Búnaðarrit - 01.01.1903, Blaðsíða 75
71
að til, og að hætta ekki fyr en engin þúfa stendur eftir i
túnunuin. Én eg vil biðja menn að leggja af þann Ijóta
syndavana, að pæla niður og mylja þúfurnar með rekunni;
það er líkara skrælingjum en siðuðum mönnum, úr því að
kostur er á að brúka plóginn. Sumir pæla þúfurnar og
mylja svo hnausaua með herfi og hestum, og er það „að
skömminni til skárra“ — en hví skyldu menn ekki heldur
vilja „taka af skarið“ og brúka plóginn líka?
Þegar sá tími kemur að bændur fá fullkomnari hey-
viuuuáhöld en vér höfum nú, svo sem sláttuvólar og hesta-
hrífur á túu, þá verður enn meiri hagnaðurinn að túnaslótt-
unni en hór var sýnt, því þá minkar heyvinnukostnaðurinn.
En alls ekki er hugsanlegt, að slík vinnulóttis áhöld komi
nokkurn tima að notum á þúfurnar. Það er varla vafamál,
að svo má endurbæta þær sláttuvélar sem nú eru til, að
þær komi að fullum notum á túnunum — ef þau eru gerð
nógu slétt. En eftir því verður að muna, að þó að sláttu-
vél fáist, sem skor nógu nærri rótinni á eggsléttu, þá lileyp-
ur hún yfir, og skilur eftir, ef til smálægða dregur eða
smámishæðir koma fyrir. Þetta er því ein ástæða enn, til
þess að gera sig ekki lengur ánægðan með að slétta plóg-
laust, þar sem unt er að koma plógnum við.
Þegar búið er að slétta túnin væri rétt að byrja að
plægja þau upp aptur, til þess að losa moldiua og blanda
áburði saman„við hana. Menn munu undir eins komast á
lag með að plægja grasrótina ofan af með þar til gerðum
plógi Ætti þá að láta torfið af einum teig ganga
á annan teig við liliðina, sem helzt hefði staðið opinn 1 ár
með höfrum að sumrinu eða öðrum sáðjurtum, til þess að
viðrast og frjóvgast með áburði og við áhrif og leifar sáð-
jurtanna. —
Menn ættu annars lielzt að láta flögin liggja opin 1 ár,
og sá i þau liöfrum eða byggi, þegar menn eru að slétta,
því það bætir jörðina mikið, enda fást flatirnar trauðla eins
slóttar ef strax er þakið.
Þá skal eg minnast á túnræktartillögur hr. Björns Jens-