Eimreiðin - 01.04.1928, Qupperneq 53

eimreiðin
ALDURTILI ARNALDS
149
Góðan daginn, búkona!
Ásgerður tekur undir og spyr: Hvar hefurðu verið, maður,
svona Iengi, og við hvað?
Eg fór út á reka, kelli mín.
Kaffikanna stóð á vélinni, og lagði Arnaldur lófana að
könnunni og vermdi sig.
Þér er kalt á höndunum, sem von er, með þessa garma.
Þú áttir aðra betri undir sængurhorninu okkar, heila og hlýja.
Því ekki að nota þá?
0 — mér datt í hug, að ég kynni að finna eitthvað á rek-
anum, sem vetlinga volkaði og þá væru þessir fullgóðir, og
svo fanst mér, skal ég segja þér, kona — og svo fanst mér
Þetta mátuleg áminning handa ykkur Hlaðgerði, að staga í
vetlingaræflana — ef nokkur áminning dugar á annað borð.
Ásgerður snéri flatkökunni á vélinni og hélt þó áfram að
strokka. Hún mælti:
Eg hef haldið könnunni heitri, ef þú vildir velgja þér á
henni, og svo er maturinn til, hvort sem þú vilt heldur.
Arnaldur lét sem hann hefði eigi heyrt þessi boð. Hann
sneri vetlingunum við og lét götin blasa við konu sinni. Svo
leit hann í kring um sig og mælti:
Þú varst að bjóða mér mat, kona; er Hlaðgerður kaupa-
kona búin að dekka borðið mitt? Hann brá á sig hæðnis-
Slotti, þegar hann mælti þetta.
Ásgerður greip kökuna af vélinni og seildist eftir annari
Krárri, en slepti þó ekki tangarhaldi af bulluskaftinu. Svo
^naelti hún:
Þú hefur stundum etið hérna í eldhúsinu, og mætti enn
biargast vjg yiinn hérna. Og ef þú ert hérna viðurloða um
stund, getur þú hirt um þessa dýrgripi á stónni, sem þú ert
að halda á sýningu, til skemtunar, og mér til sóma, býst
e9 við.
Nú gekk strokkbullan tíðara en áður, svo að rjómaýrurnar
lll>gu og ýrðust á húsfreyjuna. Bóndi leit á konu sína og mælti:
Mér mundi ylna bezt á því að taka við strokknum og
Jjúka við hann. Hann gekk til konu sinnar og tók um bullu-
skaftið ofan við hönd húsfreyju. Hún bandaði honum frá sér
með hægð, en þykkjulega og mælti: