Valsblaðið - 01.05.2001, Blaðsíða 68

Mulningsvélin að störfum í úrslitaleik Islandsmótsins gegn FH árið 1971 fyrir troðfullri Laugardalshöll. Ólafur H. Jónsson (t.v.) og
Stefán Gunnarsson fylgjast með Jóni H. Karlssyni þruma á markið. Og skora... vitanlega. FH sigraði 12:10.
árum, m.a. vegna þess að óheimilt var að
stilla upp fleiri en þremur 2. flokks leik-
mönnum. Á sama tíma átti Valur frábær-
an 2. flokk þar sem 6-7 leikmenn voru í
unglingalandsliði Islands. Sem dæmi um
vandræði okkar er einfaldast að nefna að
ég var yngstur í „gamla liðinu", sem var
að hætta, en endaði langelstur, 22ja ára, í
nýja liðinu sem varð til þegar allir strák-
amir ungu voru komnir í liðið!
Vart þarf að lýsa því fyrir þeim sem
þekkja handbolta hver breytingin varð á
leik Valsliðsins með tilkomu ungu mann-
anna. Allt í einu átti félagið „efnilegt lið“.
Fjölmiðlar skynjuðu mjög fljótt að
Valur var búinn að eignast breiðan hóp
manna, sem flestir áttu eftir að klæðast
landsliðsbúningi Islands á næstu 10-15
árum. En eins og oft vill verða í íþróttun-
um „var Róm ekki byggð á einum degi“.
Liðið hélt áfram að vera „efnilegt“ í þó
nokkuð langan tíma án þess að titlar
kæmu í hús. Það er gömul saga og ný í
flokkaíþróttum, að ekki er nóg að eiga
góða einstaklinga til að ná árangri. Það
þarf að búa til lið.
Það var ekki fyrr en 1969, sem Valur
varð loks Reykjavíkurmeistari, en það
mót var í þá daga „alvörumót". Valur
mun þó hafa orðið íslandsmeistari utan-
húss áður. Það man ég því miður ekki
eftir öll þessi ár. Valur var samt smátt og
smátt að að fikra sig upp í að verða eitt
af stóru liðunum. Hver Valsmaðurinn á
fætur öðrum komst í landsliðið og menn
gerðust reyndari með hverju ári og vænt-
anlega betri.
Vorið 1971 lékum við frægan úrslita-
leik við F.H. í Laugardalshöll um Islands-
meistaratitilinn. Þar voru 3.300 áhorfend-
ur og á annað þúsund manns utandyra,
sem fengu fréttir innan úr höllinni. Þess-
um leik töpuðum við 10-12!!! Það segir
auðvitað vissa sögu um handboltann sem
liðin léku. Svona tölur eru gjaman á
ferðinni í síðara hluta fyrri hálfleiks nú
um stundir!!! Handboltinn var auðvitað
hægari í þá daga enda æfðum við miklu
minna en nú tíðkast. Ég vil þó meina að
vamarleikur okkar hafí verið miklu betri
en nú. Ég minni á nýlegan leik okkar
manna, sem fór 39-33 fyrir Val!!
Okkar stórefnilegu strákar hafa miklu
meira gaman af sókn en vöm!
Með þessum úrslitaleik árið 1971 var
Valur loksins orðinn að liði. Valur varð
Islandsmeistari 1973 og Mulningsvélin
var nafnið á vöm félagsins. Þarf vart að
skýra nafngiftina. Vömin samanstóð af
stórum og stæltum „risum" og „meðal-
mönnum“ í homunum, sem höfðu
snerpuna, sem „jakana" skorti. Sem sagt
góð blanda og áskrift á bikara á næstu
ámm. Á bak við þessa vöm stóð besti
markmaður landsins, Óli Ben.
Flestir meðlimir Mulningsvélarinnar
urðu landsliðsmenn með tugi og sumir
hundmð landsleikja undir belti. Fimm
urðu fyrirliðar íslenska landsliðsins. Sem
dæmi átti Valur (Mulningsvélin) sex
ólympíufara árið 1972. Undirritaður er
þeirrar skoðunar að ólympíufaramir úr
okkar hópi hefðu átt að vera sjö.
Valur varð fyrsti bikarmeistari karla
vorið 1974. íslandsmeistari 1977-1979.
Hápunktur var svo úrslit í Evrópu-
keppni meistaraliða vorið 1980. Þar var
leikið í Ólympíuhöllinni í Munchen. Val-
ur hefur eitt íslenskra liða náð svo langt
á alþjóðavettvangi. Sá leikur tapaðist en
er samt eitt af mestu afrekum félagsins
okkar.
Valur varð oft Islandsmeistari utan-
húss á þessum árum. Ekki man ég hversu
oft enda var útimótið hálfgert gamni- og
æfingamót, haldið utan æfingatímabils-
ins.
66
Valsblaðið 2001