Búnaðarrit - 01.01.1903, Blaðsíða 317
313
að því er til jarðabótanna kemur, að minsta kosti að uokkru
leyti. Það er einnig víst, að væri þessari reglu
ekki fylgt, þá mundi svo að segja engar jarðabæt-
ur vera unnar í mörgum sveitum, þar sem fólksskorturiuu
er einna tilfiunanlegastur. l?etta fyrirkomulag verður því
að álítast mjög hentugt, að búnaðarfélögin verji styrkn-
um til viunu, er skiftist. milli félagsmauna, á svipaðan hátt
og í búnaðarfélagi Grímsnesshrepps.
Fáeiu búnaðarfélög eru það sem heita sórstökum verð-
launum, ýmist fyrir framúrskarandi jarðabætur eða annað,
svo sem garðyrkju, fénaðarhirðing og fleira. — Búnaðar-
félag Merkurbæja í Rangárvallasýslu, sem er eitt með elstu fó-
lögum landsins, heitir árlega 20 kr. til verðlauna fyrir jarð-
abætur. Búnaðarfólag Kjósarhrepps veitir verðlaun fyrir
góða hirðing á kúm og meðferð á áburði. Búnaðarfólag
Miklaholtshrepps í Hnappadalssýslu veitir verðlaun fyrir
túuasléttur, þeim sem slétta dagsláttu og meira.
Eiuna fjölbreyttust og myndarlegust eru verðlauna á-
kvæði búuaðarfélags Grímsnesshrepps. Þar er heitið verð-
launum sem hér segir:
1. Fyrir girðingar, sem auk skylduvinnu (12 dagsv.) nema
36 dagsverkuin, 10 aurar á faðm.
2. Fyrir haughús, sem gjörð eru auk skylduvinuu, eru veitt
þrenn verðlaun, 12, 10 og 8 kr.
3. Fyrir túnasléttun, að frádreginni skylduvinnu, eru veittir
25 aurar fyrir hvert dagsverk.
4. Fyrir garðrækt, 15 tuuna uppskeru og þar yfir, 20 aurar
fyrir tunnuna.
Eignir búnaðarfélagauna eru töluverðar þegar alt er
talið, fastir sjóðir, geymslufó og verkfæri. Reikningar félag-
anna bera flestir það með sér, livað þau eiga, en þó eigi
allir.
Mestar eiguir á búnaðarfólag Svínavatnshrepps, eitthvert
elsta búnaðarfélag landsius, og er það að þakka þeirri góðu
forystu, er fólaginu var veitt, meðan Erlendar heitins í
Tungunesi og fleiri góðra manna, er við það voru riðnir, naut