Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1928, Side 41

IÐUNN
Bernskuminningar Höllu.
35
annað en það, að þú sért blíðlyndari og viðkvæmari en
hin börnin.
— Blíðlyndari! Er það, mamma? greip eg fram í
með enn þá meiri ákafa.
— Já, svaraði hún og kyssti mig enn að nýju. .. .
Eg veit ekki, hve glaðir menn geta orðið, er þeir
vinna mál sín fyrir hæstarétti. En óhugsanlegt held eg
að sé, að nokkur maður geti orðið glaðari en eg varð,
þegar eg í þetta sinn vann mitt mál fyrir hæstarétti
hennar mömmu minnar. ... Eg var þá blíðlyndari og
viðkvæmari en hinir krakkarnir. ... Mamma sagði það.
Þá mátti treysta því. ... Hvort eg léti mig úr þessu
nokkuru skifta, þó að fólkið væri að stríða mér. . . .
Vorið, sem eg var á sjöunda árinu, átti elzta systir
mín afmæli skömmu fyrir fráfærur, eins og ævinlega. Af-
mæli hennar bar upp á sunnudag. Við yngri systkinin
áttum hverja ráðstefnuna af annari um það, að velja
handa henni afmælisgjöf. Okkur langaði til að gleðja
hana eitthvað á þessurn hátíðisdegi hennar, og hvert
okkar um sig vildi helzt geta borið fram þá tillögu um
afmælisgjöfina, er bezt ætti við og orðið gæti henni til
mestrar gleði. Tillögurnar urðu býsna margar — miklu
fleiri en við vorum, því að sum okkar báru fram fjölda
af tillögum, vitanlega ósköp barnalegar og að sjálfsögðu
fávíslegar. Og eitthvað var að öllum þeirra, svo að við
gátum ekki með nokkuru móti orðið sammála um þær.
Hverju okkar þótti sín tillaga bezt og viturlegust. Um
þetta ræddum við aftur og fram, en gættum þess, að
elzta systir okkar vissi ekki ráðagerð okkar. Samkomu-
lag okkar var jafnan í góðu lagi, en ekki mun það hafa
mátt tæpara standa, meðan þessi ráð voru á döfinni.
Við deildum, að vísu aldrei svo, að til fullrar ósáttar