Fálkinn - 18.12.1937, Blaðsíða 31

F Á L K I N N
27
k
*

kvöldverður franxreiddur á borði fyrir franmrt gráturnar.
hvílasl eftir ferðina. Hann
hafnaði t)oðinu og vildi kom-
ast áfram að hæ, sem var
nokkrum mílum lengra áleiðis;
en af j)ví að hann var þyrstur
nefndi hann íslenska orðið
melk, sem var eitt þeirra fáu
íslensku orða, sem liann átti í
sinu fátæklega orðasafni. Kon-
an íor inn að vörmu spori og
kom aftur með mjólk í aski.
Þegar Nougarel hafði drukkið
rjetti liann konunni ílátið aftur
og hún saup á sjálf, eins og
kurteisi mælir fyrir hjá ís-
lensku fólki, þegar svona stend-
ur á. Hann rjetli henni svo
nokkra danslca skildinga, en
ekki vildi hún taka við þeim.
Hún vildi ekkert taka fyrir.
Hann tók þá upp úr vasa sín-
um einskonar sjalprjón með
stórum liaus með forgyltum
stjörnum og bauð henni. Þáði
hún gjöfina með þakklæti og
virtist furða sig á, en Nougaret
smalaði saman hestunum og
hjelt af stað, en klárarnir eltu
hann vel eftir þröngri og krók-
óttri götu, sem kom í vegarstað,
með þeirri hlýðni o,g þægð, sem
einkennir íslenska hesta.
Þetta var um miðnætti, en
samt gylli kvöldroðinn himin-
inn, þegar ferðamaðurinn kom
á ákvörðunarstaðinn, sem á
uppdrættinum var sýndur með
nafninu Torfastaðir. Þetta var
ofurlítið hverfi, líkl öðrum
hverfum á þessum slóðum,
timhurkirkja tuttugu feta breið
og þrjátíu feta löng, bygð á
grunnmúr, og torfbæjarprest-
setur við. Stundum eru líka
fleiri moldarbæir í kring og eru
það bændabýli. Grafreitur er
að jafnaði kringum kirkjuna
og grafirnar hlaðnar upp eins
og þúfur.
Ferðamaðurinn fór heim að
bænum, sem hann taldi vera
prestsetrið og barði á glugga í
djúpu innskoti í torfgaflinum
við dyrnar. Var þessu svarað
með hvellri hundgá ofan af
þakinu og innan úr hænum.
Kom nú presturinn sjálfur til
dyra. Hann var maður lítill
vexti og var i síðum slopp eða
kápu og sást varla í andlitið á
honum fyrir skygninu á húf-
unni hans og skegginu á vöng-
unum. Bak við hann í þröngum
göngunum var hópur af kven-
fólki og krökkum, sem virtist
hafa rokið upp úr rúmunum í
fáti og tróðu sjer fram til þess
að sjá hver kominn væri.
Gesturinn ávax-paði prest á
latínu og tókst loks að gera
lionum skiljanlegt á því máli
með miklum erfiðleikum þó,
vegna þess að framburður
þeirra var ólíkur — hver hann
væri, og hvert erindi sitt væri.
Undireins og þessu var lokið
virtist öll fjölskyldan fagna
gestkomunni og allir heilsuðu
gestinum innilega og hjartan-
lega, eins og hann væri gamall
kunningi.
Að því er þessi ferðamaður
segir, virðast þessar afskektu
kirkjur ekki aðeins notaðar til
guðsþjónustugerðar, heldur tii
ýmislegs annars, sjerstaklega í
sambandi við gestakomur. I
þessu tilfelli var undir eins far-
ið með gestinn í kirkjuna og
undirbúningur liafinn til að
búa um hann þar og í sam-
bandi við þetta fór prestkonan
þegar að tína burt ýms fata-
plögg. fjölskyldunnar, sem
þarna voru geymd. Innan
skamrns var kvöldverður fram-
reiddur á borði, sem sett var
fyrir framan gráturnar, og
presturinn sjálfur ræddi við
gestinn meðan hann var að
matast, en alt heimilisfólkið
ásamt slangri af fólki af næstu
bæjum, settist í bekkina og
liorfði á.
Eftir máltíðina var borið
fram af borðinu og það tekið
en búið um rúm þar sein horð-
ið hafði staðið. Þegar þetta var
gert fór alt fólkið út, en gest-
urinn fór að hátta eftir að hann
hafði reykt vindil, og lá um
stund vakandi og horfði út um
gluggann á blómskrúðið í
kirkjugarðinum og var að
hugsa um þetta einstæða gisti-
l.ús þangað til að hann sofnaði.
Sólin var vitanlega komin
liátt á loft löngu áður en hann
vaknaði, því að á þessum
hreiddargráðum og um þetta
leyti árs kemur hún upp
skömmu eftir miðnætti. Þegar
hann opnaði kirkjudyrnar sá
hann að presturinn og fólk
hans stóð við heyvinnu úti á
túni. Alt fólkið hljóp frá vinn-
unni, þegar það sá hann, til
þess að bjóða lionum góðan
daginn. Presturinn hafði sagt
honum kvöldið áður, að það
ætti að gefa saman hjón daginn
eftir og boðið honum að vera
þar viðstaddur og hafði hann
tekið boðinu. Var hann að
bi’jóta heilann um, hver af
ungu slúlkunum það væri, sem
ætti að verða brúðurin, en gat
ekki komist að niðurstöðu um
Þetta er Heklutindur.
Til vinstri: íslenskar konur i
skautbúningi.
7'il hœgri: Þetta er biskupinn yf
ir íslandi, með mitur að tala við
foreldri með barn sitt.