Fálkinn - 04.04.1941, Side 2

2
FÁLKINN
Karlmanna
skór
Mlegir
sterkir.
SKóRinn
Laugaveoi 6
Hlýðið loftvarnamerkjunum
- GAMLA BÍÓ -
/VIV /+/ IV A/ /VM/A/A/ A/ /W fV /V /%< /V /V> /V^/V/V /V /V /V ^
„THE LADY’S FROM KENTUCKY’’
rayndin, sem bráölega er væntanleg
Jijá GAMLA BÍÓ, er einkum sjer-
kennileg fyrir þaö, hve sýningarnar
frá veðreiðunum þar eru sjerstaklega
vel teknar. og það ríður mikið á, að
jDessar sýningar sjeu skemtilegar, þvi
að myndin snýst svo að segja öll Um
veðreiðar, þó að margt sje þar vilan-
Jega fleira. En aðalmaðurinn í mynd-
inni, Marty Black, sem leikinn er af
George Raft, liefir það sem sje fyrir
aðalatvinnu að veðja á liestana, sem
hlaupa á veðhlaupabrautunum, og
síðar setur hann jafnvel upp veð-
málastofu, sem gengur Jjómandi vel
um skeið, en éndar með skelfingu,
svo að Marty verður að liætta í bili.
Hann á eftir hálfan liest, eða ávis-
un upp á hálfan hest, sem er honum
litils virði þangað til liann nær i
þann, sem á hinn helminginn. Nú
leggur liann upp til að leita að með-
eigandanum, og í för með honum
er skringilegur fjelagi lians, Mousey
Johnson (leikinn af Hugh Herbert).
Þetta ferðalag verður þeim til gæfu.
Því að úti í Kentucky finnur Marty
meðeiganda sinn, Penny Hollis —
rjettu nafni Ellen Drew. Faðir henn-
ar hafði verið veðhlaupahestaeigandi
og hún liefir erft þennan hálfa hest,
sem heitir Ramon Son og reynist
meiri lukkugripur en maður skyJdi
halda. Og Hugh Herbert finnur þarna
aðra stúlku, sem likist honum í
flestu og er mesta þing, þó ekki
jafnist hún á við Ellen Drew.
Nú segir myndin frá þeim stór-
merkilegu æfintýrum, sem gerast
með liestinn eftir þetta. í þvi æfin-
týrasafni kennir margra grasa, og
liesturinn verður til að reyna á
vináttu þeirra eigendanna. Ilirðum
vjer eigi að tína það til hjer. En
eins og áður er sagt, koma nú veð-
reiðamyndir, sem varla eiga sinn
líka.
Þessi mynd er tekin af Paramount
og undir forustu Jeff Lazarus og
Alexanders Hall, en Rowland Brown
lieitir sá, sem samið liefir uppruna-
legu söguna, sem myndin byggist á.
Leikkraftarnir liafa allir eitthvað til
sins ágætis, liver upp á sinn máta
og myndin er Jjómandi skemtileg.
j j 'Vj'C '’tii-O
er miðstöö
verðbrjefaviðskiftanna
Á sunnudagsmorguninn var kom
þýsk flugvjel i þriðja slcifti í könn-
unarflug til Reykjavíkur, að þessu
skifti miklu stærri en sú vjelateg-
und, sem komið liafði hjer áður. Og
enn gerðist það, að fólk skaut skoll-
eyrum við þeirri hættu, sem slíkar
lieimsóknir geta haft í för með sjer;
það hefir liklega hugsað sem svo, að
þýsku vjelarnar komi ekki í þeim er-
indum að varpa sprengjum eða
skjóta af vjelbyssum yfir Jjæinn,
nema þær sjeu fleiri saman. '
En það er önnur liætta, sem stafar
af þessum heimsóknum, jafnvel þó
flugvjelarnar skjóti ekki. Undir eins
og óvinaflugvjel ltemur beina loft-
varnarbyssurnar hjer í kring skot-
hríð gegn henni og slcjóta þá bæði
af hríðskotabyssum og sprengikúlum
úr loftvarnarfallbyssunum. Þessar
lcúlur springa á leiðinni og brotunum
rignir niður. IJefir Fálkinn áður sýnt
eitt þesskonar brot úr sprengju, sem
vóg að vísu ekki nema 54 grömni og
var aðeins 64 millimetra langt, en
hefði þó nægt til að drepa hvern
þann, sem fyrir því hefði orðið, því
að fallhraði þessa brota er feykileg-
ur þegar þau koma úr mikilli liæð.
Brot sem kemur úr 2000 metra hæð
— en flestar loftvarnabyssur draga
hærra — keniur niður með um 200
metra hraða á sekúndunni.
Hjer birtir Fálkinn mynd af stærsta
sprengjubrotinu, sem fundist mun
liafa lijer. Er það eftir viðureignina
á sunnudaginn. Stærð þess geta menn
nokkuð ráðið af hendinni, sem á því
lieldur og og er fremur grönn karl-
mannshönd. Þetta brot er broddur
af sprengikúlu og er 11 centimetra
langur og 510 grömm — eða röskt
pund á þyngd. Svona brot mundi
fara gegnum flest liúsþök ef það
kæmi úr sæmilegri liæð og jafnvel
gegnum næsta gólf. Sýnir það að
tryggast er að vera sem neðst í hús-
unum þegar sprengjum er skotið af
byssum eða varpað úr flugvjelum.
En það sem mestu varðar er, að
fólk, sem er statt úti þegar loftvarn-
armerki er gefið, leyti sem bráðast
undir þak. Það er engin trygging í
því, þó að flugvjelin sýnist langt
undan, því að sprengjubrotin geta
ltomið víða niður. Og húsin hlífa við
þeim, ekki síst loftvarnarbyrgin, sem
að jafnaði eru í kjöllurum. Kæruleysi
um þetta getur auðveldlega kostað
fólk líf eða lemstranir og þá er ver
farið en heima setið. Því ættu allir
að kynna sjer sem best reglur þær,
sem loftvarnanefndin hefir sett og
haga sjer í öllu eftir þeim. Lofvarn-
aræfingarnar hafa ekki farið vel
undanfarið. Nú er æfing í dag og þá
ættu allir að vera samhuga um, að
halda sem hest þau boðorð, sem sett
hafa verið og láta æfinguna fara ve)
úr hendi.
(Wí<»//V/V/V/W/V/V/V/V*V/W/V/V(V/V/V/V/V^<A//ViV(V(V
- NÝJA BÍÓ -
UNDIR SUÐRÆNNI SÓL.
Suðræna sólin í þessari mynd er
ósvikin, því að myndin gerist i Rio
de Janeiro, sem er nokkurnveginn
nærri miðjarðarlínunni. En sagan,
sem myndin segir, hefst með hálf-
gerðri skelfingu. Þau lijónin Poul
og Irene Reynard (Basil Rahtbone og
Sigrid Gurie, liin norska stúlka, sem
hefir náð svo miklum vinsældum í
Ameríku, að sumir hafa viljað telja
hana- arftaka Gretu Garbo), ætla að
fara að lialda upp á árshjúskapar-
afmæli silt, og er þá Paul, sem hing-
að til hefir verið talinn heiðvirður
kaupsýslumaður, tekipn fastur og
settur í tugthusið sakaður um fjár-
drátt. Þetta skeður á samri stundu
og Irene er að syngja lagt fyrir
gestina — hún er sem sje fyrverandi
söngkona, í Jjettara stíl.
Paul Reynard reynist sannur að
sölc og er dæmdur í margra ára
þrælkunarvinnu og sendur i glæpa-
mannanýlendu suður i hitabelti. En
Irene kona hans fer líka suður í
hitabelti ásamt Dirk, þjóni þeirra
hjónanna, til þess að geta verið sem
næst manni sínum. Dirk (leikinn af
Victor McLaglegan) er kunnugt um
lclæki þá, sem Paul Reynard hefir
haft í frammi. Irene sest að í Rio
do Janeiro og fær þar atvinnu við
að syngja á kaffilmsi.
Nú víkur sögunni til manns, sem
heitir Bill Gregory. Hann er verk-
fræðingur og hefir stjórnað smíði á
brú, sem hrynur, þegar liún er ný-
smiðuð. Þetta reynir svo á hann, að
hann legst í drykkjuskap og er að
fara í liundana. En þá kynnist bann
Ireije Reynard óg hún reynir að
lijálpa honum til að rjetta við aftur.
Hún fær Roberto, éiganda kaffihúss-
ins, sem hún syngur á, til þess að
útvega honum atvinnu.
En nú hefir Reynard tekist að
strjúka úr fangelsinu og til þess að
leyna undankomu sinni, festir liann
fanganúmer sitt á dauðan mann og
strýkur svo áfram. Þetta verður til
þess, að Irene telur sig lausa allra
mála i hjónabandinu og heitir Bill
Gregory, sem hún er orðin ástfangin
af, eiginorði.
Ilvernig þeim málum lýkur segir
myndin til um. Ilún er prýðilega
leikin og talar til allra hjartna. Það
er Universal Film, sem hefir tekið
þessa mynd og leikstjórinn er John
Brahm.
Solnborn komið
og seljið FÁLKANN.
Frænka: — Heyrðu, Maja mín. Ef
þú grettir þig svona þá verðurðu
Ijót.
Maja: — Er það satl? Skelfing
lield jeg að þú hafir grett þig þeg-
ar þú varst lítil, frænka!
Konan: — Þú liggur altaf i bók-
um og blöðum þegar þú kemur
heim, en lítur aldrei við mjer. Þjer
mundi víst þykja vænt um, ef jeg
væri orðin að bók.
Hann: — Já, einkanlega ef þú
værir orðin almanak, því að þá gæti
jeg haft skifti um hver áramót.
Sprengjubrot þelta fanst í námnnda við Hljómskálagarðinn.