Tímarit lögfræðinga - 01.06.1968, Síða 73

Sé einhver, sem beri sök á drætti, þá sé það umboðs-
maður stefnanda hér á landi, sem vanrækt hafi að til-
kynna honum um kvörtun stefnda.
Niðurstaða dómsins var sú, að teppin hefði verið veru-
lega gölluð, þannið að stefnda væri heimilt að rifta kaup-
unum skv. 42. gr. laga nr. 39/1922. Var sú niðurstaða
dómsins byggð á áliti hinna dómkvöddu matsmanna og
vottorði Atvinnudeildar Háskóla Isuands.
Fyrir dómi lét framkvæmdastjóri Verzlunarráðs Is-
lands uppi álit sitt á skilmálum stefnanda. Sagði hann
m. a., að erfitt væri fyrir íslenzkan kaupanda að koma
fram kvörtunum við seljanda í Tékkóslóvakíu innan viku
frá því að vörur komi hingað í höfn. Um það atriði, til
hvers venja væri að beina kvörtunum, greindi fram-
kvæmdastjórinn frá því, að þau fyrirtæki, sem komizt
hafi í beint samband við hið erlenda fyrirtæki, sendi
kvörtunina venjulega beint, en hin haldi sig að umboðs-
manninum. Algengt sé, hér á landi, að kvartanir séu
bornar fram við umboðsmenn, og sé í svokölluðum
„austurviðskiptum“ frekari tilhneiging til að snúa sér lil
umboðsmanns. Fastar reglur séu að vísu ekki til um
þetta, heldur aðeins almennur rammi.
Almennt taldi framkvæmdastjórinn, að skilmálar stefn-
anda væru ekki almennir í viðskiptum landa á milli, hins
vegar almennir i viðskiptum tékkneskra fyrirtækja.
Með skírskotun til þessa álits, taldi dómurinn, að ákvæði
9. gr. skilmálanna væru óvenjuleg í viðskiptum hér á landi
og gerði aðstöðu kaupanda erfiðari en almennt tíðkaðist.
Væru þau þess eðlis, að stefnanda hafi borið að skýra
stefnda berum orðum frá efni þeirra, eða vekja athygli
hans á þeim með öðrum hætti. Ljóst liggi f)TÍr í málinu,
að þetta hafi ekki verið gert, enda hafi umboðsmaður
stefnanda hér á landi upplýst, að honum hafi ekki verið
kunnugt um efni skilmálanna. Skipti því ekki máli, þótt
stefndi hafi ekki farið að, svo sem 9, gr. áskildi.
Þá segir í dómsforsendum, að stefndi hafi haldið því
Tímarit lögfræðinga
133