Kirkjuritið - 01.01.1943, Blaðsíða 39

KirkjuritiS. í þvi, sem míns föður er. 33
vart hjá ýmsum trúmálabrautryðjendum. Þeir prédika
1 helgidóminum, og liann er þeim heilagur. Þeir benda
á. að maðurinn sé Guðs ættar, en svo nær trú þeirra
naumast lengra, eklci til stjarnanna né blómanna, þótt
þeir játi í orði, að þetta sé sköpunarverk Guðs. Jesús
var náttúrubarn, liann var að vísu hinn mikli mann-
vinur og liafði yndi af að umgangast þá, en bann er og
einverunnar maður, leitar sér friðar og styrktar í faðmi
náttúrunnar, samfélag hans við Guð virðist þar nánast.
Ymsum þykir þetta atriði, bve vítt er til veggja og
hátt til lofts í musteri Guðs, tiltölulega þýðingarlítið,
enda beinlínis vafasamt. Margir telja náttúruna of
grimma til þess, að bún megi leiða okkur i Guðs átt.
En þetta er ekki rétt. Hinir beztu menn og vitrustu hafa
a öllum tímum fundið fegurð og göfgi í umhverfi sínu
°g einnig buggun og uppörvun. Náttúran er einnig ímyrid
Guðs, hversu óumbreytanleg liún er, liversu visst það er,
nð nú er sólin liækkandi á himninum. Jafnvel skýin eru
Sveini Pálssyni vottur öryggis.
..Eins eru skýin sem áður“, sagði hann, er bölheimur
hrigðull sneri baki við honum. Það er og vert eftirtektar,
ei' fj'rnefndur spekingur ritar um bónda, sem sinnti
stjörnufræði. Sú ástundun hreif „buga hans frá öllu liinu
hégómlega, auðvirðilega og fávísa jarðneska. og hafði
haldið honum i auðmýkt til hins stóra bátignarfulla og
eilífa“.
Við yrðum áreiðanlega betri menn, ef við litum á um-
hverfi okkar sem Guðs verk, jörðina, er við nærumst
af, himininn, sem við teygum af lindir andrúmslofts,
fegurðar og tignar. Mennirnir mundu meir græða en
særa, ef þeim væri allt nokkur vitnisburður og tjáning
Guðs.
Enska stórskáldið Milton lætur Jesú segja í musterinu:
..Óunnar dáðir tóku að loga í brjósti mér, þrekraunir við
að bjarga ísrael undan oki Rómverja, og binda siðan