Eimreiðin - 01.04.1928, Qupperneq 66

EIMREIÐIN
Frá Grímsey og Grímseyingum.
Ár hafa liðið og aldir gengið yfir mannheim og markað
slóð sína þar, en þeir, sem fjarst búa byltingum mannsand-
ans, heyra aðeins mjúkt skóhljcð áranna. Þar stíga aldirnar
léttast niður.
Engin bygð Islands hefur verið afskektari né óþektari en
Grímsey. Hugmyndir manna um hana hafa verið óljósar og
þokukendar alt fram að þessum degi; yfir henni hefur hvílt
þoka horfinna alda, og við markalínu tveggja úthafa hefur
hún geymst sem einskonar forngripur. — í skólum hafa augu
vor flogið yfir þennan depil landkortsins, nöfnum Einars þver-
æings, Olafs helga og Guðmundar biskups hefur skotið upp
í huganum, en gleymst jafnhratt og augun leituðu neðar og
sunnar. — — En sjómenn hér norðanlands hafa þó uitt
aldir þekt fiska- og hákarlamið eyjarinnar, — og þau auðæfi orU
ótalin, sem Norðlendingar hafa þangað sótt. En einkum nu
3—4 síðustu árin hefur athygli manna beinst að henni. Hiu
feykilegu landhlaup fiskjar þar síðustu vor hafa jafnvel komið
sumum til að telja hana til þeirra staða, sem nefndir haf3
verið gullkistur íslands.
Ég kom hingað til eyjarinnar fyrsta sinn vormorgun ei°n
1924. Veður var indælt. Loftið heiðríkt og hlýtt, og hafið
blikaði í sólstöfuðu logninu.
Fram undan lá eyjan, klædd grængresi og lauguð sólarljósi-
— Ég kom farandi utan út úr löndum, þreyttur á ys og ka-
vaða stórborganna, — og þegar Grímsey steig hulin blámóðu
úr hafi, fanst mér sem þar stigi upp ónumið æfintýraland. "
Hér var það, að hinn skapstóri flóttabiskup leitaði hælis. "
Hér lá draumur Ólafs konungs, sá er Einar hinn spakvitrl
hugðist hafa ráðið.