Kirkjuritið - 01.04.1970, Blaðsíða 5

KIRKJURITIÐ
147
En er jþetta ekki einmitt það, sem allir miklir spámenn og
^arbragðahöfundar hafa verið að leitast við að kenna? Og
lví þá ekki að hlusta á þá, sem voru manna vitrastir, fremur
e& trúða og glamrara?
Va»nski eru menn liræddir við, að sannleikurinn, sem spá-
öiurnir boða sé svo erfiður og ömurlegur og geri svo strang-
j ' r°fur, að með því að fara að ráðum þeirra útiloki menn sig
,1:1 ^lum fögnuði lífsins, og þ ví sé um að gera að forðast
trua*rögð í lengstu lög?
* kki trúðu hinir vitru Grikkir þessu, ekki Gyðingar og
eft'11 ^nðlr sem yndi köfðu af að liugleiða lögmál Guðs dag
,jr dag og þjóna honum, enda er þessi afstaða vitanlega eins
^ n fjarstæða og hugsast getur. Hvernig ættu menn að
trYggt sér liamingju nema með því að hugsa um það af
í hverju liún sé fólgin? Hvemig ættu menn að þekkja
sk' ' *Cln ^a8urt er °g g°tt, nema liugsa um það? Og sú liugsun
jj_ji>tlr öllu máli, af því að mennirnir em það, sem þeir liugsa.
f er fmgsunin framar öllu, sem mótar líf okkar og ræður
(jt u e®a ógæfu. Sérhver hugsun verður að verki, sem síðan
því^-*r ^angan slóða afleiðinga. Þekking á þessu lögmáli er
llHi nauósynleg og til dæmis þekking á heilbrigðisregl-
sk °rU ^ara ser ióofega að voða fyrir vanþekkingu og óvita-
séap °g bíða þ ess síðan aldrei bætur. Alveg eins fara menn
jlaj an v°3a í lífinu, af þ ví að þeir þekkja ekki lögmál þess,
aldrei liugleitt í alvöra livað er liið góða, fagra og full-
jj . Sarkeypta reynslu hafa menn þó ætíð af því, hvemig
^ jkupörin koma þeim í koll. Enginn finnur gleði í léleg-
í s • -, 111111 tunum. Yfirleitt er ekki unnt að finna gleði nema
j. ' , Uln sér og þá því aðeins, að vér lifum og störfum í sam-
Þett VÍð sem gott er og fagurt: lögmál Guðs og vilja hans.
í b ll ^ærilm v'ór af því að athuga lífið í kringum oss, jafnvel
1 ersdagslegum smámunum.
^kunn GuSs
j h,U°kkur ár gerði lítil maríuerla sér lireiður í veggjarliolu
beil ! Urnum mínum. Ég hafði mikla gleði af því að veita
b0l,jtj, atbygli. Hversdagslega var liún undragæf, sat þarna og
1 a mig meðan ég var eitthvað að dútla í skúrnum. En