Búnaðarrit - 01.01.1903, Blaðsíða 36
32
af fyrir sig skiftist þannig niður hundraðdeilt eftir sam
böndum: a. b.
Holdgjafi alls . . . 2,913 100,0
Þar af i amfdkenduin efnum . . 0,664 22,8
I egghvitukendum efnum . . . 2,249 77,2
Meltanlegt . . . 2,542 87,3
Það er sérstaklega eftirtektarvert við efnasamsetningu
þessarar tegundar, hve holdgjafaefnið er afarmikið. Af
100 lilutum þurefnis eru 18,21 holdgjafasambönd eða miklu
meira, en nokkuru tíma liefur áður fundist við efnagreining
á þessu fóðurgrasi. Við efnagreiningar, sem áður haía
gjörðar verið hafa holgjafasamböndin verið að meðaltali
10—H%> Kellgren og Nilson fundu jafnvel ekki nema 7,25
—8,20 prósent í sýniskornum nyrzt úr Svíþjóð eða talsvert
meira en helmingi minna en í íslenzka sýnishorninu. — Hugs-
anlegt er, að þessi mikli mismuuur stafi aí því, að ísl. gras-
ið hafi verið yngra þegar það var tekið, þó sumt bendi á,
að svo liafi ekki verið. Það er heldur ekki ólíklegt, að
mismunur þessi eigi rót sína að rekja til þess, að sýnishorn
það, sem hér er um að ræða, er tekið á vel töddu túni,
þar sem jarðvegurinn er auðugur af holdgjafasainböndum.
Sýnishorn Nilsons voru þar á móti tekin af óræktaðri jörð,
annað á „kálendri sandjörð“ en hitt í „grýttum greni-
skógarjóðrum.11 — Það er einnig mjög eftirtekta vert
að holdgjafaefnið í isl. grasinu er talsvert meltanlegra en í
því útlenda, þar sem 87,26°/0 er meltanlegt, eu eftir efnagrein-
ingum Nilson’s á sæuskum sýnishornum var ckki nema 76,7°/0
og samkvæmt þýzkum efnagreiningum af sömu plöntu
aðeins 62,1 °/0 meltanlegt af holdgjafanum.
Eftir þessari efnagreining að dæma er sMan*ó<ar-puntur-
inn eitt hinna allra fremstu fóðurgrasa vorra, sein enn hafa
verið rannsökuð og það þótt gjört sé ráð fyrir, að sýnis-
horn þetta hafi verið svo gott, sem orðið getur með tilliti
til meltanleikans eða 15,93% meltanleg holdgjafaefuasam-
böud.