Æskan - 01.11.1963, Blaðsíða 3

'T/œru börn. Þessi orð min eru einkum œtluð hinum
eldri i ykkar liópi. Ég œtla i upphafi að bera fram
eina spurningu og hún er pessi:
Hvað eru jól?
Ykkur kann að pykja petta einkennileg spurning, og
ef til xjíii ofur auðveld til svars. Og nú veit ég ekki hverju
frið svarið, pvi verð ég að gera yltkur upp svörin. Það er
V(lfalitið að svörin yrðu ekki öll á einn veg. Mörg börn
Sœfu áreiðanlega góð og athyglisverð svör við pessari
sPUrningu. En ég óttast, að svörin við lienni yrðu hjá
sumum eitthvað á þessa leið: „Jólin eru hátíðin með jnikla
nndirbúni?ignum, þegar allt er þvegið eða málað hátt og
S > þegar bezta brauðið er bakað, þegar viðhafnarmesti
ni(,turinn er borðaður, hátíðin þegar flestar gjafirnar eru
gefnar og þegjiar, og þegar flest Ijósin eru kveiltt.“
^var sem þetta ber að vissu leyti vott um gremt og
1 °skað barn. Það tekur eftir þvi, sem fyrir augun ber.
kr er þetta þá rétta svarið?
^ei- Þetta er eltki rétta svarið. Þetta svar sýnir okkur
etris afvegaleitt jólahald, þar sem heimilin virðast hafa
S^eymt að tengja hátiðahaldið þvi, sem er tilefni jólanna.
etta svar sýnir okkur i skýrri mynd jólahald i mat og
/ i gjöfum og skrauti, jólahald i kaupsliap og aug-
”Slngum án alls sambands við tilefjii himia fyrstu. jóla.
þvit sem fu;r ftejur verið sagt, hef ég viljað finna
. P*nu ytra hátiðahaldi, sem ejiga ijinri samsvörun virð-
lst eiga.
K
. œru böm. Þið megið þó ekki skilja orð min svo, að ég
j n arnast við öllu hinu ytra hátiðahaldi. Fjarri fer þvi.
!>efur íafnan vcrið tákn jólanna. Fögur ytri Ijós i
l ylum okkar og ujnhverfis þau, eiga að vera tálm innra
11Sx, sem skin til okkar frá Jesú Kristi. Gjöfin, sem við
? \Urn skal vera tákn um það að við séum minnug licer-
a Guðs, sem gaf okliur soji síjui Jesúm Krist.
^'n rnunum það, að h'm ytri dýrð verður að eisa ijuiri
Satnsvörun.
^lvað eru jól? Jólin eru fæðingarhátið Jesú Krists, þá
ol i 1 rnannfleimi kœrleikur Guðs. Jesú Kristur sýjidi
Ur mönnum kœrleika Guðs i öllu lifi súiu, i dauða og
séj lSU ÞaeS verða aldrei nein jól hjá okkur, Jiejna þau
stj IfíSU Kristi tengd. Kristin jól eru ekki liátið ytra ujji-
hel ^ V1^b(ifnar eijigöngu. Kristiji jól eru hátið innri
hrar staðreyndar, þeirrar staðreyndar, að við viljum
Séra Ragnar Fjalar Lárusson.
bjóða Jcsúm velkorninji til jólahalds okkar og verða fyrir
það betri eji við áður vorum.
Kœru vhiir mhiir.
Gœtið þess vandlega að láta ekki jólafögnuð ykkar
leJida i hinni ytri viðhöfn einni, gœtið þess vcmdlega, að
liið ytra liátiðahald jólanna nái ekki til að kœfa þann
innri fögjiuð hjartajis, sem hver jól eiga að fœra hverjujn
lirisiJiujn manjji. Látið ykku.r ekki yfirsjást, að hinn sanjii
fögjiuður jólahaldsins er ekki fögnuður hinna ytri lysti-
semda, lieldur fögnuður yfir fæðingu Jesú Krists, fögjiuð-
jir yfir kœrleika Guðs, fögnuður yfir þvi, að sá kærleikur
hefur áhrif á okkur og gerir olikur að betri jnönnum,
þajuiig að við viljum bera umhyggju fyrir öðrum og
gleðja aðra, og færa þeim, sejn bágt eiga, litið Ijós.
Þetta er aðalgleðigjafi jólajma, og við enun ekki mjög
gömul er við finjium, að sœlla er að gefa en þiggja. Það
er fórjiarlundin, sem ein er fær um að skapa heilög jól!
SiuiJiudagaskólakejuiari i Ameriku likti starfi kirkj-
ujumr við eimreiðhia, sem sett væri samaji úr jnörgujn
hlutum, og spurði siðaji: Hvaða lilutur vilduð þið vera,
bömin góð? Eitt sagði: „Gufuketillinji, sem aflið leiðist
frá“. Annað: „Stóra Ijósalukthi, sem varpar Ijósi shiu
frajn á veghui“. Þriðja: „Gufuflautan, sem varar alla við