Morgunblaðið - 06.01.2005, Blaðsíða 31

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 6. JANÚAR 2005 31
MINNINGAR
✝ Einar Rúnar Stef-ánsson vélfræð-
ingur fæddist í
Reykjavík 2. ágúst
1952. Hann lést í
Sunnuhlíð 30. desem-
ber síðastliðinn. For-
eldrar hans eru Stef-
án Einarsson
járnsmíðameistari, d.
16. sept. 1984, og
Hildur Benedikts-
dóttir ljósmóðir.
Systkini hans eru
Benedikt Garðar,
Erla Þrúður og hálf-
systir Sigurbjörg.
Einar kvæntist 30. nóvember
1974 Stefaníu Halldóru Haralds-
dóttur verslunarkonu. Foreldrar
hennar eru Haraldur Hálfdánar-
son vélgæslumaður og Ragnhildur
Guðbjörnsdóttir húsmóðir. Börn
Einars og Stefaníu eru a) Hildur
Björk, sambýlismaður Sigurjón
Vignir Óttarsson,
þau eiga tvö börn,
Önnu Sigríði, f. 18.
maí 2003, og
óskírðan son, f. 28.
desember 2004 og b)
Ingibjörg Ösp, unn-
usti Hlífar Einarsson.
Einar lauk sveins-
prófi í vélvirkjun í
Vélsmiðju Þorgeirs
og Ellerts og í Iðn-
skólanum á Akranesi
1977. Hann var vél-
stjóri á togurum og
varðskipum frá
1970–1984, vélstjóri í Hraðfrysti-
húsi Patreksfjarðar 1980–1982 og
kennari á sama tíma við Iðnskól-
ann á Patreksfirði og var vélstjóri
hjá Ísaga 1984–1988 er hann lét af
störfum vegna veikinda.
Útför Einars verður gerð frá
Fossvogskirku í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.
Í dag, við upphaf nýs árs og hækk-
andi sólar, er jarðsunginn vinur okkar
og góður félagi, Einar Rúnar Stefáns-
son vélstjóri. Hann lést eftir erfið og
langvarandi veikindi 30. desember sl.,
aðeins fimmtíu og tveggja ára að
aldri.
Þeim sem störfuðu með Einari ber
saman um að hann hafi verið afburða
fagmaður í starfi til lands og sjávar.
Hann fylgdist vel með tæknilegum
nýjungum, skrifaði mikið og ræddi
um hugmyndir sínar á hinum ýmsu
sviðum. Við sem þessi kveðjuorð
skrifum kynntumst honum þó fæstir
á þeim vettvangi og vorum líklega
ekki alltaf færir um að leggja mat á
þessar hugmyndir hans þótt þær
væru góðar.
Flestir okkar hittu Einar fyrst við
inngöngu hans í Oddfellowregluna
haustið 1987 og kynntust honum síð-
an náið í þeim félagsskap. Einar gekk
í Regluna, nánar tiltekið í stúkuna nr.
11 Þorgeir, og var félagi í henni til
dauðadags. Hann naut sín vel í þeim
hópi því að hann var félagslyndur,
skemmtilegur, tryggur félagi og
hvers manns hugljúfi. Og hann lagði
sig allan fram um að vinna að mann-
úðarmálum Reglunnar. En árið 1989,
þegar Einar var enn á miðjum aldri,
reið ógæfan yfir og hann greindist
með MS-sjúkdóminn. Áhrif hans voru
hröð og afdrifarík og þótt Einar væri
líkamlega vel af manni gerður, varð
hann fljótlega að hætta störfum.
Hann var þó ekki á því að gefast upp
og sótti m.a. fundi í stúkunni sinni
eins lengi og kraftarnir leyfðu, þótt
hann væri kominn í hjólastól. Frá
byrjun árs 1997 til dauðadags dvaldi
Einar á Hjúkrunardeild Sunnuhlíðar
þar sem hann naut frábærrar umönn-
unar starfsfólksins.
Það var sárara en orð fá lýst að
horfa á þennan góða dreng heyja
langvarandi stríð sitt við illvígan sjúk-
dóm. Hugsun hans var skýr til hins
síðasta, og þrátt fyrir miklar þjáning-
ar var kímnin í augum hans aldrei
langt undan. En enginn má sköpum
renna. Við söknum hans úr okkar
hópi.
Eftirlifandi konu Einars, Stefaníu,
dætrum, barnabörnum og öðrum að-
standendum eru færðar innilegar
samúðarkveðjur.
Þorgeirsbræður.
Kæri Einar. Benni minn gat ekki
skrifað núna um ótal sögur og ánægju-
legar bernskuminningar ykkar.
Ég hitti þig fyrst fyrir níu árum á
spítala. Þú varst að jafna þig eftir MS-
kast. Þú tókst mér, seinni konu Benna,
af erlendum uppruna, hjartanlega.
Einfaldlega eins og Benni sagði að þú
mundir gera.
Þegar næsta MS-kast kom, sem
setti líf þitt í hættu, bjóst ég við að sjá
mann sem væri tilbúinn að yfirgefa líf
sem olli verkjum og hömlum. Ég hafði
á röngu að standa. Ég skammaðist mín
fyrir hugsanir mínar eftir að sjá þig
berjast fyrir lífi þínu.
Ég mun aldrei vera fær um að elska
lífið eins og þú. Þú verðskuldar virð-
ingu mína og ég skildi að þú væntir að-
eins að geta haldið áfram að berjast til
þrautar.
Fyrstu árin hér á landi fórum við dá-
lítið í ökuferðir. Svo var það ekki leng-
ur mögulegt og spjall okkar varð erf-
iðleikum bundið, vegna þess að þú áttir
erfitt með að tjá þig. En lífsvon þín
þvarr aldrei.
Þegar dapurleiki sækir á spyr ég
sjálfa mig hvort ég syrgi meira, dauða
þinn eða minn missi. Hver trúir því að
maður sem eyðir tíma sínum í hjólastól
við glugga spítala var okkar aðalstuðn-
ingsmaður í þessu landi?
Hver trúir að eftir löng veikindi leit-
um við enn að nýju lyfi sem gæti gjör-
breytt lífi þínu?
Ef lífsást er guðsgjöf er mér óskilj-
anlegt í hverju miskunn hans gagnvart
þér er fólgin.
Ég harma líf þitt – sem ég varð vitni
að – ég harma dauða þinn – sem þú
óskaðir ekki – og ég ætla ekki að af-
saka biturleika minn. Ég ætla að
varðveita minninguna um þitt fallega
bros, þolinmæði og gæsku og draum
um að sjá þig aftur dag einn á fótum,
án hjálpar, til þess að heimsækja mig.
Við sættum okkur við að dauði þinn
er staðreynd en dýpstu tilfinningar
skortir orð.
Diana Rostán.
EINAR RÚNAR
STEFÁNSSON
klúbbi Hólmavíkur og sat oft í
stjórn hans. Hann var lengi deild-
arstjóri Hólmavíkurdeildar kaup-
félagsins og sat aðalfundi þess í
áratugi. Binni var lengi í stjórn
Framsóknarfélags Hólmavíkur og
fulltrúi á kjördæmis- og flokks-
þingum og sat í miðstjórn. Seinustu
árin starfaði hann þó lítt innan
flokksins, hygg ég, að honum hafi
fundist flokkurinn vera að fjarlægj-
ast sínar gömlu hugsjónir, sem
Binni vildi sjálfur áfram halda í
heiðri.
Binni var mjög vel hagmæltur,
einnig kunni hann ógrynni af ljóð-
um, hann talaði afburðagóða ís-
lensku og var ágætlega ritfær, sér-
stakt þótti mér hvað hann var
góður fundaritari, átti auðvelt með
að greina aðalatriði frá aukaatrið-
um.
Náttúra Íslands var Binna hug-
leikin, hann var stálminnugur og
hafsjór af fróðleik um sögu, jarð-
fræði og örnefni, sérstaklega á
Ströndum og Barðaströnd, auk
þess kunni hann ógrynni af gömlum
munnmælasögum, og kom það að
góðum notum, þegar hann á seinni
árum fór að stunda leiðsögumanns-
störf.
Ég vil að lokum senda Erlu og
fjölskyldunni innilegar samúðar-
kveðjur okkar hjóna, þakka góðum
vin samfylgdina og bið guð að
blessa ferð hans til nýrra heim-
kynna.
Jón E. Alfreðsson.
Veturinn 1993–1994 stóðu Ferða-
málasamtök Vestfjarða fyrir námi
fyrir leiðsögumenn í fjórðungnum.
Brynjólfur Sæmundsson var einn
af þeim sem innrituðust í námið um
leið og hann var ráðinn sem kenn-
ari um Strandirnar. Hann var öld-
ungurinn í nemendahópnum og
skipaði fyrir vikið heiðurssess. Það
kostaði nokkra eftirgangsmuni að
fá hann til að setjast á skólabekk „á
gamals aldri“, eins og hann orðaði
það sjálfur, en ég held að hann hafi
aldrei séð eftir því. Og við urðum
miklu ríkari að hafa hann með í
hópnum.
Skólaárið hófst í Flókalundi um
haustið í blíðskaparveðri og því
lauk á sama stað vorið eftir í sömu
heiðríkjunni. Það var reyndar heið-
ríkja meira eða minna allan vetur-
inn hvort heldur var í sinni okkar
eða veðurguðanna. Við flæktumst
um alla Vestfirði og nutum leið-
sagnar fróðustu manna vítt og
breitt um fjórðunginn. Ein eftir-
minnilegasta ferðin var norður á
Strandir þar sem Brynjólfur tók á
móti okkur í Bjarnarfirði. Hann brá
sér í þetta sinn í hlutverk kenn-
arans og fræddi okkur um Strand-
irnar. Og þar var ekki í kot vísað.
Brynjólfur var afburða sagnamað-
ur, húmorinn hárfínn og hláturinn
smitandi. Það var erfitt að slíta sig
frá sögunum hans og dagur og nótt
runnu saman þessa helgi.
Þær voru ekki síðri móttökurnar
hjá Brynjólfi og Erlu konu hans
þegar hópurinn hittist á Hólmavík
haustið 1999. Haustsólin lék við
hvurn sinn fingur og það gerði
Brynjólfur einnig. Við fórum í
Grímsey, gengum um Kálfanes-
borgir, drukkum kaffi og með því á
Bæ, dönsuðum í Riishúsi og nutum
samvista hvert við annað. Það var í
síðasta sinn sem hópurinn hitti
Brynjólf. Í vor þegar við fögnuðum
10 ára útskriftarafmæli var hann of
lasburða til að geta verið með okk-
ur. Við vorum með honum í anda og
ráðgerðum heimsókn til hans sem
því miður varð aldrei úr. Við yljum
okkur í staðinn við minningar um
ljúfan samferðamann en minnumst
einnig okkar góðu vinkonu Elísa-
betar Kristjánsdóttur sem lést fyr-
ir nokkrum árum. Ekkju Brynjólfs,
Erlu Þorgeirsdóttur, og syni þeirra
sendum við okkar innilegustu sam-
úðarkveðjur.
F.h. svæðisleiðsögumanna á
Vestfjörðum,
Anna Margrét Guðjónsdóttir.
 Fleiri minningargreinar
um Brynjólf Sæmundsson bíða birt-
ingar og munu birtast í blaðinu
næstu daga. Höfundar eru: Jón Við-
ar Jónmundsson, Ragnar Böðvars-
son og Leifur Kr. Jóhannesson.
Okkar ástkæri frændi,
ÞÓRÐUR ELÍASSON
frá Saurbæ,
fyrrv. leigubílstjóri,
áður til heimilis í Hraunbæ 103,
verður jarðsunginn frá Árbæjarkirkju föstu-
daginn 7. janúar kl. 13.00
Fyrir hönd aðstandenda,
systkinabörn hins látna.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
GUÐMUNDUR MAGNÚS JÓNSSON,
Garðabraut 6,
Akranesi,
lést á Sjúkrahúsi Akraness sunnudaginn
2. janúar.
Útförin fer fram frá Akraneskirkju þriðjudaginn
11. janúar kl. 14.00.
Þeim, sem vilja minnast hins látna, er bent á Félag aðstandenda
Alzheimerssjúkra og annarra minnissjúkra FAAS.
Jakobína Þóra Pálmadóttir,
Jón Helgi Guðmundsson, Elsa Björk Knútsdóttir,
Guðný Guðmundsdóttir,
Jórunn Petra Guðmundsdóttir, Jóhann Hafsteinn Hafsteinsson,
Helga Guðmundsdóttir,
barnabörn og langafabarn.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
MARGRÉT HJÁLMARSDÓTTIR,
sem lést á hjúkrunarheimilinu í Víðinesi, Reykja-
vík, laugardaginn 1. janúar verður jarðsungin frá
Landakotskirkju föstudaginn 7. janúar kl. 15.
Jón Fornason, Bergljót Hallgrímsdóttir,
Hjálmar Fornason, Hulda Kristinsdóttir,
Anna Fornadóttir, Vorsveinn Friðriksson,
Pétur Fornason, Lilja Björk Tómasdóttir,
Nanna Fornadóttir, Eiður Árnason,
Sesselja Fornadóttir, Gestur Halldórsson,
barnabörn
og barnabarnabörn.
Okkar góða móðir og tengdamóðir,
GUÐRÚN JAKOBSDÓTTIR
frá Grund
í Svínadal,
andaðist á Héraðssjúkrahúsinu á Blönduósi að
morgni miðvikudagsins 5. janúar.
Fyrir hönd vandamanna,
Lárus Þórðarson,
Valdís Þórðardóttir, Brjánn Á. Ólason,
Ragnhildur Þórðardóttir, Sigurður H. Pétursson,
Þorsteinn Tr. Þórðarson.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, afi
og langafi,
MAGNÚS BLÖNDAL JÓHANNSSON
tónskáld,
til heimilis í Hátúni 10,
lést á Landspítala háskólasjúkrahúsi laugar-
daginn 1. janúar síðastliðinn.
Útförin fer fram frá Dómkirkjunni í Reykjavík
í dag, fimmtudaginn 6. janúar, kl. 11:00.
Fyrir hönd vandamanna,
Hulda Björnsdóttir,
Jóhann Magnús Magnússon,
Kristján Þorgeir Magnússon,
Marinó Már Magnússon, Sonja Kristín Sverrisdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
MARÍUS SIGURJÓNSSON,
Háteig 2B,
Keflavík,
andaðist á Heilbrigðisstofnun Suðurnesja
þriðjudaginn 4. janúar.
Jarðarförin auglýst síðar.
Ragnhildur Steinunn Jónsdóttir,
Sigtryggur Maríusson,
Drífa Maríusdóttir, Erlingur Jónsson,
Sigurjón Maríusson, Alba Lucia Aluarez,
Jóhann Maríusson, Þyrí Magnúsdóttir,
Jón Þór Maríusson, Alda Hafsteinsdóttir,
Jón Þór Haraldsson,
barnabörn og barnabarnabörn.