Sjómannablaðið Víkingur - 01.01.1966, Blaðsíða 21

Lærdómsrík skotasaga.
Mc Pherson, sem var auðugur
wiskyframleiðandi, þurfti eitt sinn
að ganga undir vandasaman upp-
skurð.
Aðgerðin tókst ágætlega og
skömmu síðar fékk Mc Pherson
reikning frá lækninum upp á tíu
þúsund krónur. Sem góðum Skota,
þótti Mc Pherson reikningurinn
nokkuð hár.
Hann hugsaði ráð sitt og gekk
síðar á fund læknisins:
■— Er yður ljóst, kæri læknir, að
með núverandi skattafyrirkomulagi
verð ég að greiða fjögur hundruð
þúsund krónur til þess að geta
greitt yður tíu þúsund krónur.
Læknirinn varð að viðurkenna að
þetta væri rétt, og Mc Pherson hélt
áfram:
— Þér sem þekktur læknir, hljót-
ið að vera hátekjumaður. Hve mik-
ið haldið þér að verði eftir handa
yður af þessum tíu þúsund krón-
um?
Læknirinn fór nú að reikna, og
komst að þeirri niðurstöðu að hann
mundi halda eftir um sex hundruð
krónum.
— Með öðrum orðum, sagði Mc
Pherson, — til þess að borga yður
sex hundruð krónur verð ég að
græða f jögur hundruð þúsund krón-
ur. — Mér finnst þetta fráleitur
„bisniss" fyrir okkur báða og þess-
vegna geri ég yður tilboð um að
við jöfnum reikninga okkar með 24
flöskum af wiskí á 50 krónur stykk-
ið, þar með fáið þér 1200 krónur.
Læknirinn, sem einnig var Skoti,
tók tilboðinu.
*
Að lifa án mótstöðumanna er lík-
ast því að tefla skák við sjálfan sig.
Per Jakobsen yfirlögregluþjónn
kom heim til sín þrem tímum fyrr
en venjulega af næturvaktinni. Til
þess að vekja ekki konuna, læddist
hann hljóðlega inn í svefnherbergið
og háttaði í myrkrinu.
Eftir stutta stund heyrði hann
konu sína stynja: — Góði Per, ég
hefi alveg hræðilegan höfuðverk, —
nei, kveiktu ekki, ljósið sker svo í
augun.
— Viltu ekki vera svo vænn að
skreppa fyrir mig í apótekið og
kaupa nokkrar höfuðverkjatöflur.
Jakobsen var góður eiginmaður,
hann klæddi sig í skyndi í myrkrinu
og fór í apótekið. Apótekarinn, sem
þekkti Jakobsen, var greiðviknin
sjálf og afgreiddi töflurnar strax.
— Afsakið, en er þetta ekki Jak-
obsen yfirlögregluþjónn ?
— Jú, ég hélt að þú þekktir mig,
svaraði Jakobsen undrandi.
— Jú, það geri ég líka, sagði apó-
tekarinn, — en mig rak í rogastanz
við að sjá yður í einkennisfötum
brunaliðsmanns!
*
Skynsamur maður lagar sig eftir
umhverfinu. Sá heimski streitist við
að laga umhverfið eftir sér. Þess-
vegna eru allar framfarir heimsk-
ingjimum að þakka.
*
Að lifa fyrir sjálfa sig.
Þjóðin á ekki nógu marga full-
þroska einstaklinga. Of margir okk-
ar, sem deyjum á sextugsaldri, eru
ekki jarðaðir fyrr en um sjötugt.
*
Ég hefi oft hugsað mér „verri
staðinn,“ sem skrautbúna betri
stofu, þar sem velklætt fólk situr
með hendur í skauti og sviplaus
andlit, og stritast við að halda uppi
skynsamlegum og kurteisum sam-
ræðum. — Black.
21

VakniS piltar! ÞaS er komiS þetta }ína manndrápsve&ur!
VlKINGUR