Sjómannablaðið Víkingur - 01.09.1995, Síða 24

sínar ekki sléttar því á heimleiðinni braut
hann bílinn og missti vinnuna því hann
var að keyra fyrir annan og í ofanálag var
þetta fyrsti vinnudagurinn hans á bíln-
um. Ég sagði að Gísli skuldaði honum
djobb og fór með hann heim til hans.
Auðvitað tók Gísli því og Siggi var lengi
með honum eftir það.“
VAR FRÁ LITLU AÐ HVERFA, VIÐ
FISKUDUM VARLA FYRIR BJÓR
En aftur að Ameríkuför Gunnars.
Þegar til New York kom var hann settur
um borð í rútu sem var 36 tíma til
Flórída. Þegar þangað var komið stóð
hann uppi peningalaus en með
símanúmer í vasanum hjá „einhverjum
Charlie“. Sá kannaðist lítið við erindi
Gunnars en útvegaði honum pláss á
rækjubát.
„Skipstjórinn var norskur og hann
benti okkur á að fara norður aftur því
þar væru veiðarnar líkar því sem við
þekktum. Það var frá lidu að hverfa því
við fiskuðum varla fyrir bjór,“ segir
Gunnar hlæjandi.
Eftir ár í sól og pálmum fór Gunnar
„ Við vorum fjórir saman á
tattóstofunni í Englandi og
einn hafði fengið sér heldur
mikið neðan íþví og sofnað.
Pegar tattómeistarinn var
búinn með okkur þrjá
spurði hann hvort ekki œtti
að skreyta þann sofandi.
Við héldum það og völdum
risastóra mynd af riddara í
öllum herklœðum með
lensu
norður til New York. Það byrjaði ekki vel
því fyrsta daginn í New York var öllum
eigum hans stolið úr skápnum á
brautarstöðinni.
„Þá stend ég uppi allslaus. Peningarnir
horfnir og skilríkin líka. Ég komst aftur
til Franks, umboðsmannsins sem ég
talaði við þegar ég kom fyrst til Banda-
ríkjanna. Hann var alveg gáttaður og
spurði hvar ég hefði verið síðasta árið.
„Hvar hef ég verið,“ spurði ég, „nema
þar sem þú sendir mig fyrir ári?“ Hann
gat bjargað mér um tímabundna vinnu
og þegar ég átti fyrir rútu fór ég til New
Bedford. Tíu dollararnir mínir dugðu
skammt en sjómannafélagið þar kom
mér fyrir á sjómannaheimili meðan ég
var að bíða eftir plássi.“
Það hefur ekki hvarjlað að þér að gefast
upp ogfara heim?
„Það þýddi ekki neitt. Ég hefði aldrei
viljað viðurkenna mistökin. Ég fékk
fljótlega pláss á bát sem reyndist enginn
happadráttur því eftir að við höfðum
borgað olíu og fæði var lítið eftir. Ég
entist þó um borð heilan vetur og á þeim
tíma lærði ég hverjir voru að fiska og
þéna vel.“
En það er víðar kuldi og hættur en á
miðunum við ísland. Árið 1962 lenti
Gunnar í sjávarháska undan ströndum
Bandaríkjanna. Skipið var fyrir utan
New York í snarvitlausu veðri og
Gunnar við sfyrið. Skipið fékk á sig brot-
sjó sem reif upp dekkið og sfyrigræjurnar
SAMÁBYRGÐ ÍSLANDS Á FISKISKIPUM
Lágmúla 9-108 Reykjavík - Posthólf 8320
Sími: 568 1400 • Fax: 581 4645
STARFSSVIÐ:
Skipatryggingar
Abyrgðartryggingar útgerðarmanna
Slysatryggingar sjómanna
Farangurstryggingar skipshafna
Afla- og veiðarfæratryggingar
Endurtryggingar fiskiskipa
Skrifstofa Samábyrgðarinnar og
eftirtalin bátaábyrgðafélög veita
allar nauðsynlegar upplýsingar
varðandi tryggingar þessar og
taka á móti tryggingarbeiðnum
> Vélbátaábyrgðarfélagið Grótta, Reykjavík, sími: 553 6800
t> Bátatrygging Breiðafjarðar, Stykkishólmi, sími: 438 1117
> Vélbátaábyrgðarfélag ísafirðinga, ísafirði, sími: 456 3480
> Vélbátatrygging Eyjafjarðar, Akureyri, sími: 461 1121
24
VÍKINGUR