Kirkjuritið - 01.04.1970, Blaðsíða 15

Séra Haraldur Þórarinssoit:
Söfnuðurinn kvaddur
FormálsorS eftir séra Sverri Haraldsson:
1924 var föft'ur mínum veittur Mjóifjörður. Hafði hann þá þjónað
ökuldalssókn í 16 ár, en honum var veittur Hofteigur 1908. Hann fæddisl
1 hfri-Hólum í Núpasveit 1868 og var því orðinn 77 ára, er hann hætli
prestskap á Mjóafirði 1945. Að vísu skldi hann hætta störfum 1943, en
'egna áskorana safnaðarins var hann settur áfram í tvö ár, unz liann sagði
eudanlega af sér vegna aldurslasleika. Síðan hefur ekki setið prestur á
„Jóafirði. Enda þótt ég telji það sonarraup, að ég fullyrði að ræður
0 'Ur míns hafi verið fullkomlega í meðallagi, býður mér í grun, að engin
kans sé til á prenti. Hann var einn þeirra manna, sem flaggaði aldrei
^ '> sem honum var gefið. Ef ég nefndi það við hann, að hann birti ein-
q erJ;i ræðu sína, var svarið alltaf það sama: „Þær eru ekki þess virði.“
Vr^ það sat. Ræður hans voru stuttar, kjarnyrtar og að mínu áliti mjög
0 fluttar. Er hann hætti störfum mun hann hafa gengið svo frá ræðusafni
ni 'U' fíæm* sem minnst fyrir manna sjónir að honuni liðnum. Deila
I 'l Um hvort slíkt hafi verið rétt eða rangt, en það var líkt honum. Nú,
I skammt er liðið frá aldarafmæli lians, tel ég enga goðgá, þó að ég
„ °'1 Kirkjuritinu ávarp það, er liann flutti söfnuði síuum að lokinni
í, sþj°nU8tu heima i Mjóafirði, hinni síðuslu, er hann söng þar, 1945.
0 cru síðar flutti hann alfarinn frá Mjóafirði.
Kíeri söfnuður!
Þegar ég í dag ávarpa yður í síðasta skipti ltérna í kirkjunni
kar, j)á em mér efst í ltuga þessar liendingar skáldsins:
’’ ^y^gjast og gleðjast / liér um fáa daga, / Iveilsast og kveðj-
asl / það er lífsins saga . . . “ Með klökkum liuga renni ég nú
‘ugununi yfir farinn veg á þeim liðnu árum, sem ég lief starf-
riteð yður og meðal yðar.
g ^iöningar liðinna atburða vakna í huga mínuin og lijarta.
® niinnist þess dags, er ég stóð í fyrsta skipti héma í prédik-
.Þarstólnum, öllum ókunnugur og ávarpaði þann söfnuð, er
j\ slv/l(h starfa með um ókomin ár. Sumir þeirra, er þá sátu
er u kirkjubekkjunum, sitja einnig hér í dag, en margra