Vikan - 19.10.1978, Blaðsíða 50

Hún fann að hann hikaði i gættinni Það gladdi hana að finna, að það var dræmt: ,,Ég Ó, skrattinn hafi það,,
og það kom fát á hann, þegar hann sá eitt-núll fyrir hana. heyrðu ... Kalli, ég.. ”
hana sitja þarna rólega, að þvi er virtist. Eftir andartaks þögn sagði Tommi Hún var fljót að grípa fram í fyrir
honum: „Það er heit súpa í pottinum, ef
þú ert svangur. Ég ætla að líta á kind-
urnar. Eva hitar te áður en hún fer, ef
þig langar í það.”
Hún fór hin rólegasta frá borðinu og
lagði af stað upp.
Tommi elti hana með augunum, en
hún leit ekki við. Hann var að borða,
þegar hún kom aftur niður.
Kalla fannst sem engar tilfinningar
væru lengur í brjósti hennar og það var
allt í einu svo auðvelt að ganga yfir eld-
húsgólfið og út í svalt, rakt loftið.
DaGURINN leið mjög hratt. Þeg-
ar Kalli kom heim eftir að hafa litið á
kindurnar mundi hún eftir því, að hún
hafði lofað að koma á undirbúnings-
fund fyrir uppskeruhátiðina í þorpinu.
Henni létti við tilhugsunina. Þetta var
einmitt það, sem hún þurfti, eitthvað,
sem ylli þvi, að hún gæti dvalist lang-
dvölum frá Tomma.
Hún þvoði sér og fór í dragtina, áður
en hún gekk frá kvöldmatnum.
Það var enginn i eldhúsinu og á
borðinu lá miði. Ungfrú Rowe, stóð á
honum. Við fórum í bæinn með 5.15
bilnum til að vitja um ibúð. Komum með
10.05 bílnum heim. Eva.
Sjálfstraust Kalla þvarr með öllu.
Hún gat ekki hugsað sér að borða ein
með Tomma — bara sitja þarna og
forðast að líta I augu hans. Kannski ætti
hún að skilja kjötkökuna eftir handa
honum og fara strax . . .
En Tommi kom inn, áður en hún kom
þessu í verk. „Góð er matarlyktin,”
sagði hann óþægilega rólegur. Kalli leit
á kökuna í ofninum og lét marra
óeðilega hátt i ofnhurðinni um leið og
hún lokaði.
Hún rétti úr sér og þarna horfði hann
á hana glottandi á sinn gamla striðnis-
lega hátt og hún vissi, hvað hann
ætlaðist fyrir. Hann var að egna hana —
mana hana eins og hann hafði svo oft
gert, þegar hann þurfti að ná sér niðri á
henni eftir eitthvert krakkarifrildið.
Hún fann hvernig hún roðnaði af
reiði. „Hættu að glápa svona á mig!”
Tommi glotti enn, þótt ískuldi sæist i
augum hans. „Þú hagar þér eins og
dekurbarn, Kalli. Hlustaðu nú á mig. Ég
biðst afsökunar á þessu I dag. Það átti
ekki að koma fyrir, en það gerði það, svo
að við verðum að ræða málið og komast
að niðurstöðu."
Hún starði á hann dáleidd, af
augnaráði hans. Svo vannst henni
skyndilega hugrekki og hún flýtti sér að
segja. „Ég hef hugsað málið og
samningurinn er enn í fullu gildi.”
„Hvað?” sagði Tommi og hrukkaði
ennið.
Kalli sperrti sig. „Ég vil að við giftum
okkur eins og ákveðið var. Ég er að
hugsa um Moorhill — ég vil, að þú sért
hér og hjálpir mér við reksturinn.”
Það varð óþægileg þögn, sem Tommi
rauf með þvi að segja þunglega: „Og
hvað með það, sem gerðist í morgun —
50VIKAN 42. TBL.