Fálkinn - 16.01.1963, Blaðsíða 24

LITLA SAGAN EFTIR WILLY BREINHOLST
UPPVASKIÐ
Pétur Hrafn, ungi verkfræðingur-
inn, hafði mjög ákveðnar skoðanir á
hjónabándinu.
— Hjónabandið, sagði hann gjarnan,
stendur og fellur með tveimur per-
sónum, karlmanni og konu eða tveim-
ur þrælum, samtals tveimur. Og karl-
menn kvænast aðeins vegna þess að þá
geta þeir deilt áhyggjum með einhverj-
um, áhyggjum, sem piparsveinn hefur
ekkert af að segja.
Hann hélt því fram, að hjónabandið
væri happdrætti, sem karlmaðurinn
legði frelsið í sölurnar fyrir, en kon-
an hamingju sína. í því fór maður-
inn alltaf með skarðan hlut frá borði.
Þér hafið sjálfsagt getið yður þess
til, að Pétur Hrafn verkfræðingur sé
piparsveinn. Hann stefndi að því að
vera piparsveinn eins lengi og hann
gat.
— Persónulega, eru konur fyrir mér
líkt og nafnspjöld yfir dyrum. Þær
eru syndugar verur, sem ganga aftur
á bak, þegar dansað er. Þær eru ekkert
fyrir mig.
Eitt var það, sem hann gat ekki sætt
sig við í sinni piparsveinstilveru. Það
var uppþvotturinn. Hann hafði reynt
að vinna sér uppvaskið eins létt og
hann gat. En viðleitni hans var árang-
urslaus, því að einhvern daginn hlaut
að koma að því, að ekki var til hreinn
diskur, ekki hreinn gaffall, ekki hreinn
bolli og ekki hreinn pottur í eldhúsinu.
í stuttu máli sagt, var komið að þeim
degi, sem hann var neyddur til að setja
á sig svuntu og byrja að vaska upp.
Uppþvotturinn tók tíma, það var lengi
verið að klára hann, og sá tími var
honum kvöl.
En dag nokkurn fékk hann snjalla
hugmynd í kollinn. Hugmynd, sem
olli því, að uppþvottadagar fækkuðu
að miklum mun. í stað þess að þurfa
að vaska upp á hálftímafresti, sá hann
þaðút á reikningunum á smjörpappírn-
um, að hann þufti ekki að vaska upp,
nema á níutíu daga fresti. Þetta var
augljós ávinningur.
Síðan fór hann í borgina, og keypti
sex 12 manna matarstell. Og hann
snerti ekki á uppvaskinu fyrr en hver
einasti diskur í þessum stellum var
orðinn skítugur, og þá var heldur
ekki hær>1, að hreyfa sig í eldhúsinu
fyrir óhreinum diskahlöðum.
Þá setti hann á sig svuntuna, hellti
heitu vatni í vaskinn, fann uppþvott-
arbursta og þurrkustykki. Það tók
hann þrjú leiðinleg og löng kvöld að
Ijúka við uppvaskið.
Þremur mánuðum seinna, þegar
hann varð aftur að fara að vaska upp,
varð hann örvinglaður. Hann hug-
leiddi, hvort hann ætti að kaupa sex
12 manna stell í viðbót, en svo fékk
hann betri hugmynd.
Hann hringdi í raftækjaverzlun og
bað þá um að senda sér uppþvottavél.
Hún hjálpaði svolítið en ekki nóg,
því að hversu góð sem hún var, varð
Framh. á bls. 33.
RAIJÐA FESTIA
Framhald af bls. 23.
stafirnir renna útí eitt fyrir augum
hennar. Hún getur ekki hugsað skýrt.
Marteinn hefur gengið á eftir henni inn
í dagstofuna þar sem skrifborðið stend-
ur, og nú hefur hann numið staðar bak
við stól hennar, til þess að útskýra fyrir
henni einstaka liði í bókfærslu sinni.
Nú lýtur hann fram yfir öxl hennar
og útlistar talnadálkana og hverja ein-
staka færslu. Hönd hans hvílir á hvítu
blaðinu.
Hún lokar augunum og hlustar á rödd
hans, án þess að heyra hvað hann segir.
En Marteinn veitir því ekki athygli að
hún er annars hugar. Hann heldur að
hún hlusti á hann með eftirtekt.
Rauðgullið hár hennar fellur rétt fyrir
framan andlit hans og eftir venju hefur
hún brugðið um það dökkum borða.
Snöggvast verður honum litið á hvítan
og fagran háls hennar — og um hálsinn
liggur: kóralfestin með rauðu perlun-
um!
Jafnsnemma hverfur honum veröldin
í rauðri þoku. í heila hans ríkir kvelj-
andi tóm. Það er því líkast sem svima-
kennd og síðan ölvíma hrífi hann með
sér eins og ólgandi flóð og lokist yfir
höfði honum í voldugri holskeflu. Hann
er ekki lengur með sjálfum sér.
Hann þagnar í miðri setningu. Augna-
ráð hans verður starandi og annars
hugar. Andardrátturinn verður erfiður
og þungur.
Kristín tekur eftir hinni skyndilegu
þögn að baki sér. Hvers vegna heldur
hann ekki áfram?
Andardráttur hans líður eins og létt
og viðkvæm snerting um háls hennar
aftanverðan. Hún lýtur ósjálfrátt lengra
niður yfir pappírinn.
En þessi þunga öndun og kennd
hinnar léttu snertingar er stöðugt fyrir
aftan hana. Er þetta annars andinn frá
vitum hans? Eða eru það hendur hans,
ástríkar, nærgætnar hendur?
Nú heyrist eins og hann hreyfi sig.
Kristín situr eins og lömuð. Ef hann
tekur mig nú í faðm sinn? Ef hann
skyldi nú kyssa mig — hvað myndi ég
þá gera? Hvað ætti ég að gera?
En furðulegt er það — þessi van-
máttarkennd er alls ekki óþægileg. Hún
fyllir hana unaði, næstum því ólgandi
gleði.
Svo hallar hún höfðinu aftur á bak
með hægð og mætir andliti. hans og
augum. Hún hrekkur ósjálfrátt við.
Þessi augu! Þessi augu, sem venjulega
eru skínandi af skilningi og blíðu hins
mæta manns, eru nú líkt og útkulnuð
eða slokknuð. Þau eru opin og stór, en
þau eru blind. í þeim er blik, sem ekki
er af þessum heimi — og þau stara án
afláts á háls hennar og rauðu kóralfest-
ina.
Hendur hans hafa hangið niður með
hliðunum, en í sömu andrá sér hún að
Framh. á bls. 29.
Hann hringdi í
raftækjaverzlun
og bað þá að
senda sér upp-
þvottavél.
24
FALKINN