Æskan - 01.10.1971, Blaðsíða 33

ég segi: — Ég á viS, að þið verðið gott og duglegt fólk, — en
þá verðið þlð lika að muna eftir að taka iýsl!
Þessi athugasemd feiiur í góðan jarðveg, og það kallar hver i
kapp við annan: — Ég tek ailtaf lýsi! — Ég tek það á morgnana!
— Ég á kvöldin. — Ég tvisvar á dag! — Ég ...
Ingibjörg: — Já, ég sé líka, að þið eruð hraust og kát börn.
Svo tölum við um, hvað þeim þyki skemmtilegt. Sundlaugarnar
eru vinsælar hjá þeim. Það er heldur ekki langt að fara. Þórðl
Hnnst mjög gaman í fótbolta. Önnu og Hrönn að teikna og llta.
^órunni að reikna. Jóhanni flnnst eiginlega allt jafn skemmtilegt
1 skólanum. — Það er líka skemmtilegt í friminútunum! bætir Bragl
við. Þau Anna Guðrún ofl Bragi eiga lítinn fugl (finku), sem er
kallaður Billi brandarl. Þdgar þau flauta á hann, svarar hann —
stundum — og flýgur tll þ?irra. Þau ætla að kaupa kerlingu handa
Billa, svo að honum leiðist ekki, þegar þau eru í skólanum.
Ingibjörg: — Borðið þið mikið sælgæti?
Þau: — Nei, ekki miklð!
Þórður: — Ég gætl borðað græna frostpinna allan daginn!
Anna Guðrún: Við borðum sælgætl svona helzt i afmælum og
svoleiðis... Við þekkjum stelpu, sem Karíus og Baktus brenndu
tvær tennur úr!
Hrönn: — Ég er svolítið hrædd við Karius og Baktus, — ekki
mikið.
Ingibjörg: — Þú þarft nú ekki að vera mjög hrædd við þá, ef
Þú manst eftlr að bursta vel tennurnar.
Hreinn: — Ég gleyml þvi stundum, en ég ætla að reyna að
hiuna eftir þvi.
Hin segjast öll muna eftir að bursta tennurnar. Þegar ég spyr,
hvort þau séu hrædd við tannlækninn, hlæja þau mikið. Þeim
finnst ákaflega fyndið, að mér skuli detta slik vitleysa i hug. —
En þá man ég líka eftir auglýslngu ( sjónvarpinu, þar sem lítil
stúlka segir: — Ég ætla að glftast tannlækninum, þegar ég verð
stór! — Og allir vlta líka, að tannlæknarnir drepa þá leiðu fé-
laga Karíus og Baktus!
Ingibjörg: — Jæja, seglð þið mér nú, hvort nokkuð skemmtllegt
hefur komið fyrir ykkur nýlega.
Þórður: — Ég hló mikið að honum Magga vini minum í sumar.
við og fleirl krakkar vorum á bátl útl á Þingvallavatni. Þá datt
f^agga allt i einu f hug að fara ( land til að sækja brotna ár, sem
þann vissi um. Hann ætlaði að sitja aftur I bátnum og stýra með
hennl. Við voru rétt hjá brúnnl — þú veizt, þarna rétt hjá
Valhöll — og Maggi sagðist bara geta halað sig upp á brúna.
Svo náði hann takl, og vlð rerum frá. En þá gat hann ekkl halað
sig upp og bara hékk þarna. Vlð sáum þetta og fórum að skelli-
Hlæja, en svo snerum við aftur að brúnni, og Maggl lét sig detta
nlður i bátinn. Hann sagðist hafa verið að hugsa um að láta sig
úetta i vatnið, en þorði það ekki! En honum fannst ekkl mjög
þagllegt að hanga þarna!
Ingibjörg: — Ja, ég hefði ekki viljað vera i Magga sporum!
En hann hefur ekki farið ( gegnum bátlnn, þegar hann lét sig
detta?
Þórður: — Nelnei. Þetta gekk allt vel.
Ingibjörg: — Sem betur fer! — Þetta hefði nú getað orðið dá-
'ffið hættulegur lelkur.
Næst ræðum við svolitið umferðarreglurnar. Ég heyri, að þau
v|ta vel, hvernlg á að haga sér i umferðinni.
Anna GuSrún: — Lita vel tll beggja hliða áður en maður fer
yflr götu.
Hrönn: — Gæta sin alltaf vel i umferðinni.
Bragi; — Nota gangbrautir, og passa sig vel á bilunum.
Hrelnn: — Ekki fara á mllll bllanna...
Hér sjáið þið Þórð með fótboltann sinn.
Ingibjörg: Jæja, nú þurfið þið líklega að fara heim að borða,
— en segið þið mér þá fyrst: Hvaða matur þykir ykkur beztur?
Svarið kemur strax.
Þórunn: — Hamborgarar!
Anna Maria: — Kjúklingar og hryggur!
Jóhann Örn: Hamborgarar eru beztlr!
Ingibjörg: — Já, það er uppáhaldsmatur flestra krakka! — Og
nú er ég ekki i nelnum vafa um, hvaða lag ég ætla að senda
ykkur í Æskunni! Það er auðvitað laglð Við erum kátir krakkar.
— Og hér er það i léttri pianóútsetningu og með gltargripum.
Ég kveð svo þetta indæla sumar með þá ósk efst { huga, að
þessi vetur verði mildur og góður.
Ksrar kveðjur
INGIBJÖRG.
Vinirnir Hörður Gunnarsson (t. v.) og Þorfinnur Gunnarsson. Þess-
ir efnispiltar voru báSir i sveit, þegar ég spjallaSi viS krakkana.
Nú eru þeir komnir heim og keppast viS aS þjálfa sig og þroska
i skólanum og i hollum leikjum.
31