Réttur - 01.10.1949, Blaðsíða 33

RÉTTUR
225
Sumarið 1871 blómguðust hin norsk-íslenzku viðskipti
vel. íslenzku blöðin bera það með sér, að verzlunar-
stjórar norska samlagsins í Reykjavík, Hafnarfirði og
Stykkishólmi höfðu forystu um bætta „prísa“ eins og
það var kallað, hækkuðu verð innlendrar vöru en seldu
erlenda varninginn lægra verði en kaupmenn höfðu
gert. Ríkti því almenn ánægja með verzlun þessa og
beindist hugur æ fleiri íslendinga að viðskiptum við
Norðmenn. Má í því sambandi benda á frásögn í blað-
inu „Bergensposten" 22. júlí 1871, en þar segir á þessa
leið: „Norsk-íslenzk viðskipti virðast eiga fyrir sér
mikla framtíð. Gleggsta sönnun þess, hve hröðum skref-
um áhuginn á viðskiptum við Norðmenn hefur vaxið
meðal íslendinga, er ef til vill sá atburður, að í dag
kom hingað til Björgvinjar lítið íslenzkt jaktskip, lltfe
rúmlest, gert út af íslenzkum bændum og hlaðið góð-
um íslenzkum vörum, fiski, lýsi, tólg og ull. Bændur
senda skip þetta á eigin reikning og ábyrgð, hafa eng-
in föst viðskiptasambönd hér í Björgvin, en sneru sér
strax til íslenzka samlagsins, sem þeir höfðu fengið
spurnir af út til íslands. Danskur kaupmaður einn hafði
árangurslaust reynt að fá íslendingana til að hætta við
þetta fyrirtæki. Koma hins litla jaktskips er ef til vill
upphaf nýrrar „íslenzkrar kaupstefnu“, í líkingu við
kaupstefnu Norðlendinga, er þeir koma með varning
sinn hingað suður í landið“.
Þetta er frásögn blaðsins. Eftir því sem ég veit bezt,
hafa Breiðfirðingar verið þarna á ferðinni. Hét sá Torfi
Markússon, er stýrði hinni litlu, hlöðnu skútu yfir haf-
ið. Er það í frásögur fært, að ferð hans varð öll hin
giftusamlegasta.
Þegar leið fram á árið 1871, tók nokkuð að bera á
óánægju með rekstur sumra verzlana samlagsins. Svo
er helzt að sjá, af bréfum og öðrum gögnum, sem hinir
íslenzku verzlunarstjórar, einkum Sigfús Eymundsson
15