Andvari - 01.01.1972, Blaðsíða 139

ANDVARI
ÍSLENZK LJÓÐLIST 1969—1971
137
skipar honum á'bekk með listrænustu skáldum okkar. I Ijósmálhm (1970) er ekki
mikil bók að vöxtum, en hún lófar skáldiS, dómgreind þess og kostgæfni. Vinnu-
brögS svipuS þeim, sem Einar Bragi temur sér, ættu fleiri íslenzkir ljóSasmiSir
aS 'hafa í frammi. 1
Einar Bragi var í fyrstu IjóSabókum sínum svo hagmæhur, aS hann hefSi getaS
ort löng kvæSi á skömmum tíma líkt og í ákvæSisvinnu. Hann setti sér hins
vegar fljótt hærra mark en slíka iSju. Hann vildi gerast skáld. ÞaS hefur honum
tekizt. Árangurinn stafar kannski fremur af lærdómi en meSfæddri gáfu, en slíkt
skiptir naumast rnáli. ASalatriSiS er, að Einar Bragi helur náð takmarki sínu.
Surnir ætla, að erlendra áhrifa gæti víSa í skáldskap Einars Braga. Sjálfsagt
hefur hann numið vinnbrögð af erlendum skáldum, en kvæðin virðast eigi að
síður sjálfstæS og íslenzk. Einar Bragi fer ekkert leynt með þjóðfélagsskoðanir
sínar, ef ’hann lætur til sín heyra á málþingi, en i ljóði túlkar hann þær með
skáldskap í huga. Samlfkingar hans láta ekki mikið yfir sér í fljótu bragði, en
þær ráða samt miklum úrslitum. Á grundvelli þeirra hefur Einar Bragi orðið
sér úti um túlkunaraðferð, sem hentar viðhorfi hans og tilgangi. Kvæði hans
eru stutt, en vefjast eins og sproti um tein, sem ber jurtina uppi. Skáldið hefur
sniðiS málskrúðiS af gömlu ljóðunum og yrkir nú til aS korna á framfæri mynd
eða tilfinningu fremur en rímuðu orðasafni eins og Islendingum er svo títt i
mælsku sinni. Þessi vinnubrögð hafa gert Einar Braga að skáldi. / Ijósmálinu
sker úr um, að hann kann vel til verka og hei'ur smágerðan en lis’trænan skáld-
skap á valdi sínu, þegar honum heppnast viðleitni sín bezt. Og honum mis-
tekst sjaldan.
Dæmi þessa er kvæði eins og „Frægð“, þar sem afstaðan kennist í myndinni:
Hægt
herpist snaran
aS hálsinum mjóa
og heiðaífuglinn
hefur upp rödd sína
i angíst
þá kyrrist liáreysti
heimsins um stund