Skinfaxi - 01.04.1935, Blaðsíða 47

SKINFAXI
47
ungmennafélag, trúað á ungmennafélögin, sem ein-
hverjar þörfustu stofnanir okkar þjóðfélags. Sú trú lief-
ir ekki dofnað með aldrinum. Eg treysti því, að þau
leggi hér liönd á plóginn, laki hugmyndina um sam-
vinnubyggðir á starfsskrá sína og að þau vinni óskipt
að því, að gera þá hugsjón að veruleika. Þá tel eg að
þau hafi áþreifanlega sýnt það í verki, að þau vinni að
ræktun lands og lýðs.
SteingT. Steinþórsson.
Vo rþ rá.
i.
Enda þótt vi'ð íslendingar eigum ekki mörg sameiginleg
áhugamál og séum um fátt sammála, þá er okkur þó öllum
það sameiginlegt, að við þráum vorið. Við þráum það blíða
vor, er kemur eftir liarðan vetur. Þá vöknum við til nýrra
starfa og leitum út í vorið. Leitum út í sæluna á sigurmáttar-
ins björtu vængjum. Þá hrindum við af okkur oki vanmáttar
og vesaldóms, en hefjum hátt nýtt merki: Vonina. Vonina
um fagra daga og hliða tíð. Og við berum fram bænina, að
með vorinu megi hefjast nýtt landnám, til blessunar fyrir
börn þessa lands. Og af hrifningunni yfir því að sjá aftur
birtuna, óskum við hvert öðru alls góðs, sem við getum, jafn-
vel óvinum okkar. Og svo höldum við út i sumarið og syngj-
um náttúrunni lof og dýrð. Og við dönsum af kæti og leggj-
um af stað að leita hamingjunnar.
Bóndinn verður glaður og starfskraftar hans aukast með
vorinu. Hann sefur vært á næturnar og vinnur vel á daginn.
Skammdegis vökudraumurinn um horfelli og hungurdauða
hverfur. En í hans stað kemur annar draumur, bjartari og
betri. Sá draumur er um vorgróðurinn, og bóndinn fyllist
hrifningu yfir því heiti, sem hann gerir, um að hefja nýtt
landnám. Og bóndinn hverfur hugfanginn inn i framtiðar-
landið, eins og Móses forðum inn i liið fyrirheitna land.
Og þar sér bóndinn margt. Þýfðir móar verða að sléttu túni.
Blautar fúamýrar að sléttu framræsluengi.
Bóndinn sér margt. En eitt er það, sem bóndinn sér ekki.