blíðu og
stríðu.
Binni var margvíslegum gáfum
gæddur langt umfram meðalmenn,
minni hans hreint með ólíkindum
og þar sem hann var maður vel les-
inn má fullyrða að Binni var með
fróðustu mönnum, alls staðar vel
heima. Margs spurði ég í gegnum
tíðina og alltaf fékk ég svör sem
dugðu.
Við hjón ferðuðumst nokkuð með
þeim Erlu og Binna og sama var
hvert komið var, alls staðar þekkti
Binni örnefni og virtist kunnugur
staðháttum, meira að segja í Fær-
eyjum var hann sem kunnugur
heimamaður. Hann undirbjó sig vel
fyrir hverja ferð á nýjar slóðir, las
sér til og gleymdi engu. Það var
hrein unun að ferðast með Binna.
Binni var maður ljóðelskur, af-
burða vel hagmæltur og vandvirkur
á því sviði sem öðrum. Engin skýr
mörk þekki ég á milli hagyrðings
og skálds, en sé skáldið eitthvað
meira en hagyrðingurinn þá full-
yrði ég að Binni var hvort tveggja.
Þegar ég var þrítugur þá orti Binni
og batt í bók rímur af Páli hinum
þrítuga, bók þessi skipar heiðurs-
sess í bókaskáp mínum á meðal
ljóðabóka öndvegisskálda.
Í fyrstu rímu orti Binni:
Nú skal hefja hornaslag
hylla stefjadís með brag
orðum vefja oss í hag
ungan tefja næsta dag.
Svo sannarlega var Binna létt að
vefja orðum sér og öðrum svo í hag
að hrein unun var að kynnast. Í síð-
ustu rímu óskar Binni mér alls góðs
á sinn hátt:
Endist lengi ævitíð
aukist gengi og kjörin blíð
öðlingsdrengnum ár og síð
ekki þrengi böl og stríð.
Fljótlega að loknu námi við
Bændaskólann að Hvanneyri sett-
ist Binni að á Hólmavík og bjó þar
æ síðan með eftirlifandi konu sinni
Erlu Þorgeirsdóttur, systur minni.
Það er vafalaust að Binni reynd-
ist Strandamönnum mikill happa-
fengur, bæði bændum og Hólmvík-
ingum sem fólu honum margvísleg
trúnaðarstörf. Sauðfjárbændur í
Strandasýslu eru í fremstu röð á Ís-
landi og víst er að þar átti Binni
stóran hlut að máli. Á Hólmavík
kunni Binni vel við sig og var feg-
urð og veðursæld Steingrímsfjarð-
ar honum oft yrkisefni. Meðal ann-
ars orti hann svo:
Strandafjöllin standa vörð
stormum barin fagurgjörð
varna því að veður hörð
vinni grand við Steingrímsfjörð.
Að leiðarlokum vil ég þakka
Binna samfylgdina, þakka honum
fyrir að vera mér traustur og ráð-
gefandi vinur, skemmtilegur félagi
o.fl. o.fl. o.fl.
Binni var sannur höfðingi á alla
lund. Hans er nú sárt saknað og svo
mun ætíð verða. Hann gleymist
aldrei.
Guðs í ríki á grænu engi
glitra nú þín spor,
þú munt vinur lengi, lengi
lifa einnig meðal vor.
(PÞÞ)
Ég og fjölskylda mín kveðjum
hann með virðingu og þökk. Bless-
uð sé minning Brynjólfs Sæmunds-
sonar.
Páll Þ. Þorgeirsson.
Um nokkurra ára skeið lágu leið-
ir okkar Brynjólfs Sæmundssonar
saman á vettvangi sveitarstjórnar-
mála. Þá var hann oddviti Hólma-
víkurhrepps, en mitt var að fylgja
eftir ákvörðunum hreppsnefndar
úr stóli sveitarstjóra. Þetta var gott
samstarf, því að Brynjólfur var öð-
lingur sem reyndi ævinlega að
ljúka hverju máli án óðagots og til
sem mestra heilla fyrir samfélagið.
Á þessum árum átti Brynjólfur
oft erindi á skrifstofu hreppsins til
að ræða þau mál sem biðu úrlausn-
ar. Margar af bestu minningunum
eru frá þessum fundum. Samt eru
helstu umræðuefnin af vettvangi
sveitarstjórnarmála gleymd. Það
sem eftir stendur eru gullkorn úr
daglega lífinu, sum hver í bundnu
máli, tínd fram með hægð eftir góða
þögn sem gaf til kynna að nú væri
eitthvað skemmtilegt í aðsigi. Þar
naut hárfín kímnigáfa Brynjólfs sín
best, en fáum mönnum hef ég
kynnst sem eru jafn ríkir af þeirri
dýrmætu gáfu. Eftirfarandi saga er
til vitnis um það.
Þannig var að um þessar mundir
átti Brynjólfur gamlan Moskwich
sendiferðabíl, sem hann notaði
einkum í tengslum við refabúið sem
hann rak um tíma. Þegar hér var
komið sögu mátti bíllinn muna sinn
fífil fegri. Einn daginn kom Brynj-
ólfur við á skrifstofunni sem oftar,
og var þá á leið með bílinn í skoðun.
Svo sem klukkustund síðar leit
hann við aftur, renndi sér kaffi í
bolla og sagði svo eftir stundarkorn
með þessa fallegu kímni í augunum:
„Þeir voru ekki vel ánægðir með
bílinn hjá mér.“ „Nú,“ sagði ég,
„fékkstu ekki skoðun á hann?“ Þá
kom löng þögn og síðan: „Þeir
sögðu mér að henda honum.“ Og
svo var hlegið lengi og innilega báð-
um megin við kaffiborðið.
„Tíminn er fugl sem flýgur
hratt.“ Brynjólfur vitnaði oft til
þessara orða í umræðum um við-
fangsefni dagsins og um lífsgátuna
sjálfa. Þessi orð sækja á hugann nú,
þegar tíminn með Brynjólfi er flog-
inn hjá. Eftir situr hugurinn dapur,
en þó fyrst og fremst fullur af
þakklæti fyrir þær ómetanlega
stundir sem gáfust.
Erlu og Árna og öðrum nánustu
aðstandendum votta ég innilega
samúð á sorgarstundu.
Stefán Gíslason.
Leggðu mér ljóðmál í eyra
ljúfasti vinur af Ströndum
að megi ég minnast þín ætíð
í meistarans frelsandi höndum.
Sjái þig vinnandi að verkum
á vorsins eilífu löndum.
Þú varst mér vinurinn sanni,
víðlesinn, kíminn og fróður.
Í okkar fágætu ferðum
fræðanna dýrmæti sjóður.
– Hjálpsami, hljóðláti vinur
í hjartanu drengur svo góður.
Höfuð þitt andlátsnótt alla
Erla þín náði að strjúka.
Mátti þá létta þér líðan
líknandi hönd hennar, mjúka
uns anda þinn englarnir sóttu
– anda sem aldrei mun ljúka.
Þitt síðasta bros var til barnsins
er burtu var kallað úr heimi.
En börnin þín ung er þú elskar
– aldrei þau brosinu gleymi.
Þau biðja í bænunum sínum
að bróðirinn Jesús þig geymi.
(VHJ.)
Elsku Erla, Árni, Heiða, Jason
og Bjartur, ættingjar og vinir, okk-
ar innilegustu samúðarkveðjur.
Guð bessi ykkur öllum minningu
hans.
Vígþór og Sjöfn.
Ég vil með nokkrum orðum
kveðja góðan vin, Brynjólf Sæ-
mundsson, Binna eins og hann var
oftast kallaður. Kynni okkar hófust
er hann varð héraðsráðunautur í
Strandasýslu, kom hann þá oft á
heimili foreldra minna að Kolla-
fjarðarnesi enda voru þeir skóla-
bræður frá Hvanneyri, Samúel
bróðir minn og hann. Nánari urðu
þó kynnin er hann vorið 1961
kvæntist Erlu frænku minni, það
sama ár hóf ég vinnu hjá kaupfélag-
inu á Hólmavík og bjó í fyrstu á
heimili foreldra hennar. Ég vil, að
leiðarlokum, þakka þá miklu tryggð
er þau hjón, Binni og Erla, ætíð
sýndu foreldrum mínum, sérstak-
lega umhyggju gagnvart móður
minni, sem síðustu ár ævinnar bjó
sem ekkja hér á Hólmavík.
Binni var mikill félagsmálamað-
ur, hann sat í hreppsnefnd um tutt-
ugu ár og oddviti helming þess
tíma, hann var virkur félagi í Lions-
BRYNJÓLFUR
SÆMUNDSSON
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Símar 581 3300 - 896 8242
Allan sólarhringinn - Áratuga reynsla
Suðurhlíð 35 — Fossvogi — www.utforin.is
Sverrir Olsen,
útfararstjóri.
Sverrir Einarsson,
útfararstjóri.
Kistur - Krossar
Prestur - Kirkja
Kistulagning
Blóm - Fáni
Val á sálmum
Tónlistarfólk
Sálmaskrá
Tilk. í fjölmiðla
Erfisdrykkja
Gestabók
Legstaður
Flutningur kistu á
Komum heim til aðstandenda ef óskað er
Bryndís Valbjarnardóttir,
útfararstjóri.
milli landa og
landshluta
Landsbyggðar-
þjónusta
Baldur Frederiksen,
útfararstjóri.
Guðmundur
Þór Gíslason,
útfararstjóri.
Faðir minn,
FRIÐRIK BALDVIN JÓNSSON,
til heimilis í Hraunkoti í Lóni,
lést á hjúkrunardeild Heilbrigðisstofnunar Suð-
austurlands aðfaranótt gamlársdags.
Jarðarförin fer fram frá Hafnarkirkju á Horna-
firði laugardaginn 8. janúar kl. 11.00.
Fyrir mína hönd og annarra aðstandenda,
Friðrik Friðriksson.
Bróðir okkar,
SIGMUNDUR ÞÓR SIGMUNDSSON
frá Framnesi,
verður jarðsunginn frá Dalvíkurkirkju laugar-
daginn 8. janúar kl. 13:30.
Jarðsett verður í Upsakirkjugarði.
Fyrir hönd aðstandenda,
Indriði Ragnar Sigmundsson,
Björgvin Sigmundsson.
Elskulegur sambýlismaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, sonur, bróðir og afi
PAUL ERIK SÍMONARSON,
Grýtu,
Eyjafjarðarsveit,
andaðist á Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri
að morgni þriðjudagsins 4. janúar.
Útförin fer fram frá Grundarkirkju í Eyjafirði
laugardaginn 15. janúar kl. 13:30.
Guðrún Krüger,
Trausti Pálsson,
Júlíus S. Pálsson, Konný B. Viðarsdóttir,
Valgeir Pálsson,
Bergþór Pálsson,
Símon I. Konráðsson, Doris Jelle Konráðsson,
systkini og barnabörn.