Menntamál - 01.12.1938, Blaðsíða 98
160
MEX NTAMÁL
atriði er að ræða. Við verðum einnig að gera þá kröfu,
að barnið kunni reikninginn alveg á sama hátt og við
geruni okkur ekki ánægð með það, að nemendur okk-
ar þurfi að stafa sig í gegn um hvert orð, jafnvel þótl
þeir með því móti geti lcsið livert orð rétl.
Áður en lengra væri farið í reikningi en npjj að 20,
tel ég rétt að gera þá kröfu, að harnið skilji hvernig
á að reikna dæmi, sem því eru gefiu innan þessa tölu-
sviðs, og jafnframt að þau kunni þennan reikning þann-
ig, að þau geli lagl saman og dregið frá og jafnvel marg-
faldað og deilt með tölum innan við 20, öruggt, hratl
og fyrirhafnarlítið. Hafi það takmark náðst, er vafa-
lausl niörgum sinnum meira unnið en þótt barnið gæti
lagt saman, I. d. 27(53-(-84-|-l2160, eða dregið frá: 10345
—7218 eða leyst dæmi Jjessu lík, sem því miður mun
eigi dæmalaust, að 7—8 ára hörn liafa fengið að heimska
sig á að glíma við.
Að lokum verða hér dregiu saman nokkur atriði við-
vikjandi fyrstu reikningskennslu harna:
1. Barnið öðlast f-yrstu hugmyndir um fjölda með því
að telja. Á talningu hyggist því skilningur harnsins
á fjölda og tölum.
2. Nauðsynlegt er að hörnin hyrji á því að telja raun-
verulega, sýnilega og hreyfanlega hluti. Síðan kem-
ur til óhein talning og talning tákna og merkja,
teiknaðra hluta o. fl.
3. I’egar harnið byrjar að reikna, þarf það að hafa
hjálpartæki, eitl eða fleiri, til notkunar við námið.
4. I>egar börnin hafa lærl að fara með, skilja og nola
tölur uþp að 20, ber að æfa reikning á jjessu sviði,
þar lil börnin kunna hann svo að hvcrgi skeiki.
Vil ég i því sambandi minna á athvglisverða grein
eftir Hlöðver Sigurðsson skólastjóra, um hyrjunar-
kennslu í reikningi. Greinin birtist i jan—apríl liefti