Æskan - 01.11.1963, Blaðsíða 19

ÆSKAN
Góður var blessaður jólagrautixrinn
^ hlaupunum seinni partinn um daginn tönnlaðist
^ruce á þessum orðum. Nú, þegar ekki sást lengur til
^ar, vissi hann að hann yrði að dveljast þessa nótt aleinn
| ni,ðn skógarins. Hann hugsaði um hérann, sem hann
;“Öi hrakið í burtu þá um morguninn. Skjálfandi byggði
tuce sér skýli úr berki og furugreinum og skreið inn í
Pað.
^forguninn eftir var allt á fleygiferð í kringum tjöld-
Kraítmiklar flutningabifreiðir komu með sjálfboða-
a til leitarinnar og ferðaeldhús frá landhernum til þess
lið;
að
Það bil
sJn þeim fyrir mat. Seinni hluta dagsins höfðu um
að
Í000 leitarmenn boðið sig fram, og enn voru þeir
streynia að. Margir leitarmanna voru ríðandi, þar
ttieðal faðir Bruces, Robert Crozier. Lögreglustjórinn,
°garverðir, vinir og kunningjar fjölskyldunnar, — jafn-
hláókunnugir menn, — létu hughreystingarorð falla
1 hernice Crozier. „Á morgun komum við með spor-
sögðu menn úr herdeild ríkisins hughreystandi.
náttmálabil liöfðu hinir þreyttu leitarmenn ekki
hunda,‘
U
m
h,ndið
nein spor eftir Bruce.
Bruce vaknaði með felmtri og horfði undrandi á sólar-
geislana, sem dreifðust niður til hans í gegnum þétta
trjátoppana. Honum var kalt, en verri var þó nagandi
sulturinn í maga hans og hve skrælþurr liann var í liáls-
inum. Hann varð að finna tjaldbúðirnar fljótlega og fá
vatn að drekka. Hann hélt af stað. Nú var hann á réttri
leið, hann var alveg viss .... Þurrkurinri í liálsi hans
varð verri með hverri klukkustund, en hann dreif sig
áfram, fyrst í þessa átt og — og eftir sólsetur í aðra. Þessa
leið kemst ég áreiðanlega að tjaldbúðunum. En er kuldi
næturinnar gerði vart við sig, þrammaði hann enn þá
endalaus trjágöng. Hann svipaðist um eftir skýli og kom
auga á stórt tré, sem liafði fallið á breiðu brotinna greina.
Hann skreið undir það og gróf upp börk, sem hann rað-
aði í kringum sig. Skjálfandi af kulda sofnaði hann.
Sunnudagur ... mánudagur ... þriðjudagur ... í þrjá
daga hafði Bruce verið týndur. í Winslow endurtók frú
Crozier hvað eftir annað: „Hann lifir, ég veit það.“ —
En við tjaldbúðirnar varð leitarmönnum stöðugt erfiðara
að mæta augnaráði Roberts Croziers. Hve lengi gæti