Kirkjuritið - 01.01.1969, Blaðsíða 49

KIR K J U RI TIÐ
43
stjórn. Bæði samið og þýtt. „Vin-
Um mínum á Akureyri, ungum og
óldnum“ tileinkar hann þessa bók.
j'er vel á því. Aðeins tveir kaflarn-
lr af sautján greina frá verunni á
Itúðum í Fáskrúðsfirði, en þar hófst
®vÍ8tarfið. Hinir eru hundnir því
sem gerðist á meðan hann var fyrir
'iorðan.
Hannesi er létt um að skrifa fag-
Urt og lipurt mál. Hann hefur opin
augu fyrir fegurð náttúrunnar, og
Uaunur fyrir áhrifum hennar. Göf-
Uglyndi hans og góðvild veldur því,
að þótt hann hafi mikla tnannþekk-
‘Ugu lætur hann yfirleitt þeirra
C|nna getið, sem hann getur horið
vel söguna. Skiptir það líka lesand-
a»n mestu máli. Einn kaflinn er um
fólagsmálastörf höfundar einkum í
l‘águ hindindis og kennara. Fjórir
kaflarnir segja frá utanferðum. IJar
er merkur þáttur um kynni þeirra
Hannesar og Davíðs frá Fagraskógi.
Hvöldu þeir mánuðum saman á
kressingarhæli í Danmörku. Ilöf-
Undur er vel sæmdur af bréfi, sem
skáldið skrifaði honum í þakklætis-
skyni fyrir „Hetjur hversdagslífs-
'us“, og lýsing Hannesar hregður
k’ka fagurri hirtu á Davíð.
Enn má nefna fróðlegan kafla
Um hernámsárin og hlýlegan þátt
Um samstarfsmennina.
Bókin er með alhnörgum mynd-
Uin og vandlega gerð að öllu leyti.
I’etta er góð hók sem heldur
k'Ugi gildi sínu vegna vitnisburðar
sius um gagnmerkt ævistarf og lofs-
'erða þjóðlífsmynd. í lienni ríkir
l*ka heiðríkja og mikil mildi.
Jóhann Sigurjónsson:
BRÉF TIL BRÓÐUR
1‘rjátíu og J>rjú bréf til
Jóhannesar Sigurjónssonar
Kristinn Jóhannesson bjó til
prentunar
Bókaútgáfa Menningarsjóiis 1961!
Þessi stuttu látlausu hréf eru sann-
arleg einkabréf til liróður og
vinar. Þau eru þrungin hlýju og
einlægni og miklu frekar viðræða
en frétlapistlar. Lýsa skýrt ljúf-
mennsku, drenglyndi og ættjarðar-
ást skáldsins. Tryggð lians við ætt
og óðal. Lítið getur Jóhann skáld-
skapar síns en gaman er t. d. að
þessari athugasemd: „Nú skil ég
til fulls það, sem ])ú sagðir svo oft,
fjarlægðin fegrar“, og þegar þú
sagðir, að aldrei hefði þér þótt
jafn vænt um „gamla landið“ eins
og þegar l>ú varst fjarstur strönd-
um þess.“ Það minnir óneitanlega
á hin fleygu orð síðar í Fjalla-Ey-
vindi: „Fjarlægðin gerir fjöllin hlá
og mennina mikla“.
Þótt Jóhann sé sjaldan með heim-
spekilegar vangaveltur, kemur skýrt
fram, að liann er marghugsandi frá
unga aldri. Hann segir í einu hréf-
inu, sem liann ritar á menntaskóla-
árunum: „Ég hef mikið verið að
hugsa um það nú langan tíma,
hvernig gæti á því staðið, að stund-
um virðist eins og dýrin, t. d.
kettirnir, séu miklu sælli en menn-
irnir, og þykist nú vera húinn að
finna ástæðuna. Kettirnir hafa að-
eins örfáar nautnir, en þessum
nautnum geta þeir oft og einatt
fullnægt. Maðurinn þar á móti hef-
ur margar, það er að segja hann
hefur löngun til þess að sjá, heyra
og skynja margt, sem honum eigi
gefst kostur á. En fagnið og verið
glaðir, þið menn, sem þegar hafið
fengið augun opin fyrir mörgum
fögrum nautnum, þið sem hrennið
af löngun til þess að gagnskoða
náttúrunnnar dýrð og rannsaka
leyndardóma lífsins, verið vissir