Morgunblaðið - 09.04.2006, Blaðsíða 16

16 | 9.4.2006
hvað mannskepnan getur risið hátt – verið nánast eins og guðleg vera – og hvað hún
getur lagst lágt. Það er hinn eilífi tvöfaldleiki lífsins. Ég reyni að staðsetja mig í miðj-
unni og horfa til beggja átta. Hið góða og hið jákvæða er mér þó jafnan ofar í huga.
Það er val að vera jákvæður og koma auga á möguleikana. Það val er ég að reyna að
iðka núna. Það er mikilvægt að gera sér grein fyrir þessu vali. Maður getur valið
kvölina og eymdina en líka gleðina og jákvæðnina. Mín tilfinning er sú að ljóstíran sé
alltaf til staðar. Húmorinn er manninum líka nauðsynlegur. Án hans væri lífið bara
táradalur. Ef þú horfir bara á okkur, mannkynið, þá blasir við að Guð hlýtur að vera
mikill húmoristi.“
Talið berst að trúmálum og í ljós kemur að Halldór hefur mikinn áhuga á trúar-
brögðum og sögu þeirra. „Ég hef stúd-
erað þá hluti svolítið. Hef farið mjög víða
um heim, til Afríku, Suðaustur-Asíu,
Egyptalands og Grikklands, svo dæmi
séu tekin, og kynnt mér menningu, trúar-
brögð og siði. Samt er ég ekkert sérstak-
lega trúaður sjálfur. Þetta er meira for-
vitni. Egyptaland er í miklu uppáhaldi
hjá mér og það er ólýsanlegt að koma á
egypska safnið í Kaíró og sjá eigur Tut-
ankâmons sem fundust þegar Howard
Carter opnaði gröfina á sínum tíma. Það
er upplifun að skoða grafir alvöru faraóa.
Ég hef líka kynnst búddistum frá Suð-
austur-Asíu og þeir eru gæddir alveg
ótrúlega miklu æðruleysi. Við sjáum það
best á Taílendingunum sem búa hérna á
Íslandi. Þetta er ákaflega duglegt fólk
sem er stöðugt að hjálpa hvað öðru. Hve-
nær gerum við Íslendingar það? Hvenær
nennum við að hjálpa nágrannanum að
mála?“
Enda þótt hann sé sigldur kveðst Hall-
dór ekki eiga sér neinn uppáhaldsstað í
heiminum. Það sé bara fortíðarþrá. Að
hans áliti er Reykjavík að mörgu leyti
góður staður. Borgin fari þó versnandi.
„Við erum alltaf að telja okkur trú um að
ástandið sé ofboðslega gott í Reykjavík.
En er það svo? Erlendir vinir mínir eru til
dæmis mjög hissa á einu sem er skömm á
borginni. Það er útidrykkjan og barna-
drykkjan. Það er ekki fallegt að sjá menn
útúrdrukkna, pissandi úti um allt. Svo er
ofbeldi að færast í aukana í borginni,
þrátt fyrir ímyndarherferð lögreglu og
borgaryfirvalda sem er studd einkenni-
legum tölum um að ofbeldi sé að minnka í borginni. Fleiri koma nú á slysavarðstof-
una meiddir eftir ofbeldi heldur en nokkurn tíma áður í sögunni. Það er staðreynd.
Þetta þarf að laga.“
Áhugamálin ber næst á góma og Halldór nefnir umsvifalaust golf. „Að spila golf
er með því skemmtilegra sem ég geri. Ég er búinn að gera það af og til í 25 ár. Við
Guðmundur heitinn Ingólfsson píanóleikari spiluðum stundum saman og hann var
hörkugolfari. Algjör snillingur. Ég hef eignast marga góða félaga í golfinu og það er
ómetanlegt að njóta útiverunnar. Ég hló mikið að golfinu í gamla daga, að labba
langar leiðir á eftir einhverri hvítri kúlu, en svo kolféll ég fyrir þessu. Ég hef líka mik-
inn áhuga á tæknimálum og þegar ég var lítill ætlaði ég að verða stjörnufræðingur.
Vissirðu að það eru fleiri stjörnur í alheiminum heldur en öll sandkorn sem til eru á
jörðinni? Það er heillandi. Sólin sem við sjáum á hverjum degi er heldur ekki eilíf.
Hún er bara ósköp venjuleg stjarna. Maðurinn er oft að gera sig breiðan en í þessu
samhengi er hann býsna lítill, ekki satt? Hvað erum við yfirhöfuð að vilja upp á
dekk?“
Það er auðséð að Halldór hefur yndi af grundvallarspurningum um lífið og til-
veruna. „Það er rétt. Hvaðan komum við og hvert erum við að fara? Það eru mjög
skemmtilegar og krefjandi spurningar. Fyrir hverja spurningu sem við svörum
vakna hins vegar margfalt fleiri í staðinn.“
En hefur hann komist að einhverri niðurstöðu?
„Já, það hef ég gert. Ég hef komist að sömu niðurstöðu og John Lennon: Kærleik-
urinn er það eina sem skiptir máli. „All You Need is Love“,“ segir „Blúsmaður Ís-
lands“ að endingu og bergir á súkkulaðinu. Dreggjarnar renna ljúflega niður. Það er
ekki um að villast. Heitt súkkulaði er drykkur guðanna. | orri@mbl.is
með Pinetop Perkins. Hún er ófáanleg í dag og ég frétti í vikunni að notað eintak
hafi verið selt á hundrað dollara á netinu. Pinetop er orðinn 92 ára gamall og segir
að þetta sé uppáhaldsplatan sín. Hann á enn nokkur eintök sem hann hefur með sér
á tónleikaferðalögum og selur. Sá sem gaf plötuna út í Chicago á sínum tíma, Mich-
ael Frank, kom hérna með Honey Boy Edwards í vetur og sagði mér að hann hefði
bara haft leyfi til að selja hana í þrjú ár og vill gjarnan taka upp þráðinn. Það er því
ljóst að við Hilmar Örn verðum að setjast niður á næstunni og fara yfir málið.“
Blúshátíð í Reykjavík er nú haldin í þriðja sinn. Hún hefst á þriðjudaginn kemur
og stendur í fjóra daga. Dagskrána er að finna á www.blues.is. Halldór bindur mikl-
ar vonir við hátíðina. „Það hefur verið mjög gaman að sjá hvað hefur komið út úr
hátíðinni undanfarin ár. Nýliðar hafa
fengið gott pláss og til hafa orðið blús-
bönd sem vonandi munu lifa. Það er mik-
ilvægt að hlúa að grasrótinni og það ætlar
Blúshátíð í Reykjavík gera. Við höfum
líka staðið fyrir kennslu og erum að fara í
samstarf með skólum. Það er mikilvægt
að kenna söguna sem blúsinn er sprottinn
úr, sögu þrælahaldsins. Henni megum við
aldrei gleyma. Enn þann dag í dag er
mansal í umræðunni. Fólk gengur kaup-
um og sölum. Úr þessu umhverfi sprettur
blúsinn sem er tengdur okkur Íslending-
um að mörgu leyti.“
Halldór útskýrir það betur. „Okkar
saga er saga ljóða og rímnakveðskapar.
Þegar Íslendingar voru að skemmta sér
hér áður fyrr kváðu þeir rímur og við eig-
um mjög auðvelt með að skynja þetta
form kveðskapar. Núna á blúshátíðinni
munu ungir strákar flytja ljóð eftir Krist-
ján fjallaskáld sem var auðvitað ekkert
annað en blúsari. „Yfir kaldan eyðisand,
einn um nótt ég sveima, nú er horfið
Norðurland, nú á ég hvergi heima.“ Þetta
er hreinræktaður blús.“
ERUM VIÐ AÐ
GLATA FRELSINU?
Halldór segir að þótt tímarnir breytist
séu tilfinningar mannanna þær sömu.
„Við getum fundið upp nýjan stjörnu-
sjónauka þar sem við sjáum til endimarka
veraldar en maðurinn sem horfir í hann
er með sömu tilfinningar og fyrir tvö þús-
und árum, þegar Rómarveldi var og hét.
Þótt umgjörðin sé önnur hafa tilfinningar
mannanna ekkert breyst. Við höfum tilhneigingu til að halda að við séum alltaf á
toppnum en sannleikurinn er sá að heimurinn fer upp og niður. Það er til dæmis
ekki friðvænlegt um að litast núna. Skilningur milli kynþátta hefur minnkað og
heiftin er mikil. Það er eins og við séum að gleyma lexíunni sem við lærðum í seinni
heimsstyrjöldinni. Þar börðumst við fyrir frelsinu og fengum það en erum við að
glata því aftur? Hraðinn er svo mikill í nútímanum að það hefur ekki nokkur maður
tíma til að staldra við og hlusta á vindinn. Það þarf átak til að vera í tengslum við
sjálfan sig. Þegar við áttum okkur á staðreyndum getum við hlegið að þeim og verð-
um frjáls í leiðinni. Þess vegna er blúsinn músík hamingjunnar.“
Halldór hefur reynt á eigin skinni að lífið er ekki alltaf dans á rósum. Þannig
knúði sorgin dyra með harkalegum hætti í fyrra þegar tvítugum syni hans, Braga, var
ráðinn bani í heimahúsi á Hverfisgötunni. Voðaverkinu voru gerð ítarleg skil í fjöl-
miðlum og Halldór sér ekki ástæðu til að rifja það upp. „Þetta hefur verið ákaflega
erfiður vetur og ég er að koma út úr ákveðnu sorgarferli. Það er gríðarlegt áfall að
missa son sinn og ég hef gengið í gegnum alls konar tilfinningar. Ég tel hins vegar
ekki ástæðu til að tjá mig frekar um það. Það er ekki til neins. Þessu verður ekki
breytt. Lífið heldur áfram. Ég vil samt nota tækifærið og þakka fyrir allan þann
stuðning sem við aðstandendurnir höfum fengið á þessum erfiðu tímum. Án hans
hefðum við ekki komist í gegnum þetta. Við höfum upplifað alveg ótrúlegan kær-
leika og fegurð í gegnum þá samúð sem fólk, leikir og lærðir, hafa sýnt okkur. Það er
býsna seigt í okkur Íslendingum og við höfum einstakan hæfileika til að standa sam-
an eins og ein stór fjölskylda þegar áföll dynja á okkur. Sjáðu bara snjóflóðin um ár-
ið. Þannig hef ég upplifað þetta.“
Þrátt fyrir allt segist Halldór frekar jákvæður á eðli mannsins. „Það er merkilegt
KÆRLEIKURINN ER ÞAÐ EINA SEM SKIPTIR MÁLI
Halldór hefur unnið
mikið með blús-
söngkonunni kunnu
Deitru Farr en hún
verður meðal gesta á
Blúshátíð í Reykjavík.
Blúsmenn í eldlínunni.
Halldór og Guðmundur
Pétursson, samstarfs-
maður hans til margra
ára, á Blúshátíð í
Reykjavík í fyrra.