Morgunn - 01.12.1920, Blaðsíða 70
148
MORG UNN
Es; fór svo heim til læknisins og sá þá, að voiki
Hollendinguiinn var sami maðurinn og eg hafði séð í
draumnum; haun var nákvæmlega eius, nema hvað mér
hafði sýnst hann unglegri; eftir úcliti að dæma hefði það
getað munað 8-10 árum; mér hafði virzt hann um
þrítugt.
Eg tók manninn tafarlaust. Þegar heim kom, settist
hann á sama stað í stofunni og eg hafði séð hann sitja í
draumnum. Eg gat auðvitað ekkert sagt við hann, og
þegar maðurinn minn kom heim, reyndi hann það sem
harm kunni i málum; en i fyrstu var það alt nokkurn
veginn árangurslau3t.
Síðar vissum við, að maðurinn var yngri en hann
leit út fyrir að vera; hann var rúmlega þritugur.
Maðurinn hafði ekki meitt sig fyr en nóttiua áður en
hann kom til okkar.
Mér dettur í hug að hnýta hér aftan í einu atviki,
sem eg hélt að mundi verða fyrirboði, en varð það ekki.
Húnið, sem tsýndist í björtu báli.
Eg mun hafa verið 16 ára. Átti heima i Keflavík.
Það var sunnudagskvöld. Hvassveður var af norðri, frost
og dauft tunglskin. Eg hafði farið út með vinstúlku minni
Og var nú á heimleið ein. Eg gekk undan veðrinu. Alt
í einu fann eg ákaflega mikla brunalykt koma á móti mór
Og mér fanst reykjargusur þyrlast framan i mig. Eg leit
upp 0g sá þá hlis fyrir ofan mig í götunni standa í björtu
báli. Eg Bá logana brjótust út um gluggana og hylja hús-
ið, og hitinn og reykjarsvælan fanst mér lítt þolandi. Eng-
«an mann sá cg þarna við björgun. Mér datt því í hug
að þjóta inn og segja fólkinu frá þessu. Samt gerði eg
það ekki, heldur tók til fótanna og hljóp heim; þorði þó
ekki að fara götuna fram hjá húsiuu, því að mér fanst
sem logarnir mundu gleypa mig. Þegar heirn kom, sagði
eg mömmu frá þessu og féltk hana með mér út. En þá
sáum við engan bruna, enda fór eg þá að átta mig á því,