Kirkjuritið - 01.12.1952, Qupperneq 56

262
KIRKJURITIÐ
ing verður á hjartanu. Þá er vér förum þennan veg, ger-
ast kraftaverk og þeim fylgja endurfæðing og öryggi.
Stáliðnaðarmaður kom til miðstöðvar vorrar hér í
Caux. Hann hefir verið Kommúnisti í 28 ár. Hann hafði
alið dóttur sína þannig upp í stefnunni, að hún varð enn
róttækari en hann. Nú breyttist dóttirin og fékk föður
sinn til að koma til Caux. Áður en hann skildi við oss,
las hann upp kvæði, er hann hafði ort. Það er sem hér
segir:
Ég horfi á ráðsályktun Guðs
og beygi kné mín fyrir honum.
Ég virði fyrir mér kraftaverkið mikla:
Breytinguna á eigingjörnum manni.
Fcmnirnar á fjallatindunum
eru ekki annað en huliðstjald náðarinnar.
Guð ætlar hverjum manni ákveðið hlutverk.
Hver maður á sinn vissa reit.
Stáliðnaðarmaðurinn skrifar nú: Ég er orðinn nýr mað-
ur í samfélagi við Krist. Sú reynsla, sem ég hlaut í Caux,
staðfesti að eilífu samband mitt við hinn hæsta. Þetta er
í fyrsta sinn árum saman, sem ég hefi ritað eitthvað and-
legt, því að í 28 árin síðustu hefi ég notað pennann og
gáfurnar til þess að básúna trú mína á efnishyggjuna og
Marxismann.“
Ho herforingi í Kína kom til þings Endurvopnunarinn-
ar siðferðilegu, sem haldið var í Vesturheimi.
Þetta eru sannindin nýju, sem hann sá þar. Hann seg-
ir: „Síðustu tuttugu árin, sem ég barðist gegn efnishyggj'
unni í Kína, beitti ég valdi gegn valdi og skipulagi gegn
skipulagi. Nú hefi ég komizt að þeirri öruggu niðurstöðu,
að ég verð að berjast með hugsjón gegn hugsjón.
Nú metur Ho herforingi mest siðabót Kína. Hann trú-
ir því, að samfara efnahagslegri viðreisn verði að koma
þróttmikil siðferðileg viðreisn, er lyfti þjóðinni á hærra
menningarstig. 1 stuttu máli, þá er til einskis gagns að