Tímarit lögfræðinga - 01.11.1983, Blaðsíða 37

Ákærði tók aftur rarigan framburð sinn af sjálfsdáðum, XLIV :690.
4. Sakaferill:
Ákærði hafði ekki gerst sekur áður um brot, er máli skipti, t. d.
hrd. XLII :33, XXXV :1, XLVIII:436, LII:775, 780, 1/12 1983.
5. Líkamsárásir, ákærðu voru dyraverðir eða við eftirlit ella
Oft sagt, að sá, sem misgert er við, hafi ruðst inn í hús, verið að-
gangsharður við dyravörð, hagað sér á vítaverðan hátt í eða við
samkomuhús o. fl. sbr. t. d. hrd. XLVI:222, LII:287.
Ákærði var stýrimaður á skipi, er lá við bryggju, árásarþola hafði
áður verið vísað úr skipinu, hrd. XXXVII :405.
Árásarþoli á upptök að átökum með áreitni, sbr. t. d. hrd. XLVII:4
(vísað til 74. gr. 4. tl., og 75. gr. hgl.), afbrýðisemi vegna kyn-
maka árásarþola við eiginkonu ákærða, hrd. XLII:33.
6. Greiðsla bótakrafna vegna tjóns, er valdið er:
t. d. hrd. LIII:1206, XLI:1079, XXXVI :385, 389, 1/12 1983.
7. Veiði stunduð lengi með tiltekinni veiðiaðferð án þess að lögregla
hæfist handa:
hrd. LIL775, 780.
8. Brot rakin til morfínhneigðar:
Ungur aldur og sérstæð málsatvik, refs. skb. hrd. XLIV:310.
9. Andlags brots (verðmæti):
Ákærði gerði sér ekki grein fyrir verðmæti munar (246. gr. hgl.)
hrd. XXXV :1.
10. Náin tengsl milli ákærða og manns, sem er upphafsmaður að broti:
hrd. L:287.
Ljóst er, að ekki er það fullnægjandi, ef huga á að dómafram-
kvæmd á þessu sviði hér á landi að einskorða sig við skilorðsdómana,
heldur ber einnig að hafa hina í huga, þar sem dæmt er óskilorðs-
bundið, þ. e. þegar hafnað er þeim kosti að kveða upp skilorðsdóm.
Af dómaefniviðnum má ráða, svo sem fyrr segir, að sektir eru sjald-
an skilorðsbundnar. Einnig er sýnilegt, að vegna brots eins og fjár-
dráttar opinbers starfsmanns er yfirleitt ekki dæmt skilorðsbundið
(sbr. hrd. XLVIIL631, L:597) og fyrir meiriháttar líkamsmeiðingar
ekki heldur (sbr. t. d. hrd. L:453) og því síður manndráp. Þessu gegn-
ir einnig um brennu, sbr. þó hrd. LIIL1206 (samþættur dómur) og
hins vegar hrd. LIIL969. Einnig hefir þetta viðhorf verið mjög ríkt
um brot á 215. og 219. gr. hgl., sbr. þó hrd. XXXVIII:496 (slökkviliðs-
maður ók bifreið). Telja má það dómvenjubundið að manni sé dæmd
skilorðsrefsing fyrir vanskil atvinnurekenda á opinberum gjöldum
starfsmanna, sem tekin eru af þeim við launagreiðslur (a. m. k. ef
155