Vörður - 01.11.1917, Blaðsíða 5

V Ö R Ð U R
13
Vonandi er a'S kennarar reyni aö ná í greinina og lesi
hana.
Höfundur byrjar þannig: „ÞaS er aS sjálfsögSu viS-
urkent hvarvetna um hinn mentaSa heim, aS fræSslu-
mál hverrar þjóSar sé eitt af hennar stærstu og þýS-
ingarmestu málum. Og meS réttu, því aS fræSslan er
sá höfuS-arfur, sem hver eldri kynslóS eftirlætur hinni
yngri, og meS henni framar öllu öSru, mótar hún hinn
komandi t'nna.-------:—
Hér á Islandi hefir fram á síSasta mannsaldur lítiS
veriS hugsaS um alþýSufræSsluna. — — —
Áhugi almennings, einkum til sveitanna, vaknar eftir
aS alþýSuskólarnir taka til starfa, MöSruvallaskólinn,
Flensborgarskólinn og IninaSarskólarnir.
Þrátt fyrir alla sína barnsjúkdóma hafa þessir skólar
átt mikinn þátt i því aS rySja fræSslunni braut.“
Höfundi þykir kenslan ekki bera viSunandi árangur.
Segir hann svo: „Enginn vafi getur veriS á því, aS mikill
fjöldi barna. sem stenst fullnaSarpróf, fer burtu úr skól-
anum meS ákaflega lítinn forSa af þeirri þekkingu, sem
tilgangur fræSslunnar er þó aS veita. Fjöldi barna er
ekki sendibréfsfær, svo aS stórlýtalaust sé, ekki lesandi
svo vel sé, ekki reiknandi svo aS notum geti komiS. Og
jafnvel þótt prófiö leiSi í ljós viSunandi þekkingu í þess-
um efnum, þá liSur oft ekki á löngu, aS þaS sem börnin
hafa lært, rýkur úr þeim, þegar þau hætta aS halda
þekkingu sinni viS.“
Mikill sannleikur er í þessu. Og er þaS öllum skóla-
mönnum ljóst, aS unglingaskólar eru nauSsynlegir.
Höfundur ber saman ávexti af kenslu til sveita og í
kauptúnum.