Skírnir - 01.08.1917, Blaðsíða 27
Skírnir]
Einsamall á Kaldadal.
249"
aurar voru innan ura stórgrýtið. Ekki mun trægðin keld-
ur því að þakka, að Bjarni Thorarensen lét byrja á því
fyrir eigin reikning að ryðja Skúlaskeið, þegar hann var
að berjast fyrir vegabótum hér á landi og koma mönnum
í skilning um nauðsyn þeirra. Svo ötul málafylgja er
meira að segja furðu fáum kunnug. Xei, Skúlaskeið á
frægð sína að þakka ofurlitlu kvæði eftir Grím Thomsen.
Það er »stirt og illa ort«, eins og fleira eftir Grím, en
það hefir samt læst sig inn í hug og hjarta hvers Islend-
ings. Það er að þakka hinni einstöku velvild til íslenzku
hestanna, sem kvæðið er þrungið af, einlægu samkend
með þeim og næma skilningi á skapferli þeirra og kjör-
um. Aldrei áður höfðu þessir þörfu, þolinmóðu þjónar
eignast annan eins talsmann. Einu sinni mætti eg al-
kunnum hestaprangara á Krókeyrinni fyrir innan Akur-
eyri. Hann kom úr kaupstaðnum og var blindfullur.
Hann slagaði og slangraði til og gat varla hangið á hest-
inum, en hesturinn hallaði sér allavega til, til þess að
missa lnann ekki af baki. Þegar hann fór fram hjá mér,
kvað hann við raust — hálf-skælandi: »Það var eins og
blessuð skepnan skildi«.
Eg hafði aldrei farið Kaldadal fyrri, og vafðist því
milli vonar og kvíða mn það, livernig mér mundi reiða
af- Þoka var á fjöllunum og dimt upp til dalsins að líta,.
°g eg var ekki viss um, hvort þokulaust væri þar sem
vegurinn lægi. Björn heitinn Jónsson, sem þá var ráð-
berra, liafði farið Kaldadal suður fyrir fám dögum ásarat
fjölmennu föruneyti, og þótt rignt liefði síðan, mátti viða
s.iá hestasparkið í götunni. Auk þess er allur vegurinn'
ruddur. En grýttur er liann engu síðut’ og víða neyddist
maður til að sneiða út úr brautinni. Loks var eg búinn
að feta Skúlaskeið á enda, og nú þurfti eg að sneiða
langan krók fyrir krapatjörn, sem vafalaust hefði verið á
sund, til þess að komast upp á Langahrygg. Eg komst
Það þó á endanum og um leið — upp í þokuna.
Langihryggur er gömul jökulalda (sbr. lýsingu Thor-
oddsens). Jökullinn á Okinu hefir eitt sinn náð þangað>