Valsblaðið - 01.05.2001, Blaðsíða 73

allra besti körfuboltamaður sem ísland
hefur átt og hefur haft feikileg áhrif á
þróun boltans á íslandi. Torfi er mikil
hetja. Gústaf Gústafsson (Gústi), ein-
kennilega örvhentur leikmaður. Sigurður
Hjörleifsson (Siggi Hjörleifs), umboðs-
maður íslands, en fyrst og fremst góður
Valsmaður sem gert hefur mjög góða
hluti fyrir íslenskan körfubolta. Jóhannes
Magnússon (Jói Magg); það eru forrétt-
indi að hafa fengið tækifæri að kynnast
Jóa. Kristján Ágústsson (Stjáni); frábær
leikmaður, gríðarlega sterkur og einn
mesti leynitöffari sem ég hef kynnst.
Þórir Magnússon (Tóti Magg), sem fékk
viðumefnið „the Rocket man“ eftir för
körfuknattleikslandsliðsins til Bandaríkj-
anna, einstakur íþróttamaður og skot-
maður. Ríkharður Hrafnkelsson (Rikki);
ekki agaðasti sóknarmaður sem ég hef
séð, en einbeittur skotmaður með mikið
skap, sem hann hafði að jafnaði hemil á.
Jón Steingrímsson (Jón Steik); yfirveg-
aður og góður bakvörður, glæsilegur á
velli, nema í þeim tilvikum þegar hann
kom stuttbuxnalaus á æfingar! Hafsteinn
Hafsteinsson (Sea stone); mikill baráttu-
maður og sá eini sem ég hef kynnst sem
lék í ullarsokkum. Það hef ég aldrei skil-
ið. Lárus Hólm var fyrirliði Vals á þess-
um ámm en fór til Danaveldis ásamt
Hafsteini til náms og til að kynna Val á
danskri grund. Lárus er mikill leiðtogi.
Um Tim Dwyer hefur nóg verið sagt
hér að ofan. Þó er einn atburður sem ég
gleymi seint. Dwyer stóð fyrir framan
spegil, með hátt enni að greiða þykkt
hárið sem fór vel, og sagði; „Eg hlakka
til morgundagsins". „Af hverju?“ spurði
einhver hógvær íslendingur, sem sá ekk-
ert sérstakt tilhlökkunarefni morgun-
dagsins. „Ég verð myndarlegri með
hverjum deginum,“ sagði Dwyer, nokk-
uð sáttur með sjálfan sig. Aðrir leikmenn
sem komu við sögu á þessum árum, sem
undirritaður kynntist minna, voru Óskar
Baldursson, Guðmundur Jóhannesson,
og Guðbrandur Lárusson og fleiri. Mar-
ínó Sveinsson var liðsstjóri þegar Valur
varð fyrst íslandsmeistari.
Árið eftir, tímabilið 1980-1981, lék
Brad Miley með Val og Hilmar Haf-
steinsson þjálfaði. Miley var góður vam-
armaður, lék með Indiana State Háskól-
anum, og lék með kempum þar á borð
við ívar Webster og Larry Bird. Nokkur
Dwyers-söknuður virtist ríkja meðal
Valsmanna, við unnum bikarinn, eftir að
Pétur Guðmundsson kom heim að Hlíð-
arenda um jólin frá Argentínu. Árið eftir
(1981-1982) lék og þjálfaði John Rams-
ey liðið. Valur var í toppbaráttunni en
náði ekki í titil. Fyrir tímabilið
1982-1983 var ákveðið að kalla aftur á
bjargvættinn Tim Dwyer sem hafði
reynst Valsmönnum sigurdrjúgur. Aftur
reyndist Dwyer okkur Valsmönnum vel
innan vallar. Við unnum allt, bikar og ís-
landsmótið eftir mikla keppni við nýliða
Keflvrkinga. Dwyer var ekki eins afger-
andi leikmaður þetta tímabil eins og
hann hafði verið tveimur árum áður.
Okkar menn voru einfaldlega orðnir
bestir, og það dugði. Dwyer lá mikið á
að komast heim eftir tímabilið og keyrði
formaðurinn, Lárus Hólm, hann upp á
völl strax eftir síðasta leik. Allt líf
Dwyers einkenndist af miklum hraða,
hann kom hratt og fór hraðar. Á þessum
árum voru ungir piltar að koma inn í lið-
ið, menn á borð við Tómas Holton
(Tommi), frábær leikmaður og mikill
íþróttamaður sem nú leikur í efstu deild í
Noregi og er Valsmönnum öllum til
sóma. Leifur Gústafsson (Leibbi), góður
frákastari, afar vinnusamur en á köflum
lítillega syfjaður leikmaður. Einar Ólafs-
son (Einsi) sem fékk viðumefnið
„Magic“, góður skotmaður og hug-
myndaríkur leikmaður. Bjöm Zoega
(Bjössi) fyrirmyndarleikmaður og leið-
togi og á undirritaður honum mikið að
þakka fyrir aðstoð við lagfæringar á und-
irvagni mínum.
Hér em aðeins þeir leikmenn kynntir
til sögunnar sem undirritaður kynntist
best og mest, en öðmm sendi ég miklar
kveðjur. Tímabilið 1983-1984 var ákveð-
ið að banna erlenda leikmenn í íslenskum
körfuknattleik fram til 1990. Torfi tók við
Valsliðinu tímabilið 1983 og fór liðið í
úrslit gegn Njarðvík það ár en tapaði og í
úrslit gegn KR í bikar en tapaði einnig.
Og næstu ár sem á eftir fylgdu vom
Valsliðinu happadrjúg en án stærri titla.
En það er þó erfitt að tala um gullald-
arlið og góð kapplið án þess að minnast
þeirra sem leiddu fylkinguna, stjómar-
mennina. I upphafi þessa tímabils var
Sigurður Þórarinsson formaður og síðar
tekur Halldór Einarsson (Henson) við
formennsku, og í stjóm m.a. var Baldvin
Jónsson. Árið 1982 tók Lárus Hólm við
sem FORMAÐUR. Lalli lék með liðinu
fram á vor 1979 og varð svo formaður
1982. í huga unga Eskihlíðarbúans, sem
lék í yngri flokkum og stuttlega í meist-
araflokki meðan Láms var formaður, er
það morgunljóst að Lárus er einfaldlega
flottasti formaður sem ég hef kynnst.
Rétt eins og það er hollt að líta til for-
tíðar, er mikilvægt að reyna að draga ein-
hvem lærdóm af þeirri uppskrift sem
reyndist svona vel. Þá em nokkur atriði
mér í huga: í fyrsta lagi, sterkur hópur
manna sem hélt saman, lærði hver á ann-
an og lærðu að vinna leiki. Hópur sem
hélt saman lengi, menn sem ekki aðeins
voru miklir vinir á velli heldur einnig
glaðbeittir félagar utan hans. í öðru lagi,
frábærir körfuboltamenn sem höfðu mik-
inn metnað fyrir Val og lögðu á sig það
sem þurfti til að sigra. I þriðja lagi, sam-
staða og stemmning innan Vals sem ein-
kenndist af tillitsemi og aðstoð milli
deilda. Andanum má lýsa með orðunum
þekktu; á næsta mann, hvar er hann?
Valsmenn hjálpuðust að. Að lokum, öfl-
ug stjóm meistaraflokks.
Er önnur gullöld?
Það er bjargföst vissa þess er þetta ritar
að þeir ungu piltar, sem nú æfa með
yngri flokkum körfuknattleiksdeildar
Vals, geti náð jafnlangt og þær hetjur
sem hér hafa verið nefndar. Þessar hetjur
eru sumir feður þeirra efnilegu drengja
sem nú æfa. Til þess þarf þó sameigin-
legt átak; maðurinn einn er ei nema hálf-
ur, með öðrum er hann meira en hann
sjálfur, sagði Einar Ben. í Fákum. Það á
svo sannarlega við í þessu tilviki. Hvergi
hef ég orðið var við öflugra foreldrastarf,
jafn einbeitta og áhugasama þjálfara eins
og eru nú í yngri flokkum Vals. Þessi öfl
þarf að virkja og styðja með markvissum
hætti. Þeim sendi ég sérstakar kveðjur og
hvet þau til að halda áfram sínu góða
starfi til að þeir efnilegu snáðar sem nú
vaxa úr grasi hjá Val eigi eftir að eiga
jafn bjartar minningar af körfubolta og
Val og sá er þetta skrifar. Þeirri skoðun
held ég að ég deili með öllum þeim sem
hér hafa verið nefndir til sögu og miklu
fleiri.
Til að sannreyna tímasetningar í þess-
ari frásögn var flett upp í afmælisriti
Körfuknattleikssambandsins, úrklippu-
safni Kristjáns og óritaðri dagbók Sig-
urðar Amar Sigurðarsonar. Ég þakka
þeim veittan stuðning. En þær villur sem
kunna að leynast í textanum falla á mína
ábyrgð eingöngu.
Með vor í hjarta
í dimmasta skammdeginu,
Svali H. Björgvinsson.
2001 Valsblaðið
71