Morgunblaðið - 07.07.2005, Síða 14

14 FIMMTUDAGUR 7. JÚLÍ 2005 MORGUNBLAÐIÐ
ERLENT
PARÍSARBÚAR andvörpuðu
sáran er Alþjóða ólympíunefndin
tilkynnti í Singapúr í gær að Ól-
ympíuleikarnir 2012 yrðu haldnir í
London.
Tíu þúsund manns höfðu safnast
saman fyrir utan ráðhúsið í París
og voru reiðubúnir að fagna. Eftir
tilkynninguna var kampavínið þó
enn á óopnuðum flöskum og hljóm-
sveit, sem fengin hafði verið til að
spila, var vísað burt. Á sömu
stundu opnuðust gráir himnarnir,
rigning féll á vanga Parísarbúa og
blandaðist þar sorgartárum.
Handan Ermarsundsins, á
skoskum golfvelli, tók þekktur
maður nett dansspor. „Það er ekki
oft í þessu starfi sem manni gefst
tækifæri til að kýla út í loftið, taka
nokkur dansspor og faðma mann-
eskjuna við hliðina á sér,“ sagði
Tony Blair, forsætisráðherra Bret-
lands. Hann sagði Parísarbúa hafa
haft frábært boð fram að færa, „á
endanum var okkar boð þó sterk-
ara,“ sagði hann.
Eykur á ógæfu Chiracs
Blair sagðist ekki hafa náð tali
af Jacques Chirac, forseta Frakk-
lands, en hann bjóst ekki við að
vonbrigði hans hefðu áhrif á
ákvarðanatöku þjóðanna á G-8-
fundi leiðtoga átta helstu iðnríkja
heims, sem hófst í Skotlandi í gær.
Chirac, sem var í flugvél á leið frá
Singapúr til Skotlands, sendi frá
sér tilkynningu þar sem hann
sagðist samgleðjast Lundúnabúum.
Ákvörðun ólympíunefndarinnar
er þó ekki einvörðungu áfall fyrir
stolt og metnað Frakka, hún
eykur mjög á ógæfu forsetans sem
skorar lágt í vinsældakosningum á
heimavelli, berst við bágan efna-
hag lands síns og á í heiftúðugri
deilu við Breta um framtíð Evr-
ópusambandsins (ESB). Auk þessa
er þetta í annað sinn sem forsetinn
leggur orðstír sinn að veði fyrir
stórt verkefni og tapar. Þess er
skemmst að minnast að forsetinn
beið mikinn ósigur er Frakkar
höfnuðu stjórnarskrársáttmála
ESB í þjóðaratkvæðagreiðslu í
maí. Fjölmiðlar í Frakklandi spá
því að Chirac hafi tapað svo miklu
fylgi upp á síðkastið að hann komi
ekki til með að geta setið út þetta
kjörtímabil, en hann á nú tvö ár
eftir.
Ólympíuleikarnir hefðu ýtt undir
franskan efnahag, en búist er við
um 35 milljarða dollara veltu af
þeim á næstu sjö árum (um 2.300
milljarða króna). Að auki er talið
að um 60.000 ný störf skapist í
kringum leikana.
Líklega hefur vanlíðan Chiracs
vegna ósigursins heldur aukist í
gærkvöld, er hann sat í matarboði
með Elísabetu II Englandsdrottn-
ingu, eftir að hafa smánað breska
matargerð og sagt að kúariðan
væri eina framlag Breta til evr-
ópsks landbúnaðar.
Hafnað í þriðja sinn
Fimm heimsborgir, London,
París, Madríd, New York og
Moskva, höfðu sóst eftir því að fá
að sjá um Ólympíuleikana 2012.
Moskva datt út í fyrstu atkvæða-
greiðslu, New York í annarri og
Madríd í þeirri þriðju. Er valið
stóð á milli London og Parísar
féllu 54 atkvæði London í vil en
París fékk 50. Flestir þeir sem
vildu halda leikana í Madríd
studdu London í síðustu umferð-
inni. Þetta er í þriðja sinn sem Ól-
ympíuleikar verða haldnir í borg-
inni en þar voru þeir árin 1908 og
1948.
Þetta er þriðja misheppnaða til-
raun Parísarbúa til að fá að halda
Ólympíuleika á nokkrum árum en
þeir lutu í lægra haldi fyrir Barce-
lona árið 1992 og Peking árið 2008.
Fulltrúar Parísar segja að nú muni
líða langur tími þar til þeir bjóði
borgina á ný undir leikana en þeir
hafa verið haldnir í borginni í tví-
gang, árin 1900 og 1924. „Þetta er
erfitt. Í þriðja skiptið … það er
erfiður biti að kyngja,“ sagði Henri
Serandour, formaður frönsku ól-
ympíunefndarinnar.
Borgarstjóri Parísar, Henri Del-
anoe, tók í sama streng og sagðist
vonsvikinn. „Í gærkvöld, þegar ég
var að fara að sofa, var fólk að
koma af fundi með Blair. Ég vissi
ekki að það væri það sem þyrfti til.
Ég hélt það væri nóg að hafa bestu
gögnin og besta málflutninginn.“
Ólympíuleikarnir hafa sögulega
og sérstaka merkingu fyrir Par-
ísarbúa, en það var Frakkinn
Pierre de Coubertin sem lagði til
endurreisn Ólympíuleikanna, árið
1894.
Gwndal Peizerat, gullverðlauna-
hafi í ísdansi á Ólympíuleikunum
2002, sagði að það besta sem
Frakkar gætu gert nú væri „að
þjálfa íþróttamenn okkar svo vel
að þeir sópi til sín hverjum gull-
verðlaununum á fætur öðrum á Ól-
ympíuleikunum í London“.
Reuters
Gríðarleg fagnaðarlæti brutust út á Trafalgartorgi í London þar sem mikill fjöldi manna var saman kominn.
Ólympíuleikar verða
haldnir í London 2012
Parísarbúar
gráta missi sinn
á meðan Blair
stígur gleðidans
Eftir Jóhönnu Sesselju Erludóttur
jse@mbl.is
Reuters
Vonbrigðin leyna sér ekki í augum
þessa unga Parísarbúa.
Singapore. AFP. | Sebastian Coe, lá-
varður og fyrrverandi Ólympíu-
meistari í millivegalengdum, var
varla nefndur á nafn þegar yfirvöld
í London leituðu að þeim sem reka
skyldi erindi borgarinnar hjá Al-
þjóða ólympíunefndinni, IOC. Var
það falið Barböru Cassani en síðar
kom í ljós, að hún rataði hvorki
fram né aftur í þeim frumskógi,
sem alþjóðaólympíustjórnmálin
eru.
Þegar hér var komið fyrir rúmu
ári voru góð ráð dýr enda alveg
ljóst, að tilboð London um að halda
Ólympíuleikana 2012 átti þá lítinn
stuðning innan IOC. Keith Mills,
formaður bresku ólympíu-
nefndarinnar, ákvað þá að biðja
Coe, sem einnig situr í nefndinni, að
taka verkið að sér.
Útnefning Coes vakti enga sér-
staka hrifningu, var jafnvel gagn-
rýnd af sumum, en á einu ári sneri
hann taflinu við og tókst að tryggja
Lundúnaborg þennan mesta
íþróttaviðburð í heimi.
„Það var vissulega á brattann að
sækja í fyrstu en við gáfumst ekki
upp og hömruðum látlaust á þeim
málstað sem við trúðum á,“ segir
Coe, sem þykir hafa sýnt af sér
sömu hörkuna og skilaði honum ól-
ympíutitlunum á sínum tíma. Mest
munaði þó um að í síðustu atkvæða-
greiðslunni innan IOC tókst honum
að vinna þá óákveðnu á sitt band og
sigra þannig París með 54 atkvæð-
um gegn 50.
Coe tókst líka að sannfæra for-
ystumennina innan IOC um, að al-
menningssamgöngukerfið í London
yrði lagfært í tíma og einnig, að
breskur almenningur styddi það
heilshugar, að leikarnir yrðu í
London. Segir hann sjálfur, að það
hafi ekki skipt minnstu máli hvað
breska ólympíunefndin hefur lagt
mikla áherslu á að auka áhuga
barna og unglinga á íþróttum.
Var um hríð áttfaldur
heimsmethafi
Coe er fæddur í London 1956 og í
byrjun sá Peter, faðir hans, um að
þjálfa hann. Stundaði hann nám í
hagfræði og samfélagssögu við
Loughborough-háskóla en vann
sinn fyrsta sigur 1977, þá í 800
metra hlaupi á Evrópumeistara-
mótinu innanhúss í San Sebastian á
Spáni. Á níunda áratugnum voru
það síðan þrír Bretar, Coe, Steve
Ovett og Steve Cram, sem báru höf-
uð og herðar yfir aðra í millivega-
lengdunum.
Coe sigraði í 1.500 m í Moskvu
1980 og í Los Angeles 1984. Í bæði
skiptin hlaut hann silfur í 800 m.
Coe er mesti afreksmaður Breta í
millivegalengdum, átti um tíma
átta heimsmet og setti þrjú á einu
og sama árinu, 1979.
Coe sat á þingi fyrir breska
Íhaldsflokkinn á árunum 1992 til
1997 og var um tíma persónulegur
ráðgjafi Williams Hague, fyrrver-
andi leiðtoga flokksins.
Sýndi sömu
hörkuna og
á hlaupa-
brautinni
Reuters
Coe er hann fagnaði úrslitunum
innan ólympíunefndarinnar.
ALÞJÓÐA ólympíunefndin (IOC),
sem ákvað í gær að Ólympíu-
leikarnir árið 2012 yrðu haldnir í
Lundúnum, er skipuð 114 fulltrú-
um sem koma víðs vegar að úr
heiminum með misjafnan bak-
grunn. Þarna sitja fyrrverandi
íþróttamenn, forvígismenn al-
þjóða íþróttasambanda, ólympíu-
nefnda og einnig margt fyr-
irmenna og auðmanna. Má þar
nefna Albert fursta af Mónakó.
Segja má að nefndin velji sig
sjálf. Einu sinni á ári kemur hún
saman og velur nýja fulltrúa til
setu í nefndinni og þá einkum
samkvæmt „óskalista“ forseta
IOC. Engin takmörk eru á því
hversu lengi menn sitja í nefnd-
inni og því má segja að hver
fulltrúi sem kjörinn er í hana sitji
til lífstíðar sýnist honum svo. Af-
ar fátítt er að menn segi sig úr
nefndinni og nánast fáheyrt að
þeir séu reknir úr henni þótt þess
finnist þó dæmi.
202 þjóðir eiga aðild að IOC og
hafa þær engin áhrif á hverjir
sitja í alþjóða ólympíunefndinni
hverju sinni. Juan Antonio Sam-
aranch, forseti IOC 1980 til 2001,
lagði mikið upp úr í því sinni for-
setatíð að í nefndina veldust fyr-
irmenni og efnafólk víðs vegar að
úr heiminum. Núverandi forseti,
belgíski læknirinn Jacques
Rogge, hefur hins vegar lagt ríka
áherslu á, síðan hann tók við árið
2001, að fjölga íþróttamönnum í
nefndinni.
Íslendingar hafa einu sinni átt
fulltrúa í alþjóða ólympíu-
nefndinni, Benedikt G. Waage,
fyrrverandi forseta ÍSÍ. Hann var
kjörinn í nefndina 1946 og sat í
henni til dauðadags árið 1966.
Nefnd sem velur sig sjálf
Mónakó. AFP. | Albert II, fursti af
Mónakó, hefur viðurkennt að
eiga son með franskri flugfreyju,
ættaðri frá Togo, að því er lög-
fræðingur hans greindi frá í gær.
Í yfirlýsingunni kemur fram að
furstinn, sem er ókvæntur og á
ekki erfingja, vilji bera ábyrgð á
gjörðum sínum.
Barnið, sem er 22 mánaða
gamalt, fær arfsrétt en mun ekki
erfa krúnuna og mun ekki bera
fjölskyldunafnið Grimaldi, vegna
þess að það er fætt utan hjóna-
bands.
Furstinn, sem er 47 ára, von-
ast til þess að sonur hans muni
fá að njóta æsku sinnar og ung-
lingsára í ró og næði og losna við
ágang fjölmiðla.
Orðrómur þess efnis að Albert
ætti barn með flugfreyjunni Nic-
ole Coste, sem er 33 ára og frá
Togo en hefur franskt ríkisfang,
hefur verið hávær síðan í maí. Þá
birti franska tímaritið Paris
Match viðtal við Coste þar sem
hún greindi frá sambandi sínu
við furstann, sem síðan stefndi
tímaritinu vegna greinarinnar og
vann málið. Coste sagðist, í við-
tali við AFP fréttastofuna nú í
vikunni, hafa ákveðið að greina
fjölmiðlum frá faðerni sonar síns
því hún hafi hlotið strangt kaþ-
ólskt uppeldi þar sem þætti hin
mesta skömm að geta ekki gefið
upp faðerni barns síns.
Furstinn og flugfreyjan kynnt-
ust um borð í flugvél þegar hann
var á ferðalagi árið 1997. Upp frá
því hafi þau verið í sambandi og
það var svo í ágúst árið 2003 að
drengurinn, sem hlotið hefur
nafnið Alexandre, fæddist.
Albert fursti á launbarn
Reuters
Albert II fursti.