Kirkjuritið - 01.01.1943, Blaðsíða 28

Jan.-Febr.
Hrun — viðreisn.
Og er hann kom nær og sá borgina, grét hann yfir
henni og mælti: Ef einnig þú hefðir á þessum degi
vitað, hvað til friðar heyrir! en nú er það hulið
sjónum þínum. Því að þeir dagar munu koma yfir
þig, að óvinir þínir mun gjöra hervirki um þig og
setjast um þið og þröngva þér á alla vegu; og þeir
munu leggja þig að velli og börn þín, sem í þér eru,
og ekki skilja eftir stein yfir steini í þér, vegna þess
að þú þekktir ekki þinn vitjunartíma.
Lúk. 19, 41—44.
Jesús Kristur er á liinztu leið sinni suður til Jerúsalem.
Efst af Oliufjallinu blasir borgin allt í einu við sjónum
lians. En svo undarlega bregður við, að bann sér borg-
ina ekki eins og ltún raunverulega er, beldur befir aug-
um lians opnazt sýn inn í hulda dóma framtíðar, og
bann sér þar, sem bærinn á að standa, aðeins rústir.
Djúp augu bins mikla sjáanda verða barmafull af
sorg, frammi fyrir því bruni, sem ltann veit, að koma
muni.
Á örskjótri svipan skynjar sál lians, hverjar þær or-
sakir muni vera, sem valda þessum rústum. Sem í leift-
ursýn sér binn djúpsæi andi, að öll þessi ægiþrungna
kollvörpun á sér rætur að rekja til þess hamingjuleysis,
að börn hinnar hrundu borgar þekktu ekki sinn vitj-
unartíma. Með öðrum orðum, að þessi tortíming eigi
sér á einhvern hátt rætur að rekja til innri, andlegra
meinsemda mannanna, sem búa innan húsa, sem jafnast
munu þarna við jörðu.
Frásögn þessi um yfirvofandi fall heillar borgar hlýt-
ur að fá alveg sérstakan hljómgrunn í sálum vor nú-