Morgunblaðið - 10.01.2006, Page 28

28 ÞRIÐJUDAGUR 10. JANÚAR 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Hulda Sig-mundsdóttir,
skírð Lovísa Huld,
fæddist í Reykja-
vík 4. september
1911. Hún lést á
hjúkrunarheim-
ilinu Skjóli á ný-
ársnótt. Foreldrar
Huldu voru Sig-
mundur Rögn-
valdsson fisksali, f.
13. september
1876, d. 1949, og
Margrét Jónsdótt-
ir húsmóðir, f. 19.
maí 1877, d. 1954. Systkini Huldu
voru Helga Emilía, f. 1906, Karl,
f. 1910, og Ingigerður, f. 1921.
Þau eru öll látin. Auk þeirra átti
Hulda þrjú systkini sem dóu í
æsku.
Fjölskyldan bjó alla tíð í
nóvember 1936. Faðir Sverris var
Hermann Sverrir Halldórsson, f.
30. mars 1914, d. 14. júlí 1957.
Sverrir er kvæntur Kolfinnu Sig-
urvinsdóttur íþróttakennara, f.
25. apríl 1944. Synir Sverris fyrir
hjónaband eru Bjarni Hermann
og Ragnar. Dætur Sverris og
Kolfinnu eru 1) Hulda Sverris-
dóttir f. 4. nóvember 1967, gift
Gauta A. Marinóssyni, dætur
þeirra eru Kolfinna, Rebekka og
Aþena, 2) Rannveig Sverrisdótt-
ir, f. 27. ágúst 1971, gift Kjartani
Þórðarsyni, sonur þeirra Már
Kjartansson, látinn 2002, 3) Sól-
rún Sverrisdóttir, f. 5. febrúar
1974, í sambúð með Baldri Þór
Vilhjálmssyni.
Hulda bjó hjá foreldrum sínum
til þeirra dauðadags en svo með
syni sínum og tengdadóttur,
lengst af í Goðalandi 16 í Reykja-
vík. Árið 1995 flutti hún í Furu-
gerði 1 og síðustu mánuðina bjó
hún á hjúkrunarheimilinu Skjóli.
Útför Huldu fer fram frá Frí-
kirkjunni í Reykjavík í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.
Reykjavík, frá 1937
á Grundarstíg 15B.
Hulda starfaði í
mörg ár við barna-
gæslu og húshjálp.
Lengi var hún í vist
hjá Dóru Þórhalls-
dóttur og Ásgeiri
Ásgeirssyni og síðan
hjá Bergþóru Patur-
son og Þorsteini
Scheving Thor-
steinssyni.
Á árunum 1940–
1942 starfaði Hulda
í Dósaverksmiðjunni
hf. en hóf svo störf í Reykjavík-
urapóteki þar sem hún var við af-
greiðslustörf allt fram á eftir-
launaaldur. Eftir það starfaði
hún þó í nokkur ár við húshjálp.
Sonur Huldu er Sverrir Már
Sverrisson endurskoðandi, f. 9.
„Í gegnum móðu og mistur ég
mikil undur sé.“ Þetta erindi úr
sálmi Davíðs Stefánssonar, „Ég
kveiki á kertum mínum“, heyrði ég
dætur mínar aðeins nokkurra ára
gamlar syngja er þær léku sér
með gullin sín. Amma Hulda hafði
verið að kenna þeim þennan sálm.
Hún kunni flestalla sálma og einn-
ig aðra texta, stundum sungu þær
„Violetta“ svo ekki sé minnst á
„Hótel Jörð“ sem var eitt af uppá-
halds ljóðum ömmu. Dætur okkar
Sverris voru sólargeislarnir henn-
ar og síðar langömmubörnin. Hún
var mikil barnagæla og börn löð-
uðust að henni hvar sem hún kom.
Ég vil þakka tengdamóður minni
fyrir rúmlega 40 ára samfylgd og
fyrir það sem hún var mér og
dætrum okkar og síðar barnabörn-
um. Ég veit að nú er hún alsæl,
hún var búin að biðja Guð svo oft
síðustu árin um að leyfa sér að
fara. Henni varð að ósk sinni á ný-
ársnótt er hún andaðist í svefni,
þreytt en sæl eftir langa ævi.
Hafðu þökk fyrir allt og allt, bless-
uð sé minning tengdamóður minn-
ar Huldu Sigmundsdóttir,
Kolfinna.
Þegar árið 2006 gekk í garð
kvaddi amma þetta jarðlíf og hélt
yfir móðuna miklu. Hún var búin
með sitt, búin að kveðja sína nán-
ustu og löngu tilbúin að halda á vit
nýrra heima. Nú er hún komin
heim, heim til Guðs, eins og hún
sjálf orðaði það þegar hún einu
sinni sem oftar tjáði ósk sína um
að ljúka þessu jarðlífi.
Amma fæddist í Reykjavík hinn
4. september 1911. Hún ólst upp í
miðbæ Reykjavíkur og var hún
sannkölluð miðborgarmær. Hún
var næstyngst í systkinahópnum
en lifði öll systkini sín. Hún bjó
hjá foreldrum sínum til æviloka
þeirra og hjúkraði þeim allt til
dauðadags. Árið 1936 fæddist
einkasonurinn, Sverrir Már, og bjó
hún með honum og fjölskyldu hans
allt til ársins 1995 er hún flutti í
þjónustuíbúð í Furugerði 1.
Á yngri árum vann amma mikið
við barnapössun, enda var hún
með eindæmum barngóð eins og
við systurnar fengum að kynnast.
Minningar okkar tengjast þó þeim
árum er amma vann í Reykjavík-
urapóteki en þar afgreiddi hún
bæjarbúa í yfir 40 ár eða allt þar
til hún lét af störfum fyrir aldurs-
sakir. Hún lét þó ekki staðar num-
ið heldur starfaði hún við húshjálp
í nokkur ár í viðbót.
Ömmu lét illa að vera verklaus
og henni leiddist aðgerðarleysi. Á
meðan hún hafði krafta til var hún
stöðugt að taka til og þurrka af.
Hún benti sonardætrum sínum
stundum vinsamlega á það að
komið væri að þrifum með því að
skrifa skilaboð í rykið á hillunum.
Síðustu mánuðina þegar kraftana
fór að þverra hélt hún tiltektum
áfram í draumum sínum.
Amma var mikil útvistarkona og
ferðaðist mikið um fjöll á sínum
yngri árum en seinni árin meira
með okkur fjölskyldunni til út-
landa.
Amma bjó eins og fyrr sagði hjá
syni sínum og tengdadóttur um
langt skeið. Það var dýrmætt fyrir
litlar stúlkur að fá að hafa ömmu
alltaf hjá sér. Það var vinsælt að
vera í herberginu hjá ömmu og
jafnvel fá að gista. Sjónvarpslausu
fimmtudagskvöldin þegar pabbi og
mamma voru á þjóðdansaæfingu
eru sterk í minningunni, þá sátum
við hjá ömmu og hlustuðum með
henni á útvarpsleikrit vikunnar.
Þegar pabbi og mamma voru að
heiman fylgdi hún okkur í rúmið
og kenndi okkur bænir, lög og
sálma. Amma var trúuð kona og
mikil söngmanneskja og kunni hún
ógrynni af textum, bæði sálma og
sönglög. Enn þann dag í dag get-
um við systurnar rifjað upp texta
og bænir sem hún kenndi okkur –
og stundum fylgdu sögur með.
Minningar um ömmu sitjandi við
rúmið okkar, farandi með bænir
og syngjandi sálma lifa enn í huga
okkar. Amma átti líka oft sælgæti
handa sonardætrunum, sælgæti
sem fékkst í apótekinu eins og
brenni, apótekaralakkrís eða jafn-
vel opal.
Amma var gjafmild kona og
henni var umhugað um þá sem
minna máttu sín eða voru einmana
að hennar mati. Hún sýndi um-
hyggju sína í verki og lagði sál
sína í allar gjafir sem hún gaf frá
sér.
Flutningurinn í Furugerði var
ömmu í fyrstu erfiður en með tím-
anum aðlagaðist hún og leið vel í
íbúð sinni. Starfsfólkið í Furugerði
var henni gott og ber að þakka þá
umhyggju sem það sýndi henni á
góðum stundum sem erfiðum. Sér-
staklega ber þá að nefna Ingu eða
„góðu konuna“ og engilinn sem
amma kallaði en við vissum aldrei
hvað hét. Vinátta hennar við Gyðu
nágrannakonu hennar var henni
líka mikilvæg og var gott að sjá
hvernig þær vinkonurnar pössuðu
hvor upp á aðra. Þegar rætt er um
vinkonur ömmu ber þó helst að
nefna Stínu eða Kristínu Guð-
laugsdóttur sem alla tíð sýndi
henni og fjölskyldunni allri tryggð
og vináttu.
Í upphafi síðasta árs var farið að
halla verulega undan fæti og heils-
an farin að versna. Amma var
reyndar löngu tilbúin að fara yfir
til þeirra sem hún vissi að biðu sín
hinum megin við móðuna miklu. Í
apríl síðastliðnum lagðist hún inn
á Landakot og átti aldrei aftur-
kvæmt í Furugerði.
Heilsuleysið reyndist henni erf-
itt og henni leiddist biðin. Fyrir
tæpu hálfu ári fékk hún pláss á
hjúkrunarheimilinu Skjóli þar sem
starfsfólk 5. hæðar hugsaði um
hana af einstakri umhyggju og
kærleika. Það góða fólk á miklar
þakkir skildar. Þó að hún væri
heilsuveil og leið þá mat amma það
mikils hversu gott fólkið var við
hana. Smám saman hrakaði henni
og rétt fyrir jólin veiktist amma
einu sinni enn. Við vorum þó viss
um að hún rifi sig upp úr þessum
veikindum eins og hún hafði svo
oft gert áður. En nú var nóg kom-
ið og það var eins og hún hefði
þarna tekið ákvörðun um að hér
skyldi staðar numið. Smám saman
minnkaði þrekið og síðustu sólar-
hringana svaf hún. Hún skildi við á
nýársnótt.
Við sonardæturnar vorum alltaf
í miklu uppáhaldi hjá ömmu og
ekkert var nógu gott fyrir okkur.
Ekki þótti henni verra að eignast
langömmubörn og voru þau henni
mikil gleði síðustu árin.
Það er sárt að kveðja en við vit-
um að amma er sátt og komin
þangað sem hún vildi fara. Við vit-
um líka að vel er tekið á móti
henni og hún hittir fyrir foreldra
sína og systkin og litla langömmu-
drenginn. Sjálf var amma sann-
færð um þessa endurfundi og beið
þeirra. Við kveðjum góða ömmu
með bæn sem hún kenndi okkur.
Hvíl í friði, elsku amma.
HULDA
SIGMUNDSDÓTTIR
Þetta var bænin hennar
langömmu
Hvíl í friði
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson.)
Þínar langömmustelpur
Kolfinna, Rebekka
og Aþena.
HINSTA KVEÐJA
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur samúð
og hlýhug við andlát og útför elskulegrar eigin-
konu minnar, dóttur, móður, tengdamóður og
ömmu,
SIGRÍÐAR SVÖVU KRISTINSDÓTTUR,
Espilundi 5,
Garðabæ.
Sigfús Þormar,
Fjóla Guðlaugsdóttir,
börn, tengdabörn og barnabörn.
Kæru ættingjar og vinir.
Alúðarþakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýju við
andlát og útför eiginkonu minnar, móður, tengda-
móður og ömmu,
SALVARAR GOTTSKÁLKSDÓTTUR,
Bröttukinn 25,
Hafnarfirði.
Guð blessi ykkur öll.
Vilhelm Adólfsson,
Sigrún Vilhelmsdóttir, Vignir Þorláksson,
Grímur Vilhelmsson, Anita Bernhöft,
Gottskálk Vilhelmsson, Ásta Valsdóttir,
Nína Björg Vilhelmsdóttir, Reynir S. Hreinsson,
Adolf Gunnar Vilhelmsson
og barnabörn.
Þökkum auðsýnda samúð vegna andláts móður
okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
KRISTÍNAR DANÍELSDÓTTUR,
Lindargötu 66,
Reykjavík.
Guðrún Guðmundsdóttir, Haukur Árnason,
Daníel Guðmundsson, Kristín Márusdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Hjartans þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför föður okkar,
fósturföður, tengdaföður, tengdasonar, afa,
bróður og mágs,
JÓHANNS INGA EINARSSONAR,
Bæjargili 96,
Garðabæ.
Sérstakar þakkir til Sigurðar Böðvarssonar,
læknis og starfsfólks Landspítala Hringbraut, deild 11-E, fyrir frábæra
umönnun.
Anna Margrét Jóhannsdóttir, Svanur Elísson,
Einar Örn Jóhannsson, Hildur Erlingsdóttir,
Þóra Stefánsdóttir, Sigurður Hansen,
Lovísa Stefánsdóttir, Jón Björnsson,
Björn Helgi Guðmundsson
og barnabörn,
Erla Einarsdóttir, Hans Indriðason.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug
við andlát og útför ástkærrar eiginkonu minnar og
móður,
ÁLFHEIÐAR LÁRU ÞÓRÐARDÓTTUR
frá Vestmannaeyjum,
Skólagerði 14,
Kópavogi.
Ísak Þórir Þorkelsson,
Þórður Ísaksson.
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi og
langafi okkar,
JÓHANN EYJÓLFSSON,
Dalsbyggð 21,
Garðabæ,
sem lést á Landspítala Fossvogi að morgni þriðju-
dagsins 3. janúar, verður jarðsunginn frá Foss-
vogskirkju miðvikudaginn 11. janúar kl. 13.00.
Blóm og kransar eru vinsamlegast afþakkaðir, en þeim sem vilja minnast
hans er bent á Gigtarfélag Íslands eða Krabbameinsfélagið.
Fríða Valdimarsdóttir,
Eyjólfur Jóhannsson,
Markús Jóhannsson, Guðný B. Kristjánsdóttir,
Hanna Fríða Jóhannsdóttir, Hlöðver Þorsteinsson,
Helga Jóhannsdóttir, Aðalsteinn Svavarsson,
barnabörn og barnabarnabarn.