Réttur - 15.07.1935, Blaðsíða 9

þings ogstjórnar, hefir þannig með einu orði kollvarp-
að hinu mikla skipulagsbákni, sem reist var á grund-
velli þessarar löggjafar, og jafnframt reitt til rot-
höggs að þeirri hugmyndalegu yfirbyggingu, sem upp
af henni hefir vaxið.
NIRA (New Industrial Recovery Administration),
eins og þessi löggjöf Roosevelts var kölluð, var
töfraþulan, sem koma átti þjóðarbúskap Bandaríkj-
anna á réttan kjöl aftur í hafróti kreppunnar, með
tilstilli opinbers eftirlits og alhliða skipulagningar.
Þ.essari stórfelldu lýðblekkingu var ætlað að vinna
fylgi verkalýðsmilljónanna, með því að fá þeim í orði
kveðnu rétt til frjálsra fagsamtaka og heildarsamn-
inga um kaupgjald, með því að lögfesta ákveðin lág-
markslaun o. s. frv. Þessi réttindi voru þó í raun réttri
lítið annað en pappírsákvæði, sem atvinnurekendur
virtu að vettugi. í reyndinni var þessi löggjöf fyrst
og fremst tæki til tryggingar sérréttindum ákveðinna
hluta hringaauðmagnsins, eins og augljóst verður af
þeirri staðreynd, sem tekin er eftir „British United
Press“, að hún hefir á undanförnum tveim árum veitt
ýmsum stóriðnaðarfyrirtækjum ríkisstyrki, er nema
9 milljörðum dollara, en það er þriðjungur af útgjöld-
um Bandaríkjanna á stríðsárunum.
Þrátt fyrir það hafa hinir mótsagnakenndu hags-
munir Bandaríkjaauðvaldsins aldrei getað sameinazt
um þessa löggjöf, sem hefir auk þess, af áðurnefndum
ástæðum, mætt andstöðu yerkalýðsins. Þess vegna hef-
ir hún nú verið látin niður falla.
Öngþveiti það, sem þessi stefnubreyting hlýtur að
skapa, getur haft ófyrirsjáanlegar afleiðingar fyrir
Bandaríkin, ekki aðeins innanlands, heldur einnig í
utanríkismálum. Nægir í því sambandi að benda á
hina nýju innrás Japana í Norður-Kína, sem einmitt
var hafin fáum dögum eftir hinn örlagaríka hæsta-
réttardóm.
En þessi ósigur ,,viðreisnarstefnu“ Roosevelts á líka
129