Réttur - 01.04.1938, Blaðsíða 21

sem mestri furðu gegnir í þessu efni er því ekki það,
að alþýðan í þessu héraði skuli ekki hafa kjark til að
rísa gegn ofbeldisgerðum valdamikilla ribbalda, og
heldur ekki þótt lítt siðaðir smákauptúnabraskarar
finni hjá sér köllun til að siga fólkinu á aðkomumenn,
sem þeim er ekki um. Hitt er furðulegast, þegar þessi
ósiðaði ribbaldaháttur kemur frá þeim mönnum, sem
þjóðin hefir falið á hendur uppeldi æskunnar í land-
inu, eins og Jónasi frá Hriflu og Bjarna á Laugarvatni
og svo stæra þeir sig af á opinberum vettvangi.
Þegar ég kom í Menntaskólann, þá heyrði ég talað
um ,,Flóafíflin“. Engin alvara ,lá á bak við það orð
meðal skólasveina, enda vildi svo til, að ýmsir beztu
námsmenn skólans voru úr Flóanum, þar á meðal tveir
eða þrír dúxar Menntadeildar: Brynjólfur Stefánsson,
Freysteinn Gunnarsson, Árni Guðnason, Árni Sigurðs-
son. En heiti þetta mun þó hafa verið töluvert þekkt
um skeið og táknaði álit manna á gáfum þessa hluta
Árnessýslu. Árnesingar virtust líka seinir til að vakna
á vakningatímum síðastliðinnar aldar. Það fór ekki
mikið fyrir þeim, þegar þeir voru að þurrka stýrurnar
úr augunum, og þeir geispuðu ekki með neinu yfirlæti
eftir sinn margra alda svefn. Þá ber mest á Þingey-
ingum einstakra héraðsbúa. Það á líka sínar þjóðfé-
lagslegu ástæður. Undanfarnar aldir hafa þeir átt
mest sameiginlegt með íbúum Fljótsdalshéraðs um
fjarlægðir frá kúgunarvöldum þjóðarinnar, en af
landfræðilegum ástæðum horfa þeir betur við snert-
ingu nýju straumanna en Héraðsbúar, ekki eins ein-
angraðir og verða fyrri til að samræmast þeim. Þeir
leggja undir sig bókmenntasvið þjóðarinnar að mjög
verulegu leyti og hafa forustu í þýðingarmiklum fé-
lagsmálum. Þeir voru hinir ,,gáfuðu Þingeyingar". Þá
hafa Árnesingar enn ekki ,jEengið málið. Þeim var svo
ríkt í blóðið borin áhættan af því að láta skoðun sína ,
í Ijósi með beinum orðum. En á meðan Þingeyingar í
broddi fylkingar kveða áfellisdóm yfir syndum hins
53