Morgunn - 01.12.1933, Blaðsíða 39

MOEGUNN
165
mér meðvitund mannsins líkast þessu. Á leið sinni upp
stigann er hann smátt og smátt að komast út úr þessu
myrkri í þeim skilningi, að ljósið verður bjartara og
stöðugra. Þegar hann nær fjórða sviðinu, er skynjun hans
orðin eins skýr eins og skynjun jarðneska mannsins er
dauf. Meðvitundarleysis eyðurnar eru miklu færri, því
að andinn getur náð traustara og stöðugra sambandi við
sálina.
Hvernig ætti það að vera unt að gera mönnum á
jörðinni, með þeim ófullkomnu hljómum, sem nefndir
eru orð, skiljanlegar afleiðingarnar af þessum mikla
skynjana-auka? Til dæmis að taka virðist magn hugs-
unar starfseminnar takmarkalaust, þegar það er borið
saman við hinar seinlátu hreyfingar mannsheilans og
hina ófullkomnu ástríðu, sem vaknar, þegar eitthvert
rót kemur á manninn í jarðneska lífinu. Hugsið yður
vitsmuna starfsemi snigilsins, berið hana saman við vits-
muna starfsemi mannsins, og þá mun yður skiljast, hver
munur er á hugarheimi sálar á fjórða sviðinu og hugar-
heimi mannsins á jörðinni.
Hugmyndir okkar um rúmið, segir Myers, eru alls-
endis ólíkar ykkar hugmyndum. Eg get gefið ykkur daufa
bendingu um það með því að nota loftskeytin til skýr-
ingar. Eg þarf ekki annað en einbeita hugsuninni eitt
augnablik, sem þið munduð kalla það, og eg get búið til
líking af sjálfum mér og sent þá líkingu í órafjarlægð
til vinar míns, manns, sem er samstilltur mér. Á auga-
bragði birtist eg þessum vini mínum, þó að eg sé langt í
burtu frá honum, og þessi líking mín talar við þennan
vin minn — með hugsun en ekki með orðum. Meðan á þessu
stendur, ræð eg yfir þessari líking úr afskaplegri fjar-
lægð, og jafnskjótt og samræðunni er lokið, dreg eg líf
hugsunar minnar frá myndinni af sjálfum mér, og hún
hverfur. Auðvitað get eg ekki komist í þetta samband
við aðra á þessu sviði mínu en þá, sem þekkja mig og eru
mér samstiltir.