Sjómannablaðið Víkingur - 01.06.1980, Page 42

strendinginn sem át 9 egg? Svo
morguninn eftir sagði hann: Þetta
eru alveg ónýt egg, það virkuðu
ekki nema sjö. Óli hlær. Svo fer
hann aftur að síga.
Bjarni slakar, heldur við vaðinn
með einn snúning utan um kopp
sem festur er við drifið á dráttar-
vél. Hann á þessa dráttarvél; hún
er notuð til að draga sigmanninn
upp.
Hinir mennirnir eru að flökta
með brúnum að finna sér snös til
að gægjast niður í bjargið og
fylgjast með sigmanni fikra sig
niður. Það er breið sylla ofan við
mitt bjargið. Þar staldrar Óli
lengst við, því að þar eru nokkuð
stór langvíusátur.
Fugl á eggi felur það undir
kviði sér, milli fóta, og horfir að
berginu, eins og hann eigi alla
staðfestu sína í þessum stöllótta
steinvegg. Einstaka fugl vill ekki
yfirgefa eggið sitt þótt sigmaður
nálgist, og Óli verður að stjaka við
honum með prikinu til að ná egg-
inu. Þá flýgur hann eins og hinir.
Svo þegar þessi rándingull er
horfinn frá, kemur fuglinn aftur,
sest, en á nú ekki lengur staðfestu í
bergi; hann horfir frá, út á hafið.
Þarna á hafinu situr líka mergð af
fugli, geldfugl, líklega ungfugl
sem enn er ekki farinn að festa ráð
sitt.
Þeir fengu 900 egg þennan dag,
svartfuglaegg. Það var reyndar
bara hálfur dagur. Skeglan er ekki
orpin enn. Grímseyingar síga líka
eftir skeglueggjum, seinna. Nú
orðið er matarforðinn í bjarginu
ekki nýttur svipað því eins mikið
og gert var áður fyrr. Óli Bjarna-
son, faðir Óla sigmanns sagði mér
svo frá bjargferðum í gamla daga:
„Ef tíðarfar var sæmilegt settist
fuglinn að svona um miðjan mars.
Þá var byrjað að skjóta í bjarginu;
menn skutu bæði af brún og eins
að neðan. Svo var farið að síga
svona seinnipartinn í maí. Það var
sigið þrisvar sinnum. Svartfuglinn
VÍKINGUR
Á Miðgarðabjargi 27. maí 1980. F.v.: Stefán og Ingólfur Árnasynir, Óli Ólason, Bjami
Magnússon, Páll Jónsson og Arnar Sigtýsson. Þeir Arnar, Ingólfur, Páll og Stefán eru
allir frá Akureyri.
Signiaðurinn í þann mund að hverfa
niður fyrir brúnina. Hann keniiir fyrir
stokk á brúninni sein vaðiirinn leikur á.
tómleiki lengur, heldur lífsfylling í
limaburði og fasi. Veiðimaður á
hjara heims sækir gnótt fanga í
ríki sitt, eins og faðir hans og allir
forfeður. Þetta ríki, svo gjöfult að
digur kóngur austanhafs festi á
því ágirndarauga, því að hér mátti
fæða her manns.
— Mikill djöfull er af fugli í
bjarginu, segir hann og fer að
baksa við að hella eggjum úr
hempunni. Yfir 200 egg koma úr
þessu sigi.
— Já, það er mikið af fuglinum,
segir Bjarni Magnússon. Hann er
hreppsstjóri og hefur heimildir á
eggjatöku hér í prestsbjarginu.
Miðgarðar eru kirkjujörð og voru
prestssetur. — Það er miklu meira
af fugli nú en þegar ég man fyrst
eftir. Og álkan er að aukast svo
mikið.
Og svo fáum við okkur allir egg.
Þau eru glæný, enda sigið hér fyrir
10 dögum. Við brjótum á þeim og
súpum hrátt úr skurninu. Óli hlær.
— Þetta er fjörgandi maður,
segir hann og hnippir í Stefán.
Stefán: Allt í lagi, maður kemur
heim í kvöld.
Óli: Hafið þið heyrt um Horn-