Andvari - 01.01.1979, Qupperneq 128

126
FINNBOGI GUÐMUNDSSON
ANDVAEI
í Islendinga sögu, 16. kap., segir m. a. um Snorra:
Snorri var inn mesti fjárgæzlumaðr, fjöllyndr ok átti börn við fleirum konum en
Herdísi.
Ljóst er af verkum Snorra, að hann hefur hugsað talsvert um þessi efni og
telur kvenþjóðina ekki síður vera fjöllynda. Vér sjáum, að Frigg tók saman við
bræður Oðins, meðan hann var í langferðinni, og í 10. kap. Ynglinga sögu
kemst Snorri svo að orði um Freyju, að hún væri „heldr marglynd".
Gott dæmi um það, hvað Snorra varð úr sumum vísum Ynglingatals, er frá-
sögnin af Alfi og Yngva í 21. kap. Ynglinga sögu. — Ég birti hér fyrst 14. erindi,
öfugt við þann hátt, er Snorri hefur á í sögunni, þar sem hann vitnar að jafn-
aði til einstakra erinda Ynglingatals, eftir að hann hefur lagt út af þeim.
Ok varð hinn,
es Alfr of vá,
vörðr véstalls,
of veginn Hggja,
es döglingr
dreyrgan mæki
öfnndgjarn
á Yngva rauð.
Vasa þat bært,
at Bera skyldi
valsæfendr
vigs of hvetja,
þás bræðr tveir
at bönum urðusk
óþurfendr
of afbrýði.
Yngvi ók Alfr váru synir Alreks, er konungdóm tóku í Svíþjóð þar næst. Var
Yngvi hennaðr mikill ok allsigrsæll, fríðr ok íþróttamaðr inn mesti, sterkr ok inn
snarpasti í orrostum, mildr af fé ok gleðimaðr mikill; af slíku öllu varð hann frægr
ok vinsæll. Álfr konungr, bróðir hans, sat at löndum ok var ekki í hernaði; hann
var kallaðr Elfsi; hann var maðr þögull, ríklundaðr ok óþýðr. Móðir hans hét
Dageiðr, dóttir Dags konungs ins ríka, er Döglingar eru frá komnir. Álfr átti konu.
er Bera hét, kvinna fríðust ok skörungr mikill, gleðimaðr inn mesti. Yngvi Alreks-
son var þá enn eitt haust kominn ór víkingu til Uppsala ok var þá inn frægsti.
Hann sat oft við drykkju lengi um kveldum. Álfr konungr gekk oft snimnia at
sofa. Bera dróttning sat oft á kveldum, ok hjöluðu þau Yngvi sín í millum. Álfr
ræddi oft um, bað hana fara fyrr at sofa, sagði, at hann vildi ekki vaka eftir henni.
Hon svarar ok segir, at sú kona væri sæl, er heldr skyldi eiga Yngva en Álf. Hann
reiddist því mjök, er hon mælti þat oft. Eitt kveld gekk Álfr inn í höllina, þá er
þau Yngvi ok Bera sátu í hásæti ok töluðust viðr. Hafði Yngvi um kné sér mæki.
Menn váru mjök drukknir ok gáfu engan gaum at. er konungrinn kom inn. Álfr